Natura zapewnia, że ​​kobieta po porodzie odczuwa prawdziwe uniesienie psycho-emocjonalne, które pozwala zapomnieć o zmęczeniu, nieprzespanych nocach - wszystko odbywa się z łatwością. Ale czasami bywa inaczej... U niektórych ataki depresji rozpoczynają się wkrótce po porodzie. U innych depresja rozwija się stopniowo w ciągu trzech do sześciu miesięcy. Kobieta nie śpi dobrze, pozostaje z poczuciem beznadziei, że „normalne” życie nigdy nie wróci, jest apatyczna, agresywna, płaczliwa. Depresja poporodowa w łagodnej postaci to zjawisko dość powszechne, które przemija bez śladu. Nieco cięższe przypadki wymagają stałego nadzoru, konsultacji ze specjalistą, odpowiedniego leczenia. Z ciężkimi przypadkami depresji poporodowej nie poradzisz sobie sama, gdyż stan depresyjny kobiety jest niebezpieczny zarówno dla niej samej, jak i dla dziecka i ma tendencję do przechodzenia w stan przewlekły. Po porodzie należy zgłosić się do lekarza , kobieta ma: uporczywe poczucie smutku, niepokoju, „daremności” istnienia, stale obecne w nastroju beznadziejności, pesymizmu; trudności w koncentracji, zapamiętywaniu, myśleniu, podejmowaniu decyzji; utrata zainteresowania dzieckiem, mężem, otoczeniem; zaburzenia snu (bezsenność, wczesne budzenie się, utrzymujące się uczucie zmęczenia, wyczerpania, a nawet pewne zahamowanie myśli i ruchów, obniżony poziom energii, drażliwość, myśli o śmierci lub samobójstwie); . Najważniejszym zadaniem podczas terapii zaburzeń okresu poporodowego jest utrzymanie więzi pomiędzy dzieckiem a matką. Przecież dzieci wychowywane przez matki z depresją są smutne, ospałe, bierne i rozwijają się bardzo powoli. Leczenie depresji poporodowej obejmuje następujące etapy: Umiarkowana aktywność fizyczna. Dieta bogata w węglowodany złożone. Zwiększony odpoczynek. Walka z tym. problem"? zalecamy kontakt ze specjalistą psychoterapeutą, który będzie w stanie dokładnie określić stopień zaawansowania choroby i zalecić odpowiednie leczenie oraz psychoterapię.