Czas, część istnienia poza zrozumieniem. Filozofowie i fizycy zastanawiają się nad istotą czasu. Teoria względności, która wstrząsnęła XX wiekiem, nie stałaby się teorią względności bez czynnika czasu. Co zaskakujące, czas ma również znaczenie w życiu psychicznym człowieka. Wszyscy znamy stan, w którym czas leci szybko do przodu, jakbyśmy mieli go mało. Dzieje się tak, gdy jesteśmy zajęci robieniem czegoś bardzo przyjemnego. Tutaj chcesz spędzić więcej czasu robiąc tę ​​rzecz, chcesz mieć więcej zabawy. I odwrotnie, wykonując jakąś żmudną, bolesną czynność, czas dłuży się boleśnie, cały czas patrzymy na zegarek. W medycynie istnieją nawet pojęcia „bradypsychia” – subiektywnie odczuwalne spowolnienie upływu czasu i „tachypsychia” – przyspieszenie procesów psychicznych i zmiany w postrzeganiu tego, co dzieje się wokół, jako przyspieszone, nabierające tempa. W starożytności ludzie oceniali, ile czasu minęło i ile jeszcze pozostało, na podstawie zjawisk naturalnych: wschodu i zachodu słońca oraz położenia nocy i światła dziennego. I to wystarczyło. Potem pojawił się zegar. Piaskowy, słoneczny i wreszcie mechaniczny. I ludzie zaczęli liczyć swój czas. Dbaj o to i oszczędzaj. A czasami człowiek nabrał przekonania, że ​​go zmarnował. Słyszałem gdzieś, że do niedawna w Chinach dawanie zegarka w prezencie było uważane za złe maniery. Albo jest to w jakiś sposób zdolne przypomnieć nam o skończoności życia, albo w inny sposób może zdenerwować odbiorcę takiego prezentu. W pewnym sensie można powiedzieć, że pojawienie się zegarków zapoczątkowało cyfryzację ludzkiej egzystencji. Liczy się wszystko: Twoje lata, czas, pieniądze, odległości. Bardzo, bardzo dużo cyfr i liczb. Wskaźniki spadają, wskaźniki rosną. Liczb jest tak wiele, że to tak, jakbyśmy sami byli komputerami. Komputery miały kiedyś zabawną nazwę – „komputer”. Maszyna to rodzaj urządzenia mechanicznego napędzanego parą lub czymś podobnym. Biorąc pod uwagę, że wiele osób ma obecnie kilka komputerów – komputerów – do użytku osobistego i w pracy. Okazuje się więc, że ciągle coś obliczamy. Proces się nie kończy; po prostu nie można go zatrzymać. Kiedy czas zaczyna nas kontrolować, zaczynają się problemy. Wypalenie emocjonalne, nerwice, stany lękowe, panika. Niespójność, trudności w synchronizacji ludzi i sprzęcie doprowadzą do utraty homo sapiens. Człowiek nie jest maszyną i sam może kontrolować czas, a nie odwrotnie. Jewgienij Uguszew