Od autora: Firma konsultingowa „El - Consul”, Barnauł, trenerzy i konsultanci: E.E. Bezrukova, A.G. Belyaev M.L. Belyaeva, A.V. Stiepanow Fantastyka jest esencją rzeczywistości (F.M. Dostojewski) Czas, w którym żyjemy, to era zmian. W życiu społeczno-politycznym jest to przejście od totalitaryzmu do demokracji, w ekonomii – od systemu administracyjno-rządowego do rynku, w życiu jednostki – przemiana z „koła zębatego” w samodzielnie działający podmiot działalności gospodarczej. My, z pochodzenia, naród radziecki, a teraz poradziecki, jesteśmy przyzwyczajeni do życia w jednowymiarowym świecie. Przez prawie siedemdziesiąt lat istnieli „ci”, którzy wiedzieli lepiej od nas samych: kim jesteśmy i dlaczego przyszliśmy na ten świat? Czego chcemy i jak możemy to osiągnąć? Co się stanie, gdy osiągniemy wszystko? Co się dzieje, gdy w społeczeństwie istnieje jednocześnie wiele różnych rzeczywistości i każdy musi sam odpowiedzieć na te złożone pytania? W tym przypadku światopogląd większości ludzi staje się bardzo sprzeczny. Prowadzi to z jednej strony do wewnętrznego kryzysu psychicznego, a z drugiej – najczęściej do sukcesu społecznego i osobistego. To drugie najczęściej ma miejsce wtedy, gdy człowiek (często nieświadomie) samodzielnie tworzy spójny system światopoglądowy, w którym synergicznie integruje różne paradygmaty dla każdego człowieka i wszystkich ludzi, aby poczuć się częścią społeczeństwa, ogólnego wyjaśnienia świata i konieczne jest przebywanie w świecie, światopogląd. Jest to system idei, który pozwala zdefiniować cele i znaleźć zasoby do ich osiągnięcia, wypełnić czas, nabrać optymizmu i entuzjazmu, na pełną samorealizację i osiągnięcie tych celów życiowych. Jednak spójny światopogląd odpowiadający tylko jednemu paradygmatowi (komunistycznemu, kapitalistycznemu lub innemu) we współczesnym społeczeństwie rosyjskim zapewnia porażkę społeczną i prowadzi do kryzysu egzystencjalnego, dlatego potrzebnych jest kilka podstawowych paradygmatów światopoglądowych. Ważne jest, aby je znać, a jednocześnie posiadać własny, spójny system światopoglądowy, swój własny mit. Celem tej pracy było stworzenie koncepcji najnowszego mitu i pokazanie praktycznego wykorzystania mitu do identyfikacji misja, cele, wartości i rozwój strategiczny zarówno jednostki, jak i całej organizacji Podstawę metodologiczną i teoretyczną studiów i badań stanowiły: teoria makroekonomiczna i mikroekonomiczna, koncepcja rynkowego modelu gospodarki, podstawy ekonomii. zarządzanie, zarządzanie strategiczne i marketing, psychologia zarządzania i teoria psychoanalityczna, teoria archetypów Junga. Źródłem pracy były publikacje dotyczące problemu strategicznego rozwoju nowoczesnej firmy, kryzysów osobowości, badania mitów, praktycznej pracy autorów jako trenerów. i konsultanci grupy doradczej „El – Konsul”, w celu określenia celów rozwojowych firmy handlowej, wykorzystując wyniki szkoleń tematycznych z zakresu tworzenia mitów. Słowo „mit” ma pochodzenie greckie i oznacza „opowiadanie”. Mity są zwykle nazywane fantastycznymi opowieściami opartymi na wierzeniach religijnych, które opowiadają o bogach, stworzeniu świata, „początku wszystkiego”. czas, kiedy wszystko, co w nich było powiedziane, było postrzegane jako bezwarunkowa prawda. Wśród naukowców nie ma zgody co do pochodzenia i istoty mitów. Istnieje wiele teorii, w których mity interpretuje się jako symboliczny obraz zjawisk naturalnych, jako wspomnienia wydarzeń historycznych, jako magiczne teksty towarzyszące rytuałom, jako odzwierciedlenie procesów zachodzących w ludzkiej psychice. A brak jakiejkolwiek najpełniej wyjaśniającej teorii mitów po raz kolejny wskazuje, że mit jest całościąświata, a świata nie da się w pełni opisać jedną teorią. Akcja znanych nam już mitów rozgrywa się w czasach starożytnych – „pierwotnych”. To nie tylko odległa era, ale szczególny „właściwy czas”, który nie pasuje do zwykłej definicji chronologicznej, w której nadal nie ma praw, z którymi zgodziła