Od autora: Niedawno przeczytałem książkę „Dlaczego chorujemy. Nauki Luule Viilma”. Zrobiła na mnie duże wrażenie. Radzę każdemu przeczytać tę książkę! Ludzie od dawna zgadywali, że przyczyną wszystkich chorób są nerwy. Psychika jest nierozerwalnie związana z naszym ciałem, naszą fizjologią. Nasze (złe) myśli są przyczyną naszych (złych) działań, które z kolei prowadzą do pewnych konsekwencji dla naszego ciała. Luule Viilma (pracowała jako położnik-ginekolog) pokazała związek choroby ze stresem. Jej zdaniem choroba jest odzwierciedleniem błędnego sposobu myślenia. Wierzyła, że ​​uwolnienie stresu poprzez przebaczenie może zniszczyć chorobę i uzdrowić człowieka. Rozważmy zatem niektóre z jej postulatów: „Choroba, fizyczne cierpienie człowieka, to stan, w którym negatywność energii przekroczyła punkt krytyczny. ciało jako całość jest niezrównoważone”. Organizm informuje nas o tym tworząc objawy, abyśmy mogli skorygować błąd. Wszystko zaczyna się od nieprzyjemnych wrażeń (ciężkość, niejasne złe samopoczucie, wzdęcia, szczególnie wieczorami), które jeśli nie zwrócimy na nie uwagi, przeradzają się w chorobę (obrzęk, jako „kondensacja” negatywnej energii, a w końcu łagodne lub już gęstsze guzy). Ból psychiczny przekształca się w ból fizyczny, którego pochodzenie nie zostało ustalone. Ciało zwraca uwagę na nieskorygowaną sytuację, która wymaga wyjaśnienia i zamknięcia. Ale co się dzieje, gdy zachorujemy? W większości przypadków po prostu bierzemy określone leki. L. Viilma twierdzi, że tłumienie sygnału bólowego za pomocą środka znieczulającego oznacza pogłębienie patologii. Choroba będzie się nasilać, aż dana osoba zda sobie sprawę z manifestacji tego sygnału alarmowego: „Podstawową przyczyną każdej choroby jest stres, którego stopień określa charakter choroby”. Stres według L. Viilma to energetyczne połączenie z czymś negatywnym dla człowieka. Reakcją obronną na negatywne bodźce jest stres; człowiek wpada w stan napięcia. A jeśli uwolnisz się od stresu, choroba zniknie. „Organizm nie musi szukać winnych, dlatego przyczyną stresującej sytuacji jest oszukiwanie samego siebie”. „Głównymi czynnikami stresogennymi są poczucie winy, strach i złość”. Wszystkie inne naprężenia są nieskończonymi odmianami i kombinacjami naprężeń podstawowych. Luule Viilma zwraca naszą uwagę na prawo podobieństwa – prawo natury, które mówi, że podobne przyciąga podobne. Na tym właśnie opiera się rozwój stresu w chorobę. „Tak więc stres we mnie zaczyna przyciągać do mnie podobne stresy, które wybuchają ze mnie, gdy jest ich dużo”. Wraz z kumulacją stresu jedno przekształca się w drugie: poczucie winy – w strach, strach – w złość, a złość człowieka nigdy nie pozostawia bez opieki i zawsze o wszystkim informuje – patologia nigdy nie pojawia się znikąd. Ma też swoje możliwości, dla każdego człowieka organizm musi spełnić swoje zadanie: „nie z każdego konia można zrobić kłusaka lub konia pociągowego”. I trzeba sobie jasno określić swoje możliwości, na podstawie których można żyć w zdrowiu i spokoju, czyniąc dobro. Chorobę można leczyć eliminując jej przyczynę, a nie usuwając objawy. Usunięcie części objawów przy pozostawieniu problemu, niewyzwolonego stresu, prowadzi do pojawienia się innych objawów – kolejnej choroby. „A przyczyna leży głęboko w nas samych!” Zdaniem Luule Viilma choroba jasno i wyraźnie wskazuje na nasze błędy w stosunku do nas samych, naszego ciała, naszej psychiki. Człowiek musi być świadomy swoich działań. Wszystko, co zrobisz drugiemu, odwzajemnisz podwójnie – zarówno dobrze, jak i źle. Za przyczyną zawsze kryje się nieunikniona konsekwencja. Ci, którzy nie lubią, gdy wytyka im się błędy i uczy, jak je naprawiać, skazują się na cierpienie. Jak uczy Luule Viilma, jedynym sposobem na uwolnienie się od chorób (tj.!