- Mamo, opowiedz mi bajkę?! – zapytał mały króliczek i wygodnie ułożył się w swoim łóżeczku. - Dobra, jaką bajkę chcesz usłyszeć? - O odwadze! O nie! Porozmawiajmy o przyjaźni!? Zając pogłaskał Małego Zajączka po główce, poprawił kocyk i zaczął swoją niespieszną opowieść o Jeżyku, który zgubił się w lesie. Pewnego dnia mały jeż wyszedł na spacer na polanę. Zawsze chodził tam z mamą i ta polana była mu znajoma. Dziś rano Jeż poczuł, że jest już na tyle dorosły, że może spacerować sam. Oto znajomy mrowisko, tutaj to samo martwe drewno, po którym on i jego mama zawsze chodzą, a tutaj przyjemny dla łapek mech dywanowy. Znajdując się na polanie, Jeż nagle zauważył kikut, którego wcześniej nie zauważył. Ale dzisiaj dorósł. „Stałem się wyższy, dlatego to zauważyłem!!!” - pomyślał Jeż i ruszył w stronę pniaka. Wyobraźcie sobie jego zdziwienie, gdy Jeż odkrył na tym pniu grzyba! „Wow” - pomyślał Jeż - „dorosłem i sam wyszedłem na spacer, a grzyb przyniosę do domu, jak prawdziwy żywiciel rodziny!” Mama i tata będą szczęśliwi!” Zerwał grzyba i położył go na plecach, ale zauważył przed sobą jagodę i zaczął zbierać swoją ofiarę. Szedł od jagody do grzyba, od pnia do krzaka i nie zauważył, jak się zgubił. Mały Jeżyk przestraszył się i zaczął wołać mamę i tatę, ale nikt go nie słyszał. Jeż był już w rozpaczy, ale wtedy na jego spotkanie wyszedł Belka i zapytał, dlaczego jeże zakłócają spokój na jej posesji? Jeż zwinął się ze zdziwienia, puścił igły i zaczął prychać; nigdy wcześniej nie widział wiewiórki. Wiewiórka ostrożnie podeszła do niego, zdała sobie sprawę, że Jeż jest mały i przestraszony, i chciała mu pomóc. Zaczęła dopytywać Jeża, co i jak: jak opuścił dom, jak się zgubił, w jakiej części lasu mieszkał. Wiewiórka zdała sobie z tego sprawę i powiedziała do Jeża: „Skaczę wysoko, wysoko między drzewami, teraz zobaczę, gdzie jest twój dom, i zapytam ptaki, może wiedzą co!” Wspięła się na najwyższe drzewo, spojrzała w dal i zobaczyła Jeża biegnącego zmartwionego, szukającego swojego małego Jeża. Wiewiórka zaproponowała, że ​​odprowadzi go do domu i razem wyruszyli w drogę. Wiewiórka opowiadała po drodze ciekawe i zabawne historie, a Jeż chodził, słuchał i cieszył się: „Jak wspaniale, że poznałem Wiewiórkę! Teraz nie boję się podróżować w takim towarzystwie „Nagle znikąd wybiegł im na spotkanie pies, a Jeż zwinął się w kłębek, pokazał swoje „straszne” młode igły, parsknął, a Wiewiórka zrzuciła z drzewa szyszki. Pies obwąchał Jeża, szczeknął obrażony i uciekł. Szli przez las i w końcu przyszli! Tutaj spotkali się z nimi zaniepokojeni zarówno matka Jeża, jak i ojciec Jeża. Ale wszyscy byli szczęśliwi, że w końcu się zjednoczyli! I mały Jeżyk zdał sobie sprawę, że gdyby nie jego nowa przyjaciółka Wiewiórka i jego nowa umiejętność zwijania się, zaprezentowania światu swoich niebezpiecznych igieł, kto wie, jak potoczyłaby się ta historia!? Tego dnia Jeż zrozumiał wartość rodziny, bliskich i przyjaciół, wartość jego domu. Uświadomiłam sobie, że istnieją zwierzęta niebezpieczne, bezpieczne i takie jak on, a także nauczyłam się przyjaźni i wzajemnej pomocy. Poznałam wartość i funkcjonalność moich igieł, ale nie straciłam ciekawości i pasji do uczenia się nowych rzeczy. Komentarz autora: Tak więc w życiu człowiek czuje się wzmocniony, nabrał sił, zaradny i podejmuje ryzyko, zdobywa nowe doświadczenia , może nawet się boi, ale idzie! Możesz się potknąć, zdobywając to nowe doświadczenie, ale są tacy, którzy będą cię wspierać, pomagać i stać po twojej stronie, nawet jeśli w ogóle się tego nie spodziewasz. A zdobywając to doświadczenie, możesz lepiej poznać swoją agresywną część, czerpać z otoczenia to, co dla Ciebie ważne, zaspokajać swoje bieżące potrzeby, ale jednocześnie być w stanie chronić siebie, swoją wrażliwą część. Nie pozwól sobie się rozpaść. Warto pamiętać nie tylko o podporach zewnętrznych, ale także wewnętrznych, a wtedy będziesz mogła stabilnie stanąć na nogach, nawet jeśli zmienią się okoliczności. Wewnętrzna pewność siebie, mądrość i spokój pomogą Ci pokonać wszelkie trudności i zachować uczciwość. Nie zapomnij 8-926-577-82-62