W pewnym niedawnym burzliwym okresie mojego życia usłyszałam od znajomego zdanie: „no cóż, jesteś tylko szewcem bez butów”. W tym komentarzu kryje się idea, że ​​psycholog w sytuacji kryzysowej lub stresowej natychmiast stosuje techniki, stabilizuje się, nie cierpi i w zasadzie większość swojego życia spędza w zen. Ale nie ma życia, w którym nie byłoby strat, żalu, lęków. Niezależnie od tego, czy jesteśmy inżynierem, redaktorem czy psychologiem, wszyscy otwieramy się na naszą wrażliwość na życie. I jak wszyscy ludzie, my, psychologowie, płaczemy, czujemy smutek, martwimy się i boimy. Psycholog ma pewną wiedzę i techniki uspokajania i łagodzenia lęku. Nazywa się je samopomocą, ale same w sobie nie zrobią tego, co można zrobić na przykład na terapii. Psychoterapia – to, co dzieje się między dwojgiem żyjących ludzi, proces zdrowienia drugiej psychiki – jest również ważna i konieczna dla psychologa. Nie neguje to wartości poufnej komunikacji i przyjaznego wsparcia, które może bardzo pomóc człowiekowi (a psycholog też jest człowiekiem) w radzeniu sobie z przeciwnościami losu i trudnościami na drodze życiowej. Znajomość praw psychiki nie zwalnia poznającego od ich przeglądania. Tak to działa na przykład w żałobie. To, że znam etapy, przez które będzie przechodzić moja psychika, samo w sobie nie pozwoli mi przeżyć żałoby inaczej i łatwiej. Cóż, albo prawo optymalnej motywacji nigdy nie przestaje mieć zastosowania do kandydatów nauk psychologicznych))) Nie znajdziesz osoby, która nie ma problemów. I nie znajdziesz też takiego psychologa jak on. Ma jednak subosobowość zawodową, w którą nie należy wplatać problemów osobistych. I czasami owszem, w oczach znajomych może wyglądać jak „szewc bez butów”. Wydaje mi się, że mity o psychologach przypominają nieco mity o księżach z okresu neofity nowego wierzącego (że ksiądz jest ponoć ideałem i nie ma chwil braku wiary, smutku, przygnębienia). Jeśli przychodzą Ci do głowy jakieś mity na temat psychologów, napisz w komentarzach. Być może wśród mitów znajdziesz nie mity, ale fakty dotyczące realiów praktyki psychologicznej - to też jest interesujące 😉