Od autora: yagdar.comFragment z książki Rimasa Kociunasa „Podstawy poradnictwa psychologicznego” Każdy konsultant powinien przejść terapię personalną przed rozpoczęciem aktywności zawodowej, a także w trakcie pracy , tj. rozwiązać swoje problemy z pomocą doświadczonego profesjonalisty. Doświadczenie terapii personalnej jest ważne po pierwsze dlatego, że konsultant, jak każdy człowiek, ma w swojej osobowości „białe plamy”: nieznane, nieświadome aspekty siebie, wewnętrzne konflikty, których głębsze poznanie i rozwiązanie przyczynia się do powstawania skuteczny konsultant. Bardzo przydatna jest dla konsultanta samoobserwacja, pod okiem innego profesjonalisty, doświadczenia tak znaczących wydarzeń w życiu, jak miłość, seks, przemoc, relacje rodzinne, władza, śmierć itp. Nie oznacza to, że osobowość konsultanta należy „rozebrać na kawałki”. Odnosi się to do potrzeby wystarczającego zrozumienia samego siebie, zanim potrzebna będzie pomoc. Jednak zbyt skrajnym byłoby stwierdzenie, że rozpoczynając poradnictwo, należy pozbyć się wszelkich wewnętrznych konfliktów. Ważne jest zrozumienie istoty konfliktów i ich wpływu na relacje z klientami. Przecież jeśli konsultantowi w życiu osobistym trudno jest powstrzymać złość lub nie rozumie, dlaczego stale czuje się winny, to istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia podobnych reakcji w procesie doradczym. Jeśli konsultanta przytłaczają błędne przekonania z przeszłości lub pilne obawy, w jaki sposób może pomóc klientowi pozbyć się takich problemów? W rzeczywistości nie zajdziemy z klientem dalej niż przebytą przez nas drogę. Konsultacja z zawodowym kolegą jest również cenna przed rozpoczęciem pracy, ponieważ ciągłe spotkania z różnymi problemami klienta często ujawniają nasze stare konflikty i stłumione uczucia. Początkującego konsultanta często dręczy poczucie bezsilności zawodowej. Wymaga to również pomocy ze strony współpracowników. Kolejną ważną zaletą terapii personalnej jest to, że doradca wchodzi w rolę klienta i zdobywa odpowiednie doświadczenie. Jak stwierdza A. Storr (1980): „lekarz zbliża się do doskonałości, jeśli był jednocześnie pacjentem”. A.P. Czechow, lekarz z wykształcenia, powiedział, że gdyby uczył studentów medycyny, połowę swojego czasu poświęciłby na opanowanie psychologii chorego, jego światopogląd daje niepowtarzalną okazję do przejrzenia procesu poradnictwa i psychoterapii oczami klienta. Tylko w ten sposób konsultant może wiedzieć, czym jest lęk związany z introspekcją, czym jest przemieszczenie i jak działa itp. Konsultant pełniąc rolę klienta, znacznie lepiej rozumie całą gamę doświadczeń emocjonalnych, które pojawiają się w trakcie terapii. Zarówno w terapii indywidualnej, jak i grupowej z przyszłymi i już pracującymi konsultantami ważne jest także uwypuklenie zagadnień z tym związanych głębsze zrozumienie specyfiki zawodu, zwrócenie uwagi na przyczyny i motywy, które doprowadziły do ​​zawodu. Konsultant powinien rozważyć następujące pytania: dlaczego wybrałem zawód konsultingu? Jakie potrzeby determinują mój wybór? Jakie korzyści chcę czerpać z mojego zawodu? W jaki sposób mogę połączyć swoje potrzeby z potrzebami klientów? osobowość konsultanta i jego problemy: jakie mam problemy i jak je rozwiązać? Jaki wpływ te problemy mogą mieć na moją pracę? Jakie są moje wartości i jak wpływają na mój styl doradczy? Jak korzystam moja moc? Którzy ludzie mnie lubią najbardziej i kogo lubię? Kto mnie nie lubi, a kto mnie nie lubi? Jakie wrażenie wywieram na innych ludziach. Próba odpowiedzi na te pytania w terapii indywidualnej lub grupowej pomoże Ci lepiej poznać i zrozumieć siebie, co oznacza stawanie się bardziej skutecznym doradcą.