Seksologia to jedna z gałęzi psychosomatyki, a wszelkie zaburzenia seksuologiczne nie są czymś odrębnym, ale objawem bardziej ogólnych procesów psychicznych. Seksualność przejawia zarówno aspekty psychologiczne, jak i procesy fizjologiczne, które są ze sobą silnie powiązane. W procesie wzrostu i rozwoju człowiek przechodzi przez 3 etapy kształtowania się seksualności (tzw. rozwój psychoseksualny). Zmiany obejmują zarówno procesy psychiczne, jak i fizjologiczne (hormonalne, neurologiczne, ogólnosomatyczne). Wszelkie negatywne wpływy na każdym etapie mogą prowadzić do dysfunkcji w przyszłości. Przede wszystkim kobieca seksualność jest wrażliwa i bezbronna. Specyfika wychowywania dziewcząt często zakłóca ich naturalną formację. Ogólne tło rodzinne, urazy psychiczne i fizyczne, każdy rodzaj przemocy (emocjonalnej, fizycznej), odrzucenie i wyśmiewanie uczuć/wyglądu w okresie dojrzewania mają działanie przygnębiające. Oczywiście w każdym przypadku będzie to proces indywidualny i w dorosłości będzie wyrażał się inaczej. Często konsekwencją ogólnego traumatycznego podłoża będzie: niemożność, trudności z odprężeniem psychicznym (trudno zatrzymać proces myślowy, ważne jest, aby kontrolować, zabezpieczyć wszystko) niemożność, trudności w odprężeniu fizycznym (ciało jest napięte, niewrażliwe, występują blokady i zaciski) - konsekwencja dysocjacji cielesnej ogólnej lub częściowej (=punktowej, częściowej) psychicznej i/lub Na przykład infantylizm fizyczny. Bez przejścia kolejno wszystkich 3 etapów rozwoju psychoseksualnego kobieta wydaje się „utknąć” w roli małej dziewczynki, dla której akceptowalne są flirty i romantyczne zaloty, ale nie fizyczne interakcje cielesne nierzadko nie akceptuje się swojej kobiecej tożsamości z powodu traumatycznej relacji z matką. Aby nie utożsamiać się z nią „kobiecą”, m.in. sfera seksualna może zostać zablokowana. Pewne postawy w rodzinie stają się indywidualnymi czynnikami traumatycznymi: negatywny stosunek do seksu, ignorowanie i tabu na ten temat, wszelkie obraźliwe wypowiedzi i zachowania wobec wyglądu dziewczyny, długości jej spódnicy i makijażu. Emocjonalna klątwa rzucona przez jednego z rodziców („dziwka”, „szmata”, „sprowadzisz to w rąbek” itp.) może na zawsze pozostawić niezatarty ślad w psychice młodej dziewczyny. Podobnie jak przypadkowo widziane sceny seksu rodzicielskiego. Kobiety często skarżą się na brak orgazmu pochwowego. Warto tutaj zaznaczyć, że każdy orgazm jest fizjologicznie łechtaczkowy. Jednakże pochwę często rozumie się jako brak właściwych odczuć (w ogóle brak słabych lub bolesnych wrażeń) po włożeniu prącia do pochwy. Przyczyną tego jest również okres rozwoju psychoseksualnego. Zakończenia nerwowe odpowiadają za wrażliwość i przekazywanie impulsów nerwowych w naszym organizmie. Sposób przekazywania impulsu nerwowego do mózgu zależy od ich liczby i wytrzymałości. Jeśli jest ich niewiele, są „słabe”, wówczas sygnał będzie przekazywany nieprawidłowo (ból, brak czucia). W okresie dojrzewania u dziewczynki budzą się zakończenia nerwowe w ścianie pochwy i osadzają się w błonie śluzowej. Jeśli w grę wchodzą czynniki traumatyczne, proces ten może zostać zakłócony. Nie wszystkie zakończenia nerwowe „obudzą się”, naciągną i zintegrują się z błoną śluzową pochwy. A wtedy liczba zakończeń nerwowych, aby przeprowadzić odpowiedni impuls orgazmowy, będzie niewystarczająca. Związek pomiędzy czynnikami psychologicznymi i fizjologicznymi w sferze seksualnej jest bardzo subtelny i przenikający się. Trudno wyrzucić wszystko inne i działać tylko na jeden objaw. Aby terapia była skuteczna, pożądane jest uwzględnienie i przekształcenie wszystkich tych cech. Porozmawiamy więcej o etapach rozwoju psychoseksualnego i ćwiczeniach, które możesz wykonać samodzielnie. Więcej artykułów na ten temat poniżej w kolekcji.