PSYCHOTERAPIA NA MOCZENIE (Nazarov V.N.) ENURESIS - w tłumaczeniu oznacza „nietrzymanie moczu w nocy”. Choroba ta dotyka głównie dzieci: 1) 30-50% do 3 lat 2) 12-17%; do 5 lat; 3) 3-8% do 6-8 lat; 4) niezwykle rzadkie, ale nadal spotykane są dzieci z moczeniem, około 1% w wieku poniżej 15-17 lat. Aby prawidłowo ustalić i wyjaśnić diagnozę moczenia, należy odróżnić je od postaci organicznej, w której występuje nietrzymanie moczu, czyli gdy mocz kapie cały czas, bez przerwy – taką chorobę należy leczyć operacyjnie, a tę postać moczenia choroba ta nie nazywa się moczeniem, podobnie jak nietrzymanie moczu u osób o słabym umyśle, przy upadkach, epileptykach, schizofrenikach i wielu innych formach niepełnosprawności. Co jednak, jeśli specjaliści nie są w stanie wykryć żadnych zmian organicznych podczas moczenia? To jest cały problem. Moczenie nocne to problem psychologiczny, który można leczyć za pomocą psychoterapii. W przypadku moczenia nocnego zmiany zachodzą jedynie w psychice dziecka: wycofanie się ze społeczeństwa, kompleksy, depresja, depresja dziecięca, niepewność itp. Moczenie często występuje u dzieci z trudnym dzieciństwem lub chwiejną psychiką, a nocne nietrzymanie moczu może wystąpić u dzieci, które mają nadpobudliwość w ciągu dnia, bardzo głęboki sen nocny i/lub gdy dziecko pije dużo wody w nocy. Leczenie moczenia nocnego powinno odbywać się głównie lub wyłącznie pod okiem psychologa i/lub psychoterapeuty i ściśle przy udziale najbliższego rodzica. Najpotężniejszym czynnikiem w leczeniu moczenia nocnego jest sugestia pośrednia, sugestia hipnotyczna, sugestia posthipnotyczna i szczególna forma autohipnozy (wzory z NLP). Wśród dzieci z moczeniem, które zgłosiły się do nas osobiście i spełniły wszystkie nasze warunki, wymagania, porady i zalecenia, nie było ani jednego dziecka, które nie pozbyłoby się takiego problemu jak moczenie. Nie daje nam to jednak prawa twierdzić, że leczymy moczenie i dawać gwarancję sprzeczną z praktyką psychoterapeutyczną. Moczenie nocne nie jest chorobą, ale problemem psychologicznym, z którym nie należy zwlekać. Przy pierwszych objawach dziecko należy natychmiast zgłosić do psychologa-psychoterapeuty i tak, do psychologa-psychoterapeuty. Pamiętać! Dziecko nie jest winne za moczenie, a rodzice mają ogromną szansę, aby pomóc swojemu dziecku.