Od autora: Psychologia agresji, publikacja Każdy z nas regularnie spotyka się z zachowaniami agresywnymi. Są wobec nas niemili, obrażają, popychają i ostatnimi słowami przeklinają. W większości przypadków takie traktowanie wydaje się absolutnie oburzające i naprawdę chcę zrozumieć, jakie mogą być przyczyny agresji i drażliwości u osób, którym wydaje się, że nie zrobiliśmy nic złego? Co skłania ich do tak obrzydliwego zachowania? Przecież nie zawsze da się to wytłumaczyć prostym brakiem kultury i edukacji! Podobnie jak wiele innych zjawisk życiowych, agresja ma swoje psychologiczne przyczyny, które postaramy się zrozumieć. Czym jest agresja? Agresja ma wiele synonimów: przemoc, wrogość, złość, złośliwość itp. ... Nie zawsze mają to samo znaczenie i znaczenie. Z psychologicznego punktu widzenia agresją jest każde zachowanie mające na celu wyrządzenie krzywdy innej żywej istocie, która nie chce takiego traktowania. Wydawałoby się, jaka może być korzyść z wyrządzania krzywdy innym ludziom? Ale natura nie tworzy niczego na próżno. Jakie są cele i przyczyny agresji u ludzi?1. Zmuszanie innych do określonego zachowania. Człowiek to bardzo mądra i przebiegła istota. Po co robić coś sam, skoro masz siłę, żeby inni się „pocili”? We współczesnym społeczeństwie przejawy agresji fizycznej i przymusu oczywiście nie są mile widziane, ale przemoc moralna niestety jest nadal dość powszechna.2. Pragnienie władzy. Tak się składa, że ​​władzę rzadko można osiągnąć pokojowo - zawsze trzeba przejść ponad głową i zadać komuś przynajmniej drobne obrażenia. Tak właśnie robią ci, którzy mają bardzo silną potrzebę władzy. Dlatego na ogół są bardziej agresywni niż inni ludzie. Winni są temu szczególnie mężczyźni – to dla nich dominacja nad innymi mężczyznami odgrywa szczególną rolę.3. Chęć wywarcia określonego wrażenia. Kiedy okazuje się agresję, może powstać inne wrażenie na temat osoby: ktoś będzie się bał, ktoś będzie chciał konkurować, a ktoś będzie miał potrzebę zemsty. Aby zrozumieć, jakie wrażenie zrobisz swoją agresywnością, musisz dobrze poznać swojego partnera komunikacji. W przeciwnym razie możesz dostać niezłe lanie!4. Chęć wyrządzenia szkody. Spójrzmy prawdzie w oczy, niektórzy ludzie zasługują na to, abyś był wobec nich agresywny. Na przykład Masza, która w dziesiątej klasie podstępnie i podstępnie ukradła Ci chłopaka – przydałaby jej się Twoja porcja złości i agresji. Chęć wyrządzenia krzywdy drugiemu może wynikać z różnych rzeczy – chęci zemsty, odebrania czegoś – lub może być potrzebą całkowicie niezależną. A jeśli pojawia się to od czasu do czasu, nie przejmuj się! To zdarza się wszystkim ludziom.5. Uwolnienie psychiczne. Zdarza się, że w ciągu dnia kumuluje się tyle złych rzeczy, że masz ochotę na kogoś nakrzyczeć lub pobić. I jesteś naprawdę wdzięczny losowi, gdy jakaś szkodliwa i prostacka kobieta w metrze dostaje się pod gorącą rękę. Wtedy możesz się zrelaksować i grać w pełni! A potem poczujesz się całkiem łatwo i wygodnie.6. Samoobrona. Niektórzy ludzie potrafią być bardzo, bardzo aroganccy. Oczywiście zniżanie się do ich poziomu może wydawać się głupie lub niezbyt przyzwoite, ale czasami jest to po prostu konieczne, w przeciwnym razie po prostu cię „zjedzą”. W takich przypadkach agresja pełni funkcję samoobrony: kiedy nasza przestrzeń osobista zostaje naruszona, „pokazujemy zęby i pazury”, a następnie zostawiają nas w spokoju. Są to główne cele przejawu agresywnego zachowania. Można je lubić lub nie, ale to fakt – naprawdę potrzebujemy agresji. Społeczeństwo, w którym ludzie nie okazują sobie wrogości, jest po prostu niezdolne do przetrwania. Dlatego wszelkie próby całkowitego pozbycia się agresji są z góry skazane na niepowodzenie - jest to to samo, co próba nauczenia człowieka życia bez miłości. Niektórym osobom się to udaje, ale nie jest to odpowiednie dla wszystkich. Początki zachowań agresywnych Oprócz