Zazdrosny oznacza, że ​​kocha Oglądałem już 125. odcinek tureckiego serialu telewizyjnego „Zapukaj do moich drzwi” i po prostu przeraża mnie, jak toksyczni są ci Eda i Serkan. Dla niewtajemniczonych spoilery: najpierw udają parę młodą, żeby wzbudzić zazdrość byłej dziewczyny Serkana, potem Eda udaje parę z przyjacielem z dzieciństwa, żeby wzbudzić zazdrość Serkana, a cała seria toczy się do jedno miejsce przy dźwiękach muzyki orientalnej. I za każdym razem, gdy pojawia się tam myśl „On jest zazdrosny, to znaczy, że kocha”. Ale dowiedzmy się, czym właściwie jest zazdrość i czy zazdrość jest normalna? Zastanówmy się, skąd to się bierze. Z punktu widzenia ewolucji wszyscy musimy kontynuować naszą rasę, co oznacza przedłużanie życia naszego genu. Dla mężczyzny ważne jest, aby dziecko, które nosi jego kobieta, było jego, czyli kontynuacją jego genu, więc okazuje się, że wierność seksualna jest ważniejsza niż wierność emocjonalna. Kobiety nie borykają się z problemami związanymi z macierzyństwem, mają jednak inne kluczowe zadanie – zapewnienie potomstwu życia i bezpieczeństwa, co oznacza uzyskanie wsparcia i pomocy ze strony mężczyzny. Zazdrość tutaj polega na tym, że on nie idzie do innej rodziny, nie pomaga, ale zostaje z nią. Dlatego łatwiej jest wybaczyć sprawy seksualne, jeśli nie wykryje się przywiązania emocjonalnego. Uff, teraz możesz odetchnąć spokojnie i powiedzieć – cóż, tak jesteśmy stworzeni, dlaczego krzyczysz, że ci nie ufam? Obecność zazdrości jest normalna, jeśli jednak zazdrość patologiczna jest przejawem zaburzenia psychicznego, to całkowity brak zazdrości oznacza niechęć do wchodzenia w bliskie relacje, wycofanie się, unikanie. Przyczyną zazdrości może być perfekcjonizm romantyczny (przekonanie, że jeśli jest moją osobą, to może być tylko ze mną szczęśliwy), traumatyczne doświadczenia (nie tylko przeszłe relacje, ale także dzieciństwo: np. jeśli w dzieciństwie wszystko było w porządku, a potem tata nagle założył drugą rodzinę), brak podstawowego zaufania do świata jako całości, różnego rodzaju przywiązania, dla których charakterystyczne jest przejawy zazdrości itp. Istnieją również przypadki patologiczne, takie jak zazdrość w OCD lub BPD, których nie będziemy szczegółowo omawiać. Zazdrość niekoniecznie dotyczy związku małżeńskiego. To uczucie może pojawić się zarówno w relacjach przyjacielskich, jak i romantycznych, w relacjach z rodzicami, braćmi i siostrami. Na przykład, jeśli w rodzinie rodzi się drugie lub trzecie dziecko, starsze dzieci mogą zacząć być zazdrosne o rodziców, aby zwrócić na siebie uwagę. Na przykład starsze dzieci mogą nagle „zapomnieć”, jak być niezależnym. On zawsze wiedział, jak się ubrać, ale teraz żąda, żeby to robiła jego mama. Tu także chodzi o zazdrość. Ważne jest, aby zauważać takie zmiany u dzieci i zwracać na nie uwagę, rozmawiać o ich uczuciach, aby zazdrość nie stała się destrukcyjna, a dziecko nie chciało porzucić swojego braciszka, gdy nikt nie patrzy.. To nie moja wina, czy ja oprawiony? Zdarza się, że wydaje nam się, że jesteśmy gotowi na relaks i szczęśliwe życie, ale nasz partner co jakiś czas namawia nas, byśmy byli zazdrośni, jakby celowo. I najprawdopodobniej celowo, głównie: - bo chce mieć pewność, że nie jest wobec Ciebie obojętny (postawa: jeśli jest zazdrosny, to znaczy, że kocha) - ma strategię dotyczącą miłości: rozpalić ogień, wzmocnić znaczenie , okazuj żądanie - ma skłonność do znęcania się - zadowala swoją samoocenę, zastrasza lub szantażuje zdradami, aby osiągnąć pokorę i uległość (no cóż, oczywiście, to się zdarza, ale często się zdarza...) Co powinieneś zrobić w końcu być zazdrosnym czy nie być zazdrosnym? U osób zdrowych psychicznie zazdrość pojawia się głównie tam, gdzie są szare strefy. Nazywa się to również „nietolerancją niepewności”. Niezależnie od tego, czy Twój partner uśmiecha się do wiadomości od kogoś, czy też wychodzi do sąsiedniego pokoju, aby porozmawiać przez telefon – wszystko to powoduje poczucie niepewności z powodu braku informacji. Ale i tutaj ważne jest zachowanie równowagi. Zazdrość jest normalna, gdy istnieje powód i przyczyny jej wystąpienia, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, czy czujesz się zagrożony, czy po prostu próbujesz na wszelki wypadek zamknąć swoją kobietę w domu. Także dyskutuj».