W problematyce problematyki doskonalenia zawodowego psychologów W zakresie kształcenia kadr w specjalności „psychologia” pojawia się paradoksalna sytuacja. Z jednej strony zawód psychologa jest prestiżowy, ciekawy i ma szerokie zastosowanie, z drugiej strony absolwenci wielu placówek edukacyjnych tej specjalności nie mogą znaleźć pracy. Zatrzymajmy się bardziej szczegółowo nad tym stwierdzeniem Bycie psychologiem to prestiż – nie tylko w tej opinii panuje opinia publiczna. W rzeczywistości studiowanie psychologii pozwala zapoznać się z konkretnym tematem - duszą. Znajomość wewnętrznego świata człowieka i wdrażanie tej wiedzy poprzez pomaganie innym ludziom zawsze była wysoko ceniona. Pytaniami dotyczącymi duszy zajmowali się ministrowie kościoła, lekarze, władcy i inne autorytatywne osoby. Ich zalecenia i rady cieszyły się dużym uznaniem w społeczeństwie. W latach władzy sowieckiej rolę tych grup społecznych przejmowały ciała ideologiczne: związek zawodowy, Komsomoł i robotnicy partyjni. Im wyższy był ich poziom w hierarchii społecznej, tym byli lepiej przygotowani i należy zauważyć, że dobrze poradzili sobie z zadaniem „ekspertów dusz” (w ramach wytycznych ideologicznych) wszyscy rzucili się w powstałą próżnię . W kraju pojawiło się wiele wróżek, czarowników i sekt religijnych, w tym tradycyjne prawosławie, które umocniło jego pozycję. Psychoterapeuci i uzdrowiciele zgromadzili się na ogromnych stadionach. Powstało błędne przekonanie, że psychologia nie rozwinęła się w latach władzy sowieckiej i znajdowała się w podziemiu. Oczywiście nie jest to prawdą. Odbyły się konferencje, opracowano teorie naukowe i praktyczne, radziecka nauka psychologiczna jest znana na całym świecie. A teraz badane są dzieła Bozhovich L.I., Blonsky P.P., Vygotsky L.S., Galperin P.Ya., Zaporozhets A.V., Kornilov K.N., Kostyuk G.S., Leontyev A.N., Luria A.R., Lomova B.F., Makarenko A.S., Myasishcheva V.N., Rubinshteina S.L. , Teplova B.M., Elkonina D.B. i wiele innych. Oprócz słynnych luminarzy nauk psychologicznych wiele zdziałali zwykli pracownicy. Opinia o zacofaniu psychologii zrodziła się na tej podstawie, że nie było proliferacji usług praktycznych innych niż medycyna i pedagogika. Negatywnie na to wpływa sam rząd, wysyłający niepożądane osoby do klinik psychiatrycznych. Stopniowo sytuacja się stabilizuje, powstają usługi psychologiczne zarówno terytorialnie, jak i funkcjonalnie. Dobrą praktyką stało się korzystanie z indywidualnych konsultacji. Psychologowie pracują na wszystkich poziomach społecznych: od przedszkola po administrację prezydenta. Prestiż zawodu psychologa rośnie. Wiele placówek oświatowych kształci psychologów zarówno w ramach programu głównego, jak i dodatkowego. Dlaczego absolwenci pozostają bezrobotni? Naszym zdaniem problem leży w specyfice dzieła. Na przykład w USA pozwolenie na prowadzenie działalności doradczej mogą uzyskać specjaliści z zakresu psychologii i filozofii (filozofia zasłużenie przyjęła tam znaczenie), którzy ukończyli 30. rok życia. Takie podejście jest uzasadnione, gdyż aby pomagać innym, potrzebne są kwalifikacje praktyczne i życiowe. Główną obiektywną przyczynę braku zapotrzebowania na młodych psychologów (i inne zawody) można nazwać brakiem doświadczenia, nie tylko indywidualnego, ale i społecznego. Sytuacja na rynku pracy w Rosji od czasów transformacji jest znana. Najpierw potrzebni byli księgowi, potem prawnicy, teraz psychologowie i pracownicy socjalni. Problem w tym, że wszyscy ci specjaliści mają niewielkie doświadczenie. Realizacja programów szkoleniowych dla psychologów w obwodzie kaliningradzkim niewiele różni się od reszty Rosji. Tę niszę edukacyjną z powodzeniem zajmowały początkowo stołeczne oddziały i lokalne instytucje pozarządowe. Później główny uniwersytet, Kaliningradzki Uniwersytet Państwowy, otrzymał licencję na kształcenie tych specjalistów na Wydziale Pedagogiki i Psychologii. Wydział organizuje proces edukacyjny zgodnie ze standardem państwowym, ukierunkowany na ukończenie studiów,rzeczywiście, profesjonaliści Obecnie istnieje wiele rodzajów szkoleń. Po