celów.agresja ma poważniejsze i głęboko zakorzenione mechanizmy, które wpływają na jej wystąpienie. Psychologiczne przyczyny agresji u ludzi mogą być zupełnie inne: każdy mniej lub bardziej znany psycholog starał się postawić własną hipotezę na temat tego, skąd i skąd bierze się agresja. Na chwilę obecną można je podzielić na trzy główne grupy: 1. Agresja jako instynkt. Wielu psychologów uważa, że ​​natura agresywnego zachowania u ludzi jest instynktowna. Agresja sprzyja przetrwaniu, spełniając trzy główne funkcje: rywalizację o terytorium i zasoby żywności, poprawę puli genowej oraz ochronę potomstwa. Agresywna energia stale powstaje w organizmie człowieka, kumuluje się i w pewnym momencie wybucha. Każdy ma swoje granice, których przekraczanie wiąże się z wrogością w zachowaniu. Osoba może również odziedziczyć agresję od swoich przodków-myśliwych. Jest oczywiste, że charakter łowiecki może być zachętą do przemocy, wojny i zniszczenia. Można zatem mówić o nieuchronności agresji i trudności w jej kontrolowaniu.2. Agresja jako konsekwencja niemożności zaspokojenia swoich potrzeb. To zupełnie inne podejście: wszyscy doświadczyliśmy niemożności zaspokojenia swoich pragnień z powodu jakichś przeszkód i w takiej sytuacji prawie zawsze pojawia się złość i agresja. Mogą być skierowane do innych osób, rzeczy, a nawet do siebie. Możliwe są także różne sposoby okazywania agresji: możemy na kogoś nakrzyczeć, popchnąć go lub zacząć lamentować: „To wszystko moja wina! Nie ma dla mnie przebaczenia!” Najsmutniejsze jest to, że ten sposób reagowania, jeśli jest często używany, zaczyna wchodzić w nawyk, ale jego skuteczność w rozwiązywaniu problemów i pokonywaniu tych bardzo znanych przeszkód wydaje się bardzo wątpliwa.3. Agresja jako wynik uczenia się. Jako dzieci wszystkiego uczyliśmy się od dorosłych: naśladowaliśmy ich sposób mówienia, jedzenia, ubierania się i w ogóle zachowanie. W ten sam sposób, obserwując dorosłych, nauczyliśmy się zachowań agresywnych: jeśli widzieliśmy, jak mama i tata nieustannie krzyczą na siebie i na otaczających nas ludzi, zapamiętaliśmy to zachowanie jako jedyne prawidłowe. Oczywiście istnieją inne czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo agresji w okresie dorastania - jest to niedopuszczalne leczenie, ciągłe dokuczanie i ataki dorosłych, a nawet bezpośrednie instrukcje: „Co z ciebie za małe dziecko! Oddaj tego chłopca!” Osobie, która dorasta w takim środowisku, trudno jest być cichym, słodkim i puszystym. Jednak w tym przypadku ma szansę nauczyć się panować nad swoją agresją, jeśli rozwinie umiejętność samoregulacji, obserwuje ludzi, którzy potrafią spokojnie rozwiązywać konflikty i nagradza się za każdy przejaw łagodności i filantropii. Co wpływa na agresję? Rozpracowaliśmy psychologiczną istotę agresji. Są one nieodłączne każdemu człowiekowi, a jego istnienie jest uzasadnione wielością celów i powodów. Są jednak rzeczy, które mogą nasilić agresywne zachowanie i uczynić je destrukcyjnym. Należą do nich cechy kultury i wychowania, cechy sytuacji i niektóre cechy osobowości. Na skłonność do agresji dość duży wpływ ma sytuacja społeczna, w szczególności normy kulturowe – sposób, w jaki inni oceniają wrogie zachowania. W niektórych kulturach zachęca się do agresji, w innych spotyka się ona z dezaprobatą. Media również mają ogromny wpływ na ludzi. Jeśli stale będą nadawać informacje o przemocy, groźbach i eksplozjach, zostanie to odebrane jako coś normalnego i w związku z tym zwiększy się prawdopodobieństwo zachowań agresywnych. Sytuacja rodzinna może również wpływać na skłonność do agresji. Na przykład dzieci wychowywane w rodzinach niepełnych częściej okazują wrogość wobec innych osób. Ale rodzina może być pełna i mieć wiele dzieci - w takich rodzinach o agresywności decyduje relacja między braćmi i siostrami: jeśli są przyzwyczajeni do przeklinania i walki między sobą, to w starszym wieku będą bardzo wrogo nastawieni i impulsywni. Przyczynia się do tego także klimat rodzinnyproblem: stopień, w jakim rodzice surowo karzą swoje dzieci, ingerują w ich życie i konflikty między nimi, są niekonsekwentni w ustalaniu zasad i dyscypliny itp. ... Ale nie chodzi tylko o pewne czynniki długoterminowe. W niektórych sytuacjach nie można nie zachować się agresywnie. Z reguły w takich sytuacjach jesteśmy prowokowani do agresji lub powstają takie niekomfortowe warunki, których nie jesteśmy w stanie tolerować. Obecność zewnętrznych obserwatorów w takiej sytuacji jest jedyną rzeczą, która może zmniejszyć intensywność namiętności. Są też grupy ludzi, które swoim wyglądem mogą wywołać u człowieka agresję, np. rozwiedziona kobieta poznająca mężczyzn podobnych do swojego byłego męża marzy o tym, żeby zrobić im coś złego. Czasem denerwuje nas jakiś fizjoterapeuta charakterystyka sytuacji: upał, duszność, hałas, zatłoczone warunki, zanieczyszczone powietrze itp. ... I oczywiście najważniejszy jest czynnik osobisty. Niektóre cechy naszego charakteru mogą zwiększać prawdopodobieństwo agresywnej reakcji na każde pozornie nieistotne wydarzenie. Należą do nich drażliwość i wrażliwość emocjonalna, wysoki niepokój, chęć wzięcia odpowiedzialności za wszystko, co się dzieje, asertywność i chęć osiągnięć. Jak uniknąć agresji w życiu. Z przyczyn powodujących agresywne zachowanie ogólnie wszystko jest jasne. To jednak wcale nie ułatwia, bo chcesz nie tylko wiedzieć, ale i zmniejszyć ilość agresji we własnym życiu. Jeśli chcesz na kogoś wpłynąć, najskuteczniejszym systemem jest nagroda i kara. Jego istotą jest to, że dobre zachowanie danej osoby jest przez ciebie nagradzane, a złe zachowanie jest karane. Istnieje pewne pozory treningu, ponieważ każda osoba pragnie wygody i przyjemności, ale unika ich przeciwieństwa. Jednakże ten system ma wiele cech: Konieczna jest równowaga pomiędzy nagrodą i karą: jeśli posuniesz się za daleko, wynik może nie być tak skuteczny. Pomiędzy agresywną reakcją a agresywną reakcją musi upłynąć minimalny okres czasu kara musi być zauważalnie surowa i nieprzyjemna. Agresor musi mieć świadomość, że niektóre jego działania pociągają za sobą karę. A co jeśli chcesz uporać się z własną agresją? Odpowiedź jest tylko jedna – samoregulacja. Możesz nawet zastosować ten sam system nagród i kar - tylko ty sam będziesz zarówno przedmiotem, jak i nauczycielem. Na przykład karą dla ciebie mogą być wyrzuty sumienia lub pozbawienie niektórych korzyści, a nagrodą - próba sprawienia sobie przyjemności. Skuteczne mogą być także działania mające na celu zmianę nastawienia do sytuacji. Jak wspomniano powyżej, agresja pojawia się najczęściej w sytuacji oczywistego niezadowolenia i obecności przeszkód w osiągnięciu ważnego dla danej osoby celu. Jesteś zły na okoliczności i istnieje kilka możliwości wyładowania tej złości: złość się na innych, na siebie lub spróbuj przekształcić tę energię w energię bardziej konstruktywną. Pomyśl o tym, że agresja nic ci nie da, a jedynie zrujnować swój nastrój. Zamiast tego możesz spróbować pokonać przeszkodę i rozwiązać problem – wtedy Twoja złość sama minie. Bardzo często wybuchy agresji i złości są w nas spowodowane rzeczami, których nie możemy zaakceptować. Na przykład, gdy ktoś z naszego punktu widzenia żyje nieprawidłowo lub robi coś, co nie pasuje do naszego obrazu świata. Aby zapobiec temu, że te rzeczy powodują złość, musisz popracować nad akceptowaniem innych. Musisz zaakceptować fakt, że każdy człowiek może żyć i robić, co chce, łącznie z tobą. Za każdym razem, gdy się złościsz i oceniasz kogoś, spróbuj postawić się na jego miejscu – może to pomoże ci lepiej zrozumieć tę osobę. Staraj się nie kumulować w sobie energii gniewu i irytacji. Kiedy ciągle się powstrzymujemy, jest to wyczerpujące i stajemy się bardziej agresywni. Musimy zrozumieć, że tak dużo energii nie jest w stanie.