Jako nastolatka bardzo lubiłam wszelkiego rodzaju iluzje percepcji, zachwycała mnie i dezorientowała myśl, że wszystko dookoła może wcale nie być tym, czym się wydaje. Pewnie dlatego zdecydowałam się wówczas zostać psychologiem, żeby dowiedzieć się, jak to wszystko jest naprawdę. Okazało się, że nie wszystko jest takie proste, ale to już inna historia. W praktyce psychologicznej jest sporo momentów, które robią niezatarte wrażenie, zmieniają samą osobę i otaczającą ją sytuację. Czasami są nawet określane jako nadprzyrodzone i wyglądają jak cud. Z jednej strony nie jestem przeciwna takiemu podejściu – technika skuteczna jest doceniana, efektowna i przyciąga klientów. Ale z drugiej strony „cuda” mają dla mnie pewną dozę spontaniczności, jakby odpowiedzialność za wynik przeniosła się z wewnętrznej pracy samego klienta na „magię” techniki. I wiele z tego mnie dezorientuje, nie wiem jak u Was, ale bardzo lubię oglądać programy lub filmy, które „odsłaniają” mistrzowskie sztuczki i rabunki. Kiedy rozumiem, że ktoś dokonał tego bez żadnej magii, ale przy pomocy swoich zwykłych zasobów ludzkich, mój podziw tylko wzrasta! Na przykład często pracuję z metaforycznymi kartami skojarzeniowymi (nieskończenie różnorodne talie kart z zupełnie różnymi obrazami). Czasem dają więc taki „cudowny efekt”. Konstelacje Hellingera, „Karty życzeń” itp. (pamiętajmy razem) może być również bardzo „cudowne”. Albo nie. Jak wszystkie technologie, każda technologia tworzy jedynie przestrzeń do zmian, rodzaj „bezpiecznej rzeczywistości”, w której można eksperymentować, próbować, eksplorować. A to też wcale nie jest małe. Jednak to, czy sama zmiana nastąpi, zależy od gotowości klienta na nią. Ale może nie istnieć i jest to normalne, każda podróż wymaga zasobów, a czasami ich zebranie wymaga czasu. Albo możesz zmienić zdanie na temat wyjazdu, a jest w tym też wiele dobrego. Dlaczego o tym wszystkim mówię: każdy „cud” technologii w samym człowieku. Czy potrafisz sobie wyobrazić siłę drzemiącą w każdym z nas?!!!