pierwsze, jest to klasyczne pięcioletnie kształcenie uniwersyteckie w pełnym wymiarze godzin. Niestety absolwenci studiów stacjonarnych mają trudności ze znalezieniem pracy ze względu na specyfikę pracy psychologa – niezbędną kwalifikację praktyczną i życiową. Młodzi profesjonaliści dołączają do grona niskopłatnych specjalistów w dziedzinie edukacji. Po drugie, studenci korespondencyjni to przyszli specjaliści, którzy uczą się w zawodzie; z reguły mają już pracę lub jest ona już przez nich określona. Po trzecie, zdobycie drugiego wykształcenia wyższego lub wyższego w oparciu o wykształcenie średnie specjalistyczne (medyczne lub pedagogiczne), zwykle w ciągu trzech lat. I czwarta grupa, przekwalifikowująca się w ramach dodatkowych programów edukacyjnych, trwających zwykle dwa lata (1200 godzin). W programach tych uczestniczą osoby z wykształceniem wyższym lub średnim specjalistycznym. Otrzymywane przez nich dyplomy są równoznaczne z wykształceniem drugim wyższym lub średnim specjalistycznym. Całość programów korespondencyjnych i skróconych przeznaczona jest dla osób pracujących nie tylko w dziedzinie psychologii, ale także w dziedzinie polityki, pedagogiki, prawa i egzekwowania prawa, zarządzania, Działalność społeczna i zdrowotna, kulturalno-twórcza i inne oczywiście każda osoba potrzebuje tej wiedzy i umiejętności praktycznych, ale aby uzyskać taki dyplom, wskazana jest praca w swojej specjalności. Wiele osób pamięta, że ​​w czasach sowieckich każdy student studiów niestacjonarnych, począwszy od trzeciego roku, miał obowiązek pracować w swojej specjalności. Zgadzam się, że taki wymóg jest całkiem uzasadniony. Aby pracować w wybranej przez siebie specjalności, nie musisz być psychologiem. Najważniejsze, że student w swoim miejscu pracy jest powiązany z wyżej wymienionymi obszarami. Proces szkolenia zawodowego psychologów budowany jest z uwzględnieniem określonych wymagań. Przede wszystkim jest to interakcja podmiotowo-przedmiotowa, która umożliwia wdrożenie podejścia zorientowanego na osobę, bez którego niemożliwa jest w przyszłości działalność zawodowa psychologa. Kurs powinien pomóc w opanowaniu niezbędnej wiedzy: praktycznych technik samowiedza, samoregulacja, rozwój osobisty i zawodowy, sztuka komunikacji i twórcza organizacja działalności zawodowej Ponadto podstawowy tok studiów rozwiązuje główny problem - zaszczepienie studentom systematycznego podejścia do psychologii praktycznej, ukształtowanie orientacja w wielotomowych, sprzecznych informacjach i liczne seminaria, z których część jest prowadzona przez niewystarczająco wykwalifikowanych specjalistów Kadrę dydaktyczną muszą stanowić zarówno specjaliści z uniwersytetów, jak i praktykujący psychologowie. Nie można zapewnić żadnego przygotowania, po prostu dobierając dobrych nauczycieli do poszczególnych zajęć – ważne jest, aby treść przedmiotu i sposób jego prezentacji były jasno skoordynowane. Właśnie ten rodzaj stale udoskonalanej pracy powinien zapewnić studentom materiały zawierające najcenniejsze informacje krajowe i zagraniczne z rekomendowanych źródeł. Prawidłowo sporządzone spisy literatury podstawowej wyeliminują konieczność poszukiwania dodatkowej literatury, znacznie redukując koszty materiałowe i czasowe, a także pozwolą nie tylko przestudiować materiały, ale twórczo je przetworzyć i zastosować w praktyce zgodnie z zadaniami, testami i ćwiczenia do nich dołączone. Każdy student ma w trakcie nauki możliwość skorzystania z wszelkich konsultacji ustnych lub pisemnych, zarówno edukacyjnych, jak i osobistych. Szczególną uwagę zwraca się na przygotowanie studentów psychologii do nauczania na odległość. Zapotrzebowanie na przeszkoloną kadrę – certyfikowanych specjalistów – wynika z faktu, że obecnie potrzebujemy na stanowisku doświadczonych pracowników dydaktycznych i medycznych, którzy uzyskali dodatkową specjalizację jako psycholog. Stanowią ważny trzon wszystkich praktykujących psychologów, gdzie oprócz wiedzy niezbędne jest doświadczenie życiowe i osiągnięcia. Wymagania dla studentów studiów niestacjonarnych są takie same jak w każdym innym.