Kontynuuję temat oddychania (https://www.b17.ru/article/412538/) Oddech ziemi jest oddechem uziemiającym (nazwa jest jasna)), łączy się z naturą i ziemią, zmniejsza objawy dysocjacyjne, pozwala abyś pozostawał świadomie skupiony na swoich doświadczeniach w chwili obecnej. Poczucie połączenia z ziemią jest pierwotne i prymitywne. Bez tego uczucia patologia i autodestrukcja wnikają w żywą tkankę istnienia. Wszelkie praktyki uziemiające, cielesne i zorientowane na naturę wspierają to połączenie, oddychając - do wspólnego skarbca - aby wdychać taki oddech - wyobraź sobie lub poczuj energię z głębi ziemi, stojąc na dwóch nogach lub siedząc z dobrym podparciem stopami. na podłodze ciepła powierzchnia (idealna będzie ziemia lub piasek, ale teraz pogoda dyktuje jej ograniczenia). Następnie wyobraź sobie, jak ta siła i moc, przy spokojnym wdechu, unoszą się wzdłuż jednej nogi do podstawy kręgosłupa (w obszarze kości ogonowej i dolnej części pleców). Dobrze sprawdzają się obrazy spirali owijającej się wokół nogawki lub przechodzącej przez całą nogę przez materiał. Wdech powinien być dość spokojny, możesz dostosować czas trwania inhalacji do swoich potrzeb. Następnie wstrzymaj oddech na 4 lub 5 sekund, wyobrażając sobie siłę i życiodajne powietrze podtrzymujące podstawę kręgosłupa, tkanki miękkie, stawy i kości. Następnie zrób wydech w dogodnym dla Ciebie tempie, ale także płynnie – wyobraź sobie, jak siła schodzi wzdłuż drugiej nogi i wraca do ziemi. Posłuchaj – gdzie poczułeś ucisk, ucisk, napięcie, które wywołało opór i pożądanie skierować swoją uwagę na coś innego niż oddychanie. Możesz zatrzymać się podczas kolejnego cyklu oddychania ziemi, aby także mentalnie skupić siłę w miejscu ucisku i napięcia. Zapytaj swoje ciało, co chce wyrazić, co ciało mówi przy tym napięciu. Kontynuuj cykle oddechowe, aż poczujesz swobodny przepływ między podłożem a podstawą kręgosłupa, w górę jednej nogi i w dół drugiej. Mogą wystąpić mimowolne ruchy nóg i bioder oraz mrowienie. Słuchaj tych sygnałów, bądź świadomy swojego ciała, po prostu słuchaj, bądź w kontakcie z doznaniami. Ten rodzaj oddychania sprawdza się w sytuacjach, gdy świadomość stara się gdzieś „odlecieć”, w sytuacjach wyobcowania od ciała, świata, siebie, stanów dysocjacji. Podczas pracy sesyjnej nadaje się także na rozpoczęcie pracy, na trudne chwile poczucia niekompletności, wyobcowania od siebie i świata. Muzyczna pauza – piosenka o oddychaniu. Oddech Ognia – umożliwia dostęp do emocji i uwolnienie ich, jeśli: nigdy nie „pozwolono” ci doświadczyć złości lub innych silnych emocji, masz trudności z wyrażaniem ich w zdrowy sposób, boisz się tego, co może się stać, jeśli zetkniesz się z silna emocja. Często strach powoduje kontakt ze złością (wściekłość, nienawiść, złość), jako emocją społecznie potępianą. Jednak każdy ma swoją indywidualną historię i lęki; chęć zdystansowania się może być spowodowana niemal każdą emocją. Przez wiele stuleci różne kultury stosowały podobne metody oddychania, także podczas czynności rytualnych. Aby aktywować witalność, poprawić pamięć i osiągnąć poczucie oczyszczenia istoty z tego, co stało się zbędne, obce. Lekko nawiązuje do pozycji lwa z jogi (Simhasana). Oddychanie „ogniem” jest potężną metodą, która sprzyja wyzwoleniu od gniewu, paniki i drętwienie. Do warstw oddzielonych emocji można uzyskać dostęp i je uwolnić poprzez głębokie oddychanie, bez konieczności werbalizowania traumy lub reakcji afektywnej, która powoduje dysocjację. Co zatem należy zrobić? Oddech ten doskonale sprawdza się przy niewerbalizowanych „zaciskach”, objawach cielesnych znajdujących się w ciele „schronieniu” strachu, złości, innych emocji czy wspomnień. Zwróć uwagę na lokalizację somatyczną, która objawia się dyskomfortem, upałem związanym z tłumionymi emocjami (lub uczuciem zamrożenia lub drętwienia). Czas trwania wdechu i wydechu w tym przypadku nie jest ważny, ale jest ważniejszy.