Od autora: Artykuł powstał na potrzeby projektu „Chcę się pobrać”, w którym jestem jednym z czołowych psychologów: Wiele osób interesuje się psychologią, niektórzy śmiało nazywają siebie psychologami życie, inni ciągle mówią, co należy zrobić w tej sytuacji z psychologicznego punktu widzenia. Zapytaj jednak, który z nich jest gotowy przyjść na konsultację do profesjonalisty, a okaże się, że w ogólnej masie jest ich zaledwie kilka. I dlaczego? Z jednego prostego powodu – w społeczeństwie krąży wiele mitów na temat psychologów, które uniemożliwiają ludziom szukanie pomocy. Mit jeden. „Z moją głową wszystko w porządku, po co mam iść do psychologa?” Mit ten wynika z faktu, że ludzie mylą psychiatrę i psychologa. Psychiatrzy leczą choroby psychiczne, a psycholodzy pracują z ludźmi zdrowymi. Jeśli zaproponowano ci pójście do psychologa, nie sugeruje on, że nie masz racji, ale chcesz pomóc. Być może ludzie widzą, że masz pewne trudności, które możesz łatwo rozwiązać przy pomocy profesjonalisty. Mit drugi. „Psycholog wysłucha i pożałuje.” On oczywiście wysłucha, ale czy będzie tego żałował... Wyobraź sobie, że przyszedłeś do chirurga ze złamaną nogą, a on dał ci leki przeciwbólowe i odesłał do domu. Oczywiście pozbycie się bólu jest świetne, ale noga nie zagoi się i nadal nie będziesz mógł chodzić. Ta sama zasada dotyczy psychologii. Zmniejszenie nasilenia doświadczenia jest ważne, ale zadaniem jest pomóc Ci „stanąć na obu nogach”, tj. rozwiązać problem. Mit trzeci. „Sami psychologowie są niezdrowi”. Wśród przedstawicieli wszystkich zawodów są różni ludzie i psychologia nie jest wyjątkiem. Zawsze istnieje ryzyko, że trafisz na pozbawionego skrupułów specjalistę. Pamiętaj jednak, że psycholog pozostaje osobą z własnymi trudnościami i problemami. Nie wymagasz od lekarza przedstawienia zaświadczenia o nieśmiertelności, jeśli do niego pójdziesz? Dlaczego więc psycholog nie ma prawa zająć się niektórymi osobistymi trudnościami i problemami życiowymi? Co innego, jeśli jest „szewcem bez butów” i ma skrajnego pecha w wielu dziedzinach życia – takiego niedoszłego specjalisty należy unikać. Mit czwarty. „Psycholog doradzi, co robić”. Wyobraź sobie, że przychodzisz do specjalisty i chcesz uzyskać od niego poradę, czy poślubić wybrankę, czy nie. Niezależnie od tego, co odpowie ci specjalista, to ty, a nie psycholog, będziesz musiał żyć z tą osobą i będziesz musiał zmierzyć się ze wszystkimi konsekwencjami (zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi). Dlatego psycholog powinien pomóc Ci w podjęciu decyzji, ale nie robić tego za Ciebie. Decyzję musisz podjąć sam. Mit piąty. „Jestem swoim własnym psychologiem”. Nawet najwyższej klasy kardiochirurdzy, którzy o ludzkim sercu wiedzą wszystko, nie wykonają na sobie operacji serca. Czy warto wyjaśniać dlaczego? Ty też możesz być dobry w niektórych kwestiach, ale pomoc sobie może być trudna. Bardzo trudno jest spojrzeć na swoje życie z zewnątrz, szczególnie w trudnych sytuacjach. Ale dostrzeżenie „belki we własnym oku” wcale nie jest łatwe. Jeśli widzisz, że pomimo największych wysiłków nie udaje Ci się osiągnąć sukcesu, poszukaj pomocy. Mit numer szósty: „Sam sobie z tym poradzę”. Tak twierdzi wiele osób i latami znoszą bezsenność, samotność i upokorzenie ze strony bliskich. Oczywiście, że jakoś sobie radzą – jakoś żyją w takich warunkach. Ale czy chcesz zacisnąć zęby i znosić swoje nieszczęścia przez całe życie, czy myślisz, że lepiej się od nich uwolnić i znaleźć szczęście i spokój ducha? Mit siódmy: „Psycholog mi nie pomoże”. Czy sprawdziłeś? Mit ósmy. „Psychologia nie jest nauką. Wszyscy psychologowie to szarlatani. To dobry sposób na zamknięcie się na problemy i nierozwiązywanie ich, a czasem wręcz zaprzeczanie istnieniu problemów jako takich. Nie przeczę, że wśród psychologów są ludzie nieprofesjonalni i nieuczciwi, ale to jest problem absolutnie wszystkich zawodów. Nawiasem mówiąc, genetykę uważano kiedyś za „wyprzedaż kapitalizmu” i uznano ją za pseudonaukę…