Nie tak dawno temu, w odpowiedzi na moje słowa, że ​​pracuję nad konsekwencjami traumy psychicznej, jeden z kolegów zapytał mnie: „skąd wziąć tyle osób po traumie” Brakowało mi słów, żeby wyrazić zdziwienie. Zgłębiając naturę konfliktów wewnętrznych, które pozbawiają człowieka szczęścia, utrudniają budowanie opartych na zaufaniu i wiarygodnych relacji, nie pozwalają na realizację planów, dążenie do upragnionych celów. itp., nie znalazłem jeszcze ani jednego problemu, który nie zaczął się od kontuzji. „Niezależnie od tego, czy jest to granat ręczny, czy huragan, maczeta czy płonący samolot…” traumatyczne przeżycie, jeśli nie zostanie przetrawione, znika w cieniu nieświadomości. Następnie niepostrzeżenie, ale z godną pozazdroszczenia konsekwencją tworzy pewne tło, wpływa na nastrój i decyzje, nadaje osobowości cechy i kształtuje drogę całego późniejszego życia. I oczywiście „granaty i huragany” nie są warunkiem koniecznym wystąpienie traumy psychicznej. Wystarczy, że coś przekracza w danym momencie zdolność układu nerwowego do poradzenia sobie z określonym uderzeniem. Biorąc pod uwagę, że układ nerwowy każdego człowieka jest inny, dla jednej osoby pewien efekt może być zwyczajny, ale dla innej może wywrócić cały świat do góry nogami. Co możemy powiedzieć o wczesnych okresach rozwoju, kiedy układ nerwowy nie jest jeszcze dostatecznie uformowany, organizm nie jest mocny, a takie formy analizy i syntezy w myśleniu nie są dostępne, aby przyswoić, przekształcić i strawić zbyt trudne okoliczności. Co więcej, gdy warunki rozwoju nie są najkorzystniejsze Moi nauczyciele i współpracownicy stale powtarzają, że problemy psychiczne, w tym ciężkie objawy kliniczne, są wynikiem traumy, a ja mam całkowitą i całkowitą pewność, że każda psychoterapia jest ponadto terapią traumy , wierzę, że wszystkie nasze ograniczenia są wynikiem doświadczenia, które okazało się dla nas traumatyczne, a nasze cierpienie w sensie absolutnym jest konsekwencją oddzielenia, oddzielenia od rzeczywistości i utraty naszej głębokiej integralności.