Korowuszka mieszkała na wsi, była miła, wesoła, gładka, kochana ubrać się, założyć piękną biżuterię, którą dała jej gospodyni, a Krowa zawsze się uśmiechała. We wsi żyły różne zwierzęta, jagnięta i psy, każdy w swoim domu, krowa ze wszystkimi się bawiła, rozmawiała i dzieliła się wszystkim. Kiedy Krowa poszła do swojej stodoły, w której mieszkała samotnie, jej biżuteria pobrzękiwała i wszyscy wiedzieli, że Krowa nadchodzi. Ale pewnego dnia kochana przez Krową pani przyniosła do stodoły jałówkę (małą Krówkę). Jałówka była zabawna, młodsza od Krowy. Krówka zaczęła uważnie przyglądać się Jałówce i zaczęła myśleć, że teraz Jałówka dostanie wszystko: miłość właściciela, opiekę i dekoracje. I Mała Krówka zaczęła płakać gorzkimi łzami, jej radość gdzieś zniknęła. Łzy płynęły teraz zawsze i wszędzie. Krowa zaczęła gonić jałówkę, chciała, żeby tylko ona zaznała miłości właściciela. Gospodyni nie mogła zrozumieć, co się dzieje, że szczęśliwa Krowa zamieniła się w kapryśną. Gospodyni zamyśliła się i zasmuciła. Przecież bardzo chciała, żeby krowy mieszkały razem i chodziły z nią na pole, razem śpiewały piosenki, bawiły się i spały w pobliskiej oborze. Właściciel podszedł do krowy, przytulił ją i powiedział, co się dzieje ty, przyprowadziłem ci przyjaciela, a ty stałeś się kapryśny I nagle przeleciała sroka, a sroka zawsze przynosi dobre wieści. Wtedy sroka otworzyła dziób, a z dzioba list wpadł prosto w ręce właściciela. Krówka stoi, nic nie rozumie, mruga oczami. Gospodyni stoi, trzyma kopertę i czuje, że coś w niej jest. Czyta, a tam adres wsi i list zaadresowany do gospodyni i Korowuszki. Gospodyni otworzyła kopertę, a był w niej list. Oto rozwiązanie dla Ciebie. W kopercie jest pierścionek, musisz go założyć na kopyto krowy, gdy krowa będzie chciała płakać, spojrzy. pierścionek, obróć go w różne strony i powiedz (Miłość, Miłość, Ukochany) wszystkie zachcianki rozwieją się, nie będzie dla nich miejsca. Jeśli będzie chciał dogonić małą dziewczynkę lub ją obrazić, zakręci pierścionkiem, powie cenne słowa i wszystko przeminie. Ten pierścionek powie też, jak wszyscy ją kochają i że miłości nie da się zmierzyć ani zważyć, ona po prostu istnieje i nie ma jej ani mniej, ani więcej, a gospodyni ma dużo miłości i wystarczy dla wszystkich to - założyła to na kolczyk w kopycie. Małej krówce się to spodobało i nagle zdała sobie sprawę, jak fajnie i dobrze było dla niej, że mała krowa była przy niej, miała z kim się bawić, mieć coś ciekawego do omówienia, a nawet czymś się podzielić. Od tego czasu mała krowa i mała krowa chodzą obok siebie, a jeśli mała krowa zacznie się źle zachowywać, mała krowa spojrzy na pierścionek, zakręci nim ze słowami - Miłość, Miłość, Ukochany i wszystko pójdzie gładko z dala. Gospodyni jest szczęśliwa, a Krowa jest z siebie zadowolona. Przecież teraz Krowa ma główną miłość, którą przyniósł jej pierścień i zapadła w jej duszę i należy do niej, a Krowa daje Miłość sobie i wszystkim, którzy są w pobliżu.