Czy widziałeś kiedyś kociaka bawiącego się kłębkiem nici? To zabawne, prawda! W rezultacie gry najprawdopodobniej odrzucimy irytującego kotka; nitki wydają się potrzebne, ale jestem zbyt leniwy lub nie mam czasu ich rozplątać – odłożę je „na później” w jakiejś skrzyni. Potraktujmy tę zabawę jako ilustrację powstawania nerwicy. A więc główni bohaterowie: Kotek to psychotrauma (konflikt), bywa inny, czasem niezauważalny, często miękki i puszysty, śpiewa piosenki i ma pazury. Splątane nitki to nasze nerwy, żyją, można je naciągnąć lub osłabiona, zdezorientowana lub zrobiona na drutach bardzo potrzebna rzecz. Skrzynia to podświadomość, jest jak sekret; kryje w sobie wiele tajemnic (dobra pamięć), jest duża i... och, jakże ufna. Możesz się z nim „zgodzić” i odłożyć splątaną piłkę do przechowywania - „na później”, gdy będę miał czas, to to uporządkuję. Podświadomość nawet nie podejrzewa, że ​​ukryliśmy „kule” tak daleko, żeby o nich nie pamiętać. Zgadza się wytrzymać i poczekać, aż zdejmiemy z niego ciężar nierozwiązanych problemów. Akt pierwszy. Rozpoczyna się gra. W naszym życiu pojawia się traumatyczne wydarzenie. I normalnie powinna być na to adekwatna odpowiedź, ALE... jest co robić, życie jest pełne wydarzeń... i w ogóle - wiosna, brak witamin. Wiadomo, że psychika ma z tym trudności – włącza mechanizmy obronne (zgadza się z klatką piersiową). Psychotrauma przechodzi do kategorii „nierozwiązane”. Akt drugi. Zamknij skrzynię dla większego bezpieczeństwa. Jutro sytuacja się powtórzy, a nawet stanie się bardziej skomplikowana. Ale nie mam siły ani ochoty się rozwikłać! I znowu... w pierś. Pamiętajcie - Scarlett O'Hara z „Przeminęło z wiatrem” powiedziała: „Pomyślę o tym jutro, bo jestem już zbyt zmęczona”. Akt trzeci i kolejne. Kotek w niekontrolowany sposób wplątuje nas w coraz to nowe sploty. Z przyzwyczajenia wysyłamy je do skrzyni... Akcja jest „nagła” Od tej gry skrzynia już się przepełnia, pęka w szwach. Sytuacja, gdy klatka piersiowa jest pełna, a kłębuszki zaczynają prosić o wyjście - powstaje nerwica. Ponieważ nieświadomość nie posiada języka, wysyła na powierzchnię sygnały w postaci symptomu, który może mieć dowolny obraz (grupa F4 według ICD-10). Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że z biegiem czasu i przepełnienia splątane kulki uległy deformacji. Nerwy - żyją i próbują się zregenerować, ale w klatce piersiowej to nie wychodzi - stają się bardziej splątane. Ale kiedy klatka piersiowa pęka, nazywa się to depresją. W tym przypadku trzeba nie tylko usunąć i rozplątać sploty, ale także naprawić skrzynię. Zamiast epilogu: Kocham PSY!