się cała ludzkość. Oczywiście prymitywny człowiek mógłby wyrazić w języku - system symboli - tylko najprostsze myśli i przesyłał je w przestrzeń nie dalej niż na odległość głosu, a z czasem, przed pojawieniem się malowideł naskalnych, w ogóle nie był w stanie utrwalić poruszeń swojej duszy. Wraz z rozwojem języka oraz pojawieniem się sztuk pięknych i pisma, możliwości człowieka w tym zakresie niepomiernie wzrosły. Wraz z wynalezieniem pojazdów i druku stały się one jeszcze większe, a kiedy w XX wieku człowiek zaczął powszechnie korzystać ze sprzętu telegraficznego, telefonicznego, radiowego, kinowego, telewizyjnego i wideo, jego zdolność do przekazywania idei i informacji stała się niemal nieograniczona, włączając w to wyjazd w przestrzeń kosmiczną. Zmieniała się zarówno szybkość przekazywania informacji, jak i bogactwo form przekazywanych materiałów symbolicznych: od ustno-językowego przez drukowany, wizualny, audiowizualny, czarno-biały, kolorowy, stereofoniczny, stereoskopowy, aż do najbardziej zaawansowanego – kolorowego – stereo. - fonoskopowy. Niedaleki jest czas, kiedy dzięki udoskonalonym elektronicznym sposobom odtwarzania obrazów świata w całym bogactwie jego ruchu, gamy dźwięków i kolorów, percepcji wolumetrycznej, ludzie będą mogli wszędzie korzystać z „drugiej rzeczywistości – hologramu”, praktycznie nie do odróżnienia od materialnego pierwowzoru, koniec człowieka ubiegłego stulecia otoczony jest nie tylko, a często nie tyle, realnym, naturalnym światem, ile sztucznym uniwersum informacyjno-symbolicznym stworzonym przez rozwój języka, innego znaku. systemy, druk i masowe audiowizualne środki odtwarzania rzeczywistości, a także środowisko materialne, sztuczne (budowle ze szkła, betonu, metalu i tworzyw sztucznych). Dlatego np. widmowy świat osoby niepełnosprawnej, przykutej do łóżka, zamkniętej w czterech ścianach, ale otoczonej odpowiednią literaturą i technologią, może okazać się znacznie szerszy i bogatszy niż świat innego podróżnika, nie mówiąc już o przeciętnym człowieku pozbawiony szerokiego dostępu do różnorodnych informacji Logika otaczającego świata jest nierozerwalnie związana z logiką znaków, gdyż znak czy symbol to nie tylko skorupa myśli, ale także jej niezbędne narzędzie. Oznaczenia słowne i inne symboliczne w życiu codziennym, nauce i sztuce nie tylko przekazują tę czy inną informację w czasie i przestrzeni, ale nadają jej określoną formę i utrwalają ją na wieki, tworząc otaczający nas ogromny i selektywnie uzupełniany, sztuczny świat, wyznaczający rzeczywistość za pomocą określonych symboli. Język, nauka, sztuka, religia, mity są elementami symbolicznego kręgu, w którym żyje człowiek. Specyfikę jego życia stanowi fakt, że w odróżnieniu od zwierzęcia otacza go system symboliczny. W porównaniu z innymi żywymi istotami człowiek znajduje się niejako w nowym wymiarze rzeczywistości, żyjąc nie tylko w świecie fizycznym, ale także w symbolicznym wszechświecie. Język, magia, nauka, sztuka, religia, wszystkie nasze duchowe przejawy są częścią tego wszechświata. Są jak nici wplecione w gęstą sieć symboliczną, która choć kumuluje ludzkie doświadczenie, czasami przesłania nam rzeczywistość. Nasz duchowy postęp w myśleniu i doświadczeniu służy jedynie czynieniu tej sieci coraz bardziej złożoną i nieprzeniknioną dla zdrowego rozsądku osoby fizycznej, Człowieka, jako części Natury. To połączenie z Naturą jest zachowane tylko w micie - kolebce magii, nauki, sztuki, religii W miarę wzrostu symbolicznej aktywności człowieka, rzeczywistość fizyczna schodzi na dalszy plan. Stąd ogromna różnica w postrzeganiu świata, powiedzmy, między jakimś europejskim naukowcem a współczesnym aborygenem z Ameryki Południowej. „Cywilizowany” człowiek nie może już sobie poradzićbezpośrednio z rzeczami i wchodzi z nimi w interakcję jedynie za pomocą sztucznych środków, form językowych, obrazów artystycznych, symboli mitycznych, rytuałów religijnych. Na tej podstawie francuski filozof i antropolