Od autora: Zbiór fantasmogorów o światach, faktach i wzorach, które tak naprawdę nie istnieją, ale dla wielu są tak pożądane, że wydają się oczywiste i naprawdę mają gdzie być. „Co robią nie rozumieją, nie posiadają” Goethe Nic, co zostało napisane poniżej, nie jest prawdą. Sam autor tak nie uważa, ale gdyby tak było, byłby przerażony i po pilnej diagnozie poważnej choroby psychicznej oddałby swoją cierpiącą głowę w ręce specjalistów. Tymczasem jest wesoły, wesoły i mając dobrą pamięć, opowiada sny. Lub, jeśli wolisz, fantazje, które w innych okolicznościach można by uznać za rozszerzone delirium lub filozofię, co w rzeczywistości jest tym samym, sen umysłu, jak wiemy, rodzi potwory, ale są one daleko od istot zrodzonych dzięki twórczej mocy budzącego się umysłu. Kipi w nim moc niezliczonych twórców istnienia, tworząc i niszcząc wszechświaty w jednej chwili. Ulegając impulsowi dowodzenia, tworzymy światy jeden po drugim, zapełniając je stworzeniami i bytami, które nie mają prawa i szansy na własne istnienie. Arbitralność samozwańczych demiurgów przytłacza stworzone przez nich w delirium inspiracji niebiosa i ziemie. Poniższe teksty powstały w różnym czasie, z różnych powodów i w różnych celach, zjednoczeni, oprócz uzasadnionej chęci mistyfikacji ich. klientów i czytelników tylko o jedno. Wszystkie są szczerymi, głębokimi i szczerymi narracjami o tym, czego nie ma i nie może istnieć w rzeczywistości, którą dzielimy. Pomimo wszystkich modlitw i nadziei magiczna różdżka jest tylko fallicznym symbolem wykonanym z drewna i w żadnym wypadku nie jest transformatorem praw istnienia w dosłownym tego słowa znaczeniu. Jednak magia mogłaby mieć miejsce, gdyby świat się okazał być trochę inny. Nie lepiej, ale w jakiś sposób swobodniej. Plastycznie dopuszczając od czasu do czasu cud, w przypadku skrajnej konieczności i silnego pragnienia. To nie świat baśni z latającymi magami i wróżkami, ale też nie kontinuum metalowych maszyn, które honorują jedynie niezmienność logiki i kalkulacji. Taka jest egzystencja, która pozwala na wyjątki od niezmiennych praw tak subtelnie i trafnie, że nie tylko potwierdzają regułę, ale także ją ozdabiają. Wirtualny i nierealny, ale nieznośnie bliski naszemu świat, w którym tajemnica nie kryje się za drzwiami. ale czasem przez nie przenika. Gra w rękach i słowach wtajemniczonych, którzy niosą ciężar swojego daru dziwnymi ścieżkami. Wielu w naszej rzeczywistości wierzy, że rzeczywiście tam mieszkają. Ich oszukiwanie samego siebie jest słodkie i przynosi zapomnienie od prawdziwych zmartwień i spraw. O wiele przyjemniej jest uważać się za świadka i uczestnika tajemnic, niż brać życie w swoje ręce i brać za nie odpowiedzialność. Bardziej wzniosłe jest oczekiwać cudu, obdarzając bliźniego zdolnościami ukrytego bóstwa zostań projektantem własnych ścieżek i celów. Tajemnicze obrazy nieznanych światów i ich astralnych władców obiecują poczucie przynależności do wybranych do lepszego życia. Dzięki mentalnemu lenistwu tłumu triumfują ci, którzy nie wierząc i nie śmiejąc się, piją wolę i krew leniwych, wbijając ostre kły oszustwa w łatwowierne żyły. Autor niejednokrotnie był gościem to wspaniałe święto. Dzielić się radością poznania prostej prawdy, której jedno słowo przynosi wyzwolenie zastępom stworzeń, które nie wiedzą, co czynią. Nie proszą o prawdę i nie zniosą jej, gdyż wieść o śmierci magii, która nigdy nie nawiedziła tego świata, jest straszna. Dla nich – opowieści o tajemnej wiedzy i mocy wybrańców, strzegących słodkich wizji niespiesznego umysłu. Spokojnych snów o magicznych światach... DIALOG O STRACIE I POWROCIE Strata jest nie do zniesienia i nieuniknioną częścią życia. Czy można zwrócić coś, co zniknęło bez śladu? Jaka siła może zmienić surowy bieg losu, a tym bardziej zapobiec nieuniknionemu? Czy znasz kogoś, kto może zmienić przeszłość? Widzieć jasnymi oczami teraźniejszość w całym jej ogromie i kompletności? Widzieć przyszłość i opierając się na tajemnej wiedzy, kierować biegiem rzeczy w przyszłości? Jeśli nie, jak daleko jesteś skłonny się posunąć, aby zorganizować takie spotkanie? A może jesteś całkiem zadowolony ze wszystkiego...? Starożytni mędrcy wiedzieli, że każde wydarzenie na planie materialnym, każda intencja czy przelotna myśl pozostawia niewidzialne, alewieczny ślad w tkance rzeczywistości. W Europie ten poziom bytu nazwano Kronikami Akashy – encyklopedią zbiorowej pamięci wszechświata. Na starożytnym wschodzie mówiono o Alaya-vijnana – „nierozpuszczalnej wiedzy” lub „świadomości magazynującej” – miejscu, w którym wszystko, co było lub mogło kiedykolwiek istnieć w tym i innych światach, spoczywa niezmiennie i niezniszczalnie. Niewidzialna dla nieprzygotowanego umysłu, ukryta wiedza jawi się oczom wtajemniczonego jako splot lśniących nici związków przyczynowo-skutkowych i ścieżek losu każdej rzeczy i bytu. Przechodząc od świata do świata, od czasu do wieczności, bez przerwy choćby na chwilę, niewidzialna nić może doprowadzić do korzeni zdarzeń i lokalizacji zagubionych rzeczy oraz zagubionych lub skradzionych stworzeń. Starożytni nazywali ją Nicią Ariadny, oddając w starożytnym micie przesłanie tajemnej wiedzy wtajemniczonych. Jej tajemnica, starannie strzeżona i strzeżona, jest żywa nawet teraz. Nie ma żadnych barier dla umysłu i woli, które poświęciły się służbie Wieczności. To, co jest niemożliwe dla zwykłego człowieka, jest tylko jednym z bardzo realnych zadań dla tego, kto zjednoczył swoje siły z mocą wszechświata. Wola wszechświata jest plastyczna i dobra, sprawia ból tylko podczas zabawy, jak dziecko, które nie wie, co robi. Byt nie ma celu szkodzić swoim mieszkańcom. A cała nasza udręka jest jedynie nieuniknioną konsekwencją braku zrozumienia praw życia. Najważniejszym z nich jest prawo dialogu. Celem i istotą człowieka jest bycie rozmówcą Bytu. Źródło życia nie chciało tworzyć na próżno, wylewając niezliczone indywidualne świadomości niezliczonych istot. Jego celem było dzielenie się z nimi radością z wielkości i piękna Stworzenia, dzieląc się własną siłą i mądrością. Przecież każde szczęście potrzebuje partnera – kogoś, z kim można je dzielić i wspólnie się nim cieszyć. A najwyższe szczęście stworzenia i zrozumienia Świata wymagało zapełnienia go ludźmi zdolnymi otrzymać cudowny Dar. A wszystko, co nas w życiu dotyka, spychając na dalszy plan zgiełk codziennych zmartwień i spraw, w które jesteśmy pogrążeni, jest wezwaniem Pierwotnego Źródła, które przypomina nam o nas samych i naszym wysokim celu. Tylko poprzez zrozumienie tego w kosztem cierpienia i straty, czy możliwe jest otwarcie duszy na dialog z Odwiecznym. Czeka nie tylko na uwagę naszych oczu i uszu, ale także na odpowiadający głos serca. Nie bezczynny podziw dla naturalnego piękna świata podksiężycowego i harmonii sfer niebieskich. Nie ulotna uwaga na głosy niebiańskich aniołów i ptaków, które czasami docierają do nas niczym ćwierkanie puszystych kawałków mięsa w liściach, a czasem jak cichy głos naszego najgłębszego Ja, szepczącego nam tajemnice, na które nie jesteśmy gotowi. Pragnie odpowiedzi! Nie puste pochwały i hymny w języku, którego nie rozumiemy, nie modlitwy zastygłe w zwyczaj i obłudną wdzięczność za to, czego nie doceniamy. On żąda naszego płaczu! Szczery, pytający i zły Dlaczego?! Bo tylko ci, którzy stracili wszystko, są zdolni do szczerości i tylko ci, którzy w gniewie krzyczą, są godni odpowiedzi. Moc rozmawia twarzą w twarz tylko z tymi, którzy odnaleźli swoje oblicze i nie boją się zła. Dialog zaczyna się od oskarżenia. Skazujemy Genesisa na potworne i zwierzęce okrucieństwo, pozbawiając nas wszystkiego drogiego, kochanego i cennego okrucieństwa. Skazuje nas na zbieranie tego, co sami zasialiśmy. W zdradzie najwyższego przeznaczenia i zapomnieniu o ideałach młodości. W zepsuciu naszej miłości i zachłannej dumie aspiracji. W pogardzie dla sąsiadów i służalczości wobec władzy. W drżeniu rąk i w gorączce bezsensownych spraw, w głęboko pogrzebanych darach i talentach, którymi życie hojnie obdarzyło każdego, w straconych szansach i odrzuconych szansach, w pustce i daremności każdego zmarnowanego dnia. To nie próżna wiara szuka w nas Źródła cierpienia i szczęścia, ale dialog równych sobie. A wycofując siłą nasz krzyk, jest gotowy obficie zrekompensować to, co zostało odebrane w walce. Zagubieni powrócą, bo świetlista Nić Ariadny mocno świeci w rękach wtajemniczonych w tajemnicę, prowadząc nas nieuchronnie i precyzyjnie do tajemnych miejsc utraconego szczęścia. WIBRACYJNY ŚWIAT Nic nie jest trwałe – mawiali mędrcy starożytnych Indii. Wszystko płynie, wszystko się zmienia – powtarzają je starożytni filozofowie. To, co wydaje nam się solidne irzeczy trwałe, istnieją jedynie wibrujące i zmieniające się pola energii – konkluduje współczesna fizyka. Wystarczą zaledwie trzy krótkie frazy, aby zawrzeć w sobie zarówno prawdziwy obraz świata takim, jakim jest naprawdę, jak i całą głębię naszych błędnych wyobrażeń na jego temat! Przecież jesteśmy przyzwyczajeni uważać siebie i sam bezgraniczny Wszechświat za stałe i niepodlegające zmianom. Jakże daleki jest od prawdy taki pogląd! Nasza planeta, pędząc przez bezdenny kosmos, nieustannie się zmienia, przyroda i człowiek co sekundę tworzą i niszczą dzieła swoich rąk, myśli, plany i idee zastępują się wzajemnie w naszym nieustannym- niespokojny umysł i to, w co wierzono wczoraj, dziś często wydaje się śmieszne i błędne – lub jest całkowicie zapomniane. Kosmos pulsuje wypełniającymi go energiami, których tylko nieskończenie mała część została zbadana przez współczesną naukę. Ile jeszcze niespodzianek i tajemnic jest gotowy nam zdradzić – swoim dociekliwym badaczom. Jesteśmy częścią jego, jego dzieci i każdej komórki naszej istoty, każdej formy i obrazu stworzonego przez naszą wyobraźnię, każdego uczucia i pomysłu, wszystkiego, co robimy! o których marzyliśmy i po co dążyliśmy, wszystkie nasze nadzieje i lęki, z nieuchwytnymi i subtelnymi wibracjami przenikają niezmierzoną grubość przestrzeni i czasu, rezonują nie tylko wokół nas - ale także w najbardziej odległych i niewidocznych nawet w najpotężniejszych teleskopach niezliczonych i niewyobrażalnych światy! Szybkie fale i promienie swoimi niewidzialnymi strumieniami przebijają nas, czytając informacje, niosąc je w każdy odległy zakątek Wszechświata, aby odbite od odległych gwiazd powróciły odnowione i wypełnione niezliczonymi odpowiedziami na każde z naszych najgłębszych życzeń jesteśmy ze sobą całkowicie szczerzy, wtedy przyznajemy, że nie wszystkie nasze pragnienia i myśli są dobre. Odpowiedź im odpowiada. Bo zbieramy tylko to, co zasialiśmy, chociaż czasami między siewem a zbiorem upływa dużo czasu. Jednak szlak naszych działań i myśli nieuchronnie podąża za nami, jak koleina za wozem na mokrej wiejskiej drodze i nie jesteśmy w stanie znieść kosmicznego prawa zemsty. Jak możemy uniknąć destrukcyjnych i nieuniknionych konsekwencji wytworów naszych własnych umysłów, namiętności, destrukcyjnych emocji i po prostu przypadkowych błędów. W końcu, gdy gniew, zazdrość, strach i okrucieństwo wyemitowane w przestrzeń kosmiczną, stworzą miliony gwiazd i planet wszystkie niezliczone istoty je zamieszkujące wibrują w odpowiedzi, a te fale, generowane przez nasze własne umysły, powrócą do nas poprzez czas i odległość i zażądają odpowiedzi! A wtedy nie będziemy mogli Go uchylić, nie błagać o przebaczenie i nie chować się za kamiennym murem. Albowiem zarówno nasze wysokie i mocne mury, jak i same ciała, po których tak zwyczajowo i naturalnie chodzimy po Ziemi, że przyzwyczailiśmy się nawet mylić je z Nami, są tylko zbiorami wibrujących pól i fal pulsujących w jednym rytmie Wszechświat i nie ma nic trwałego i stałego, co mogłoby uniknąć działania najwyższych praw harmonii. Podobnie nasze najjaśniejsze i najmilsze myśli: miłość, współczucie, uczciwość i pomoc bliźnim, nie pozostaną bez odpowiedzi, nie zatoną. bez śladu w ciemność czasu, ale powróci do nas raz za razem. Ileż razy otrzymywaliśmy pomoc, gdy wydawało się, że nie ma już dla nas nadziei, gdy cały świat był przeciwko nam! I jak często nasze życie nagle waliło się na głowę, grzebiąc pozornie nieunikniony sukces pod gruzami niezrealizowanych planów i nadziei! I jak ważne jest przy tym, aby zwracać uwagę na każdą myśl, każdy oddech i krok, który podejmujemy – bo nieuchronnie się mnożą! całą mocą Wszechświata powróci do nas. A jeszcze ważniejsze jest, aby już przy pierwszych oznakach zbliżającej się burzy, nie zwlekając do później, powierzyć opiekę nad swoim losem tym, którzy działając w zgodzie z wolą kosmiczną i prawami wszechświata, są w stanie przywrócić równowagę i integralność swojego życia, nie pozwalając, aby negatywne i destrukcyjne wibracje przedwcześnie ją zniszczyły. Uważaj na swoje życie - wtedy łatwiej będzie nam Ci pomóc! ENERGIE WOKÓŁ NAS Kto z nas nie słyszał słowa „Energia” od lat szkolnych! Elektryczne i cieplne, grawitacyjne igeomagnetyzm, energia reakcji chemicznych i procesów historycznych - wydaje się, że nie ma na świecie ani jednej koncepcji, która nie mieściłaby się w tej kategorii! A czy jest coś innego na świecie od tego? Nie, stanowczo twierdzi współczesna nauka, podążając za starożytnymi mistykami i filozofami! Wszystko, co ukazuje się nam w postaci rzeczy i zdarzeń, myśli i uczuć, informacji i znaczeń, można wyrazić w formie energii, przedstawić i opisać w jego języku, a w wielu przypadkach język ten będzie znacznie bardziej adekwatny niż tego, który jest nam znany. Nie wykluczając ani nie zaprzeczając innym językom i formom opisu, porozmawiajmy o świecie i naszym w nim miejscu, w tym obiecującym języku. Być może pomoże rzucić nieco więcej światła na sprawy, które wciąż uchodzą za tajemnicze, a często zupełnie wymykają się zrozumieniu. Przecież żeby obejrzeć dom trzeba go obejść z różnych stron, a żeby zobaczyć własną twarz potrzebne jest lustro. Zatem abstrakcyjna koncepcja, która zrodziła się tysiące lat temu w umysłach filozofów, pomoże nam zobaczyć prawdziwe oblicze świata. Nie będziemy tutaj ograniczać się do definicji przyjętej we współczesnej nauce oficjalnej, a raczej w ogóle w jednej z nauk – fizyce. Przecież to nie ona, istniejąca jako nauka od nieco ponad 300 lat, stworzyła to pojęcie, i nikt nie ma prawa indywidualnie nim rozporządzać, dyktując każdemu własne zasady. A jej owoce, szczerze mówiąc, nie są zbyt słodkie, aby jej przedstawiciele mieli moralne prawo mówić światu, jak rozumować i w dodatku jaki sens nadawać własnemu istnieniu! Nie mówiąc już o tym, że nawet psychologowie, wyznawcy całkowicie akademickich kierunków w naukach humanistycznych, używają tego terminu w znaczeniach radykalnie odmiennych od definicji przytaczanych w podręcznikach szkolnych nauk „ścisłych”! Tak więc współczesny energetyczny obraz świata przedstawia nam Kosmos wypełniony po brzegi wrzącą i kipiącą energią Jak gigantyczny kocioł, nasze dusze i ciała, myśli i formy, przeszłość i przyszłość, czasy i wydarzenia, cele, wartości. i znaczenia rzeczy, ich obrazy i nasze wyobrażenia, pragnienia, nadzieje i lęki, początki i sposoby realizacji. Wszystko to, jak i wiele innych rzeczy, to tylko formy manifestacji kosmicznej mocy, energii, a my, będąc jednym z jej przejawów, postrzegamy naszymi zmysłami tylko część procesu, zwykle ignorując wszystkie inne części, które leżą poza nią. granice percepcji i nasza własna energetyczna natura. Ponieważ będąc nierozerwalnie związanymi z jednym procesem, jedynie pozornie niezależnymi falami na powierzchni wielkiego oceanu istnienia, nie tylko nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale zwykle zachowujemy się tak, jakbyśmy byli. w jakiś sposób odrębny i niepowiązany ze wszystkimi stworzeniami we wszechświecie, konsekwencje takiego zachowania i myślenia są natychmiastowe. Powstają zdarzenia, które wydają nam się zupełnie nagłe i niewytłumaczalne: zbiegi okoliczności i intuicja, odkrycia i spostrzeżenia, katastrofy i wygrana na loterii, choroby i przypadkowe radości, miłość od pierwszego wejrzenia i rozstanie na zawsze. Ile pozornie niewytłumaczalnych rzeczy i wydarzeń zajmuje należne im miejsce, gdy tylko uświadomimy sobie uniwersalne prawo wzajemnych powiązań, harmonii i przynależności. I nie powinniśmy bać się tajemnicy - ale tylko zanurzając się na oślep w tym nieskończonym morzu energii i lekko, bawiąc się, pływając i nurkując w nim niczym wesoły i silny delfin, odnajdziemy się w swoim własnym środowisku! Tylko w ten sposób, poznawszy prawa gry, zjednoczeni z przemocą niepowstrzymanej uniwersalnej siły, staniemy się zdrowi, szczęśliwi i odniesiemy sukces i tylko wtedy sama Przestrzeń i wszystkie jej nieskończenie potężne i niepowstrzymane energie zaczną działać przez nas. A my, zwykli ziemscy ludzie, staniemy się ich przewodnikami promieniującymi kosmiczną radością! Niesiemy jego światło tym, którzy wciąż borykają się z chorobami, cierpieniami i problemami, położymy nasze ciepłe dłonie na ich zmęczonych głowach, pełnych pomieszanych myśli - i pozwolimy, aby sama Wielka i Nieskazitelna Energia przepłynęła przez nas, przynosząc uzdrowienie i ochrona. A my, ludzie, którzy ją znali, jesteśmy tylko narzędziem jej mocy. PRZESTRZEŃI UZDROWIANIE Związek człowieka z Wszechświatem od dawna przyciąga uwagę naukowców, mistyków, pisarzy, poetów i filozofów, a także wszystkich ludzi, którzy choć w pewnym stopniu potrafią myśleć. Trudno sobie wyobrazić niesamowitą liczbę traktatów, prac naukowych, powieści i artykułów napisanych na ten temat. Ile wierszy i obrazów, i ile filmów na ich podstawie w ciągu zaledwie ostatnich kilkudziesięciu lat nawet nasi odlegli, prymitywni przodkowie, którzy w ciągu dnia polowali na mamuty i tygrysy szablozębne, a w ciemną noc grzali się przy ognisku! wejścia do jaskini, z drżeniem patrzyli na majestatyczny blask bezdennego niebiesko-czarnego nieba usianego niezliczonymi gwiazdami nad ich głowami, słuchali tajemniczego szelestu otaczającej ich gęstej ściany nocnego lasu i ze zdumieniem odkryli coś tajemnicza i dziwna, nie mająca formy, imienia, żadnego wyraźnego obrazu, jakby próbując uciec z samych głębin swoich serc, subtelnie i namiętnie odpowiedziała na wołanie nieznanego świata. Nazywali ją Duszą – prawdziwą Jaźnią człowieka, jego istoty, żyjącej w jego ciele, kontrolującej jego myśli, uczucia i oddech. To Ona, niewidzialna, ale wyraźnie odczuwalna przez każdego z nas, wciąż na nowo swoimi cienkimi strunami odpowiada na każdy oddech majestatycznego i wciąż nieznanego otaczającego nas Kosmosu. W końcu człowiek jest tylko częścią nieograniczonej i wiecznej, samoświadomej Przestrzeni i nie ma między nimi granic, tak jak nie ma ich pomiędzy powietrzem w naszych płucach a powietrzem wokół nas! I każdy krok, każda najsubtelniejsza wibracja Wszechświata nieuchronnie rezonuje w samym sercu naszej istoty i jeśli uda nam się być w pełni całością, wówczas całe nasze życie stanie się nieodłączną częścią Uniwersalnej Harmonii, jednej z nut największej symfonii To nie przypadek, że samo słowo „Kosmos” w tłumaczeniu ze starożytnej greki oznacza „ozdobę”, piękny naszyjnik, w którym wszystko, co tylko nam się wydaje, jest oddzielnymi zdarzeniami i rzeczami, są nierozłącznymi częściami jednego wspólnego planu i cienkie. , czasem niewidoczne dla niewtajemniczonych, nici spajają je swoją mocną, niezniszczalną i elastyczną siecią. Kiedy harmonia zostaje zerwana, tracimy nie tylko jedność z Nim, ale także naszą własną integralność. Wychodząc przeciwko niemu – czy to ze strachu, egoizmu, czy też pod wpływem okoliczności i sił, które wydają nam się nie do pokonania, po prostu na skutek panujących w społeczeństwie błędnych wyobrażeń narzuconych przez tzw. kulturę masową, dosłownie rozdzieramy i dezorientujemy to, co niewidzialne nici łączące nas z wszechświatem Wszechświat jest jednak mocny, a jego struktura sprężysta – i niczym sprężyna, która przez długi czas była ściskana, a potem nagle wypłynęła i szybko się wyprostowała, wszystkie nasze uczucia, myśli, słowa i czyny sprzeczne z jego prawami wracają do nas natychmiast z potrójną siłą! A ich cios może być więcej niż bolesny. Zbieramy to, co siejemy od dawna i czasami sami tego nie zauważamy. Na Wschodzie nazywa się to starożytnym słowem „Karma” - związek przyczyn i skutków. Jego moc jest nieubłagana, jak prawa grawitacji. Kamień rzucony nieostrożnie nieuchronnie spadnie na głowę rzucającego, bez mściwego celu ukarania, a jedynie zgodnie z niezmiennym prawem kosmicznym. Podobnie kłopoty, niepowodzenia i choroby nawiedzają człowieka nie z bezsensownego okrucieństwa lub z woli sił zła, ale tylko w wyniku własnych błędów. Harmonia nie ma na celu ukarania tych, którzy ją naruszyli - ale tylko szybko odzyskać siebie, przywrócić utracone piękno i naturalny bieg wydarzeń oraz znaleźć do tego odpowiednie i skuteczne narzędzia. Jednym z takich instrumentów w rękach Wszechświata jest to, co zwykle nazywamy uzdrowicielem. To nie on uzdrawia – ale za jego pośrednictwem majestatyczny Kosmos sam się uzdrawia, przywraca zachwianą harmonię i radość, i właśnie dlatego rezultaty jego działań są czasem niewytłumaczalnie szybkie i fantastyczne! Po prostu nie ingeruj w jego pracę - a będziesz zaskoczony nową harmonią, mocą i siłą, która jakby znikąd nagle wleje się w ciebie, przywracając pozornie na zawsze utracone zdrowie, szczęście i szczęście, napełniając cię po brzegi.