Relacje zależą od czego, od kogo? Natychmiast pojawiają się pomysły - alkoholizm, narkotyki... Tak, to bardzo poważne, wyniszczające uzależnienia. Wracając do pozornie zdrowych osób, które nie wymagają pomocy lekarskiej, współuzależnienie dotyczy pary. Podam tylko kilka przykładów: współzależność od miłości, od zazdrości, od poczucia winy, od lęków, od rodziców, od dzieci... Choć nie są to nałogi tak zauważalne jak alkoholizm i narkotyki, to jednak zakłócają życie i wywracają nawet do góry nogami najwspanialsze chwile życia w mękę. Według ekspertów 98% dorosłej populacji jest współuzależniona, a tylko 1% z nich podejmuje próby wyjścia z nałogu. Inni nie zauważają ich dysfunkcyjnego zachowania i wręcz uważają je za normę. Kiedy dwoje uzależnionych ludzi wchodzi w związek, jakikolwiek rodzaj związku, przyjaźni, miłości,..., zazwyczaj są na podobnym poziomie uzależnienia. Dla osoby niezależnej zależność od partnera jest uciążliwa, a takie relacje nie trwają długo. W parze współzależnej każdy z partnerów nie może działać niezależnie, co powoduje, że przylegają do siebie. Co więcej, uwaga wszystkich jest skupiona na swoim partnerze. Bo jeśli nie mogę czegoś zrobić, to oczekuję tego od partnera i zakładam, że partner zachowa się tak, jak ja chcę. Każdy szuka w drugim tego, czego brakuje mu do stabilności. Ludzie celowo zakładają, że przyczyna ich trudności jest zewnętrzna, a nie wewnętrzna. Uważam, że najważniejszą stratą dla współuzależnionych jest niemożność nawiązania relacji prawdziwej intymności i miłości. Ponieważ osoby współuzależnione bardzo potrzebują aprobaty i wsparcia ze strony innych osób, ich niska samoocena często prowadzi do poczucia się jak męczennik lub błazen. Ich niska wrażliwość na granice psychologiczne daje poczucie ciągłej kontroli nad nimi, czyli ustanowienia kontroli nad partnerem, a co za tym idzie, poczucie bezsilności zmiany czegokolwiek w destrukcyjnym związku. Aby odwrócić uwagę od swoich doświadczeń, współuzależnieni mają zwiększoną potrzebę alkoholu, jedzenia, pracy, seksu lub innych zewnętrznych używek. Współuzależnienie, ze wszystkimi jego dysfunkcyjnymi objawami, faktycznie podlega psychoterapii. Każdy z nas ma naturalne dążenie do niezależności i spełnienia. Kompleksowa psychoterapia indywidualna, grupowa, par i rodzin może skutecznie pomóc ludziom uwolnić się od współuzależnienia..