Czasami uparcie kontynuujemy swoje zwykłe działania, choć w głębi duszy rozumiemy, że są one pozbawione sensu i daremne. Jest nawet przysłowie: „Spaliła się stodoła i chata!” Tak utrzymujemy relacje, które nie dają już radości, dalej uprawiamy hazard, mimo że straciliśmy już dużą sumę, prowadzimy biznes, który nie przynosi prawie żadnych dochodów, uprawiamy pomidory i ziemniaki, gdy taniej jest je kupić w sklepie . Czasem skutki takiego uporu są wręcz katastrofalne. Józef Stalin i kierownictwo partii bolszewickiej w pierwszym roku wojny porzucili obronę strategiczną, zakładając, że Armia Czerwona będzie prowadzić jedynie wojnę ofensywną na obcym terytorium. Zamiast wzmacniać pozycje obronne, radzieccy przywódcy nieustannie narzucali żołnierzom Armii Czerwonej bezsensowne kontrataki na żołnierzy Wehrmachtu. I nawet ogromne straty ludzkie nie mogły zmienić naszej strategii wojennej. W życiu codziennym taka „wierność” początkowym decyzjom również może nas drogo kosztować. Zjawisko to ma kilka wyjaśnień: - w ten sposób możemy uniknąć wyśmiewania i potępienia przyznając się do błędu; - aby uniknąć dysonansu poznawczego, wyolbrzymiamy wartość wybranych decyzji - myśląc o porzuceniu utartej ścieżki, skupiamy się na stratach i przegrywamy; widok możliwości, które możemy potencjalnie wdrożyć; – przyzwyczajenie, bezwładność – świadomość, że czas został zmarnowany, może być bardzo bolesna; Żal, poczucie winy i smutek nie są najprzyjemniejszymi przeżyciami, liczymy na rekompensatę lub „cud”. Inne powiedzenie na ten temat brzmi: „Człowiek jest jak walizka bez rączki. Szkoda ją zostawić, ciężko ją nieść .” Aby sprawdzić, czy utrzymanie „status quo” nie jest przedsięwzięciem nieopłacalnym, warto czasem zadać sobie następujące pytania: Jakie są zalety i wady utrzymania takiego stanu w krótkim i długim terminie, gdyby można było cofnąć się w czasie? , podjąłbyś taką samą decyzję czy nie? Dlaczego? Czy poświęcasz jakiekolwiek możliwości, odmawiając zmiany? I weź odpowiedzialność za swój wybór, żeby później nie powiedzieć sobie „nie wiedziałem”. Czy okazało się, że korzyści z wcześniejszej decyzji zmalały? Próbujesz przekonać siebie i innych, że tak jest ze szkodą dla Twojego szczęścia? Czy przeceniasz swoje cierpienie z powodu odrzucenia? Czy kiedykolwiek musiałeś zatrzymać się w czasie? Czy ta decyzja była słuszna? Jaką radę dałabyś przyjaciółce, która była w podobnej sytuacji? Czy wpadłeś w pułapkę perfekcjonizmu – albo idealnie, albo wcale?.