Kiedy przeżyłeś żałobę i stratę bliskiej osoby, która opuściła to życie na zawsze, a to naprawdę powoduje uczucie żalu, smutku, melancholii, beznadziei, rozpaczy, bezsilności, wewnętrznej pustki i bezradność... Oprócz tych uczuć może pojawić się także uczucie złości na zmarłego, choć rzadko bliscy mu to przyznają i zdają sobie z tego sprawę, skoro zmarły ich opuścił... Mogą być źli na tych, którzy są teraz obok je lub ignorujesz (zawoalowany gniew), albo sam tłumisz swój gniew – niewyrażoną urazę i w ten sposób przekształcasz ją w poczucie winy. Ważne jest, aby nie ignorować swoich uczuć, ale stawić im czoła i przeżyć je. Doświadczenie uczuć związanych ze stratą i żałobą jest po prostu konieczne i może trwać nawet do dwóch lat, jeśli prawidłowo przejdziesz przez wszystkie cykle żałoby (poniżej), ale jeśli tego nie zrobisz, mogą one trwać latami, tłumiąc Twoją energię życiową , zniekształcając rzeczywistość i ograniczając Cię we wszystkim. Wiedz, że jeśli będzie ci ciężko i źle bez tej osoby, wówczas jego dusza będzie niespokojna i udręczona, nie dając mu możliwości zaznania spokoju na tym świecie i odwrotnie. Konieczne jest - nie ukrywanie łez , ale płakać i jak należy, można krzyczeć i lamentować! A jeśli osobie przeżywającej żałobę przychodzi to z trudnością, to kontaktując się z psychologiem w celu spotkania twarzą w twarz, z pewnością uzyskasz profesjonalną pomoc i wsparcie. Jako niezależna praca należy przestrzegać następujących zaleceń: napisz list do kogoś, kogo już nie ma, w którym wyrazisz wszystkie swoje uczucia i swój stosunek do niego (najpierw „negatywne” uczucia, jeśli takie istnieją, a potem wszystkie resztę), w Na koniec podziękuj mu za dobro i przebacz mu wszystko, bo przebaczając rozstajesz się z nim... Zwróć uwagę na oddech, gdyż ludzie często zamarzają i nie oddychają, zatrzymując w ten sposób proces żyć i porzucać wszystko, co niepotrzebne i przygnębione; wydechem - uwalniasz to wszystko od siebie...; pisz co chcesz i jak chcesz, bez cenzury itp., bo tego listu nie przeczyta nikt poza tobą, na koniec - pożegnaj się i pożegnaj się z nim. List można spalić, można go zabrać do grobu i tam zostawić w ziemi itp., najważniejsze jest, aby wyrazić swoje myśli, uczucia, postawę i to wystarczy. Po czym, będąc już w domu, warto wziąć prysznic, aby uwolnić się fizycznie. Praca z żalem i stratą polega na oderwaniu energii psychicznej od bliskiej osoby, ale utraconej na zawsze, tak aby dusza zmarłego przyszła w spokoju, a żywi przestali cierpieć i udrękę, odbudowując swoje życie zdając się na siebie i swoich bliskich. Doświadczenie psychologiczne przechodzi przez 4 etapy żałoby: Etap ostrej żałoby: szok i odrętwienie – od siedmiu do dziewięciu do czterdziestu dni. Odmowa wiary w rzeczywistość. Pogorszenie ogólnej kondycji fizycznej, utrata apetytu, osłabienie, bezsenność itp. Etap żałoby trwa do sześciu miesięcy. Próba przywrócenia go z powrotem, niedowierzanie, idealizacja zmarłego. Nasilają się objawy fizyczne: zmęczenie, ucisk w klatce piersiowej, guz w gardle, zaburzenia snu, ból psychiczny, bezsens istnienia, rozpacz, złość, poczucie winy, strach, niepokój, bezradność, samotność. Etap zdrowienia: zaakceptowanie straty, przeżycie ból - do roku. Charakteryzuje się wychylaniem wahadła w różne stany: zarówno smutne, jak i dobre chwile, popadanie w smutek, stan nerwowości, drażliwość. Problemy psychosomatyczne pojawiają się na skutek obniżonej odporności. Ostatni etap: po roku. Ból staje się bardziej znośny i następuje stopniowy powrót do codziennego życia. W tym okresie wydaje się, że dana osoba nauczyła się radzić sobie ze swoim smutkiem. Delikatne powtarzanie wszystkich etapów trwa przez cały drugi rok. W pierwszą rocznicę następuje przypływ wspomnień, ale osoba już wie, jak sobie z tym poradzić i sobie poradzić. Doświadcza się uczuć smutku, melancholii i melancholii..., możliwy jest ostateczny przypływ poczucia winy, jeśli nie zostanie przepracowany. Jeśli żałoba nie będzie psychologicznie przedłużana i ignorowana, to pod koniec drugiego roku ustąpi całkowicie.