Zaburzenia odżywiania to zjawisko powszechne w naszych czasach. Zaburzenie odżywiania zwykle odnosi się do jedzenia w celach innych niż spożywcze. Aby to zilustrować, weźmy następujący przykład: Rodzina składa się z czterech osób: mąż, żona, dwójka dzieci. Mój mąż pracuje na produkcji, otrzymuje stałą pensję i jest zadowolony ze wszystkiego. Nie chce niczego zmieniać w swoim życiu. Żona też pracuje i praktycznie sama (bez poważnej pomocy męża) wychowuje dzieci i prowadzi gospodarstwo domowe. Dzieci rosną, potrzeby rosną, a jeśli wcześniej wystarczyło dla wszystkich, to z czasem pojawia się poczucie braku pieniędzy. Ponieważ mąż nie chce niczego zmieniać, żona musi szukać dodatkowego dochodu. Jednocześnie obowiązki związane z prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci pozostają na niej. W rezultacie kobieta nie ma czasu na odpowiedni odpoczynek i jedyne, na co ją stać, to jedzenie wieczorami, kiedy wszyscy już śpią. Podczas jedzenia relaksuje się, odpoczywa, odłącza się od zmartwień. ...I niestety przybiera na wadze. Kolejny przykład z praktyki. Młoda kobieta nie ma stałych relacji z mężczyznami. Z przypadkowych, krótkotrwałych relacji pozostaje tylko rozczarowanie. Potrzeby seksu i czułości nie są przez nią zaspokajane. Nie jest świadoma swoich uczuć nawet w okresach smutku i złości. obrażona kobieta zaczyna aktywnie jeść, nie zwracając uwagi na zgodność i przydatność produktów. Przypadki te są podobne, ponieważ w nich żywność przestaje spełniać swoją główną funkcję - dostarczać organizmowi substancji niezbędnych i mu dostarczać. energia. Głównym celem jedzenia jest tutaj odwrócenie uwagi od nieprzyjemnych doświadczeń i wywołanie poczucia relaksu. Osobom z zaburzeniami odżywiania brakuje świadomości swoich uczuć lub mają one ograniczoną świadomość. Uczuć się nie przeżywa, lecz je przeżuwa. Dzieje się tak, ponieważ od dzieciństwa uczono ludzi, że smutek jest zły, złość jest brzydka, użalanie się nad sobą jest haniebne, a samotność jest upokarzająca. W pracy nie można się nudzić, trzeba być ciągle zajętym i aktywnym. Nie możesz być obciążony obecnością bliskich; zawsze musisz być gotowy wysłuchać ich rad i skarg. Nie możesz wyrażać swojego sprzeciwu, aby nie zepsuć relacji z ludźmi. Uczucia i doświadczenia, które są najczęściej zjadane: strach, niepokój, irytacja, agresja, nuda, smutek, użalanie się nad sobą, poczucie winy, uraza, samotność, zmęczenie. Uczucia są naszą reakcją na zdarzenia zewnętrzne i wewnętrzne. . Jest to swego rodzaju wskaźnik zgodności ludzkich potrzeb i możliwości ich zaspokojenia w otoczeniu. Smutno nam, gdy kogoś tracimy. Wpadamy w złość, jeśli ktoś nas oszuka lub nasze granice zostaną naruszone. Nudzimy się, gdy nie jesteśmy zainteresowani. Wszystko to jest naturalne. Wyuczony od dzieciństwa nawyk powstrzymywania uczuć, ukrywania ich przed sobą i innymi, prowadzi do tego, że człowiek przestaje rozumieć siebie. Traci zdolność kontaktu ze sobą, rozumienia swoich pragnień, potrzeb i znajdowania sposobów ich zaspokojenia. Do pokonania zaburzeń odżywiania (przejadania się) potrzebne są: 1. Przywrócenie wrażliwości, umiejętności reagowania różnymi uczuciami na zdarzenia zewnętrzne i wewnętrzne. Zrozumienie swoich uczuć i umiejętność ich przeżywania jest jednym z najważniejszych warunków pozbycia się zaburzeń odżywiania. Kolejnym ważnym warunkiem jest świadomość swoich potrzeb, wartości i celów. 2. Naucz się kochać i akceptować siebie, swoje ciało. Ważne jest, aby zrozumieć różnicę pomiędzy miłością do siebie, a rekompensatą za brak tej miłości. Ten, kto kocha siebie, swoje ciało, rozumie wartość jedzenia, potrafi odróżnić głód od apetytu i prawidłowo organizuje swoje odżywianie.3. Zmień swoje podejście do trudności, które pojawiają się w życiu. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy problem można rozwiązać, zawsze możesz znaleźć środki, wsparcie, nowe pomysły lub zmienić swoje podejście do okoliczności, na które nie mamy wpływu. 4. Przestrzegaj zasad świadomego odżywiania. Świadome odżywianie różni się od innych diet przede wszystkim tym, że stawia na racjonalność. Najczęściej dotyczy to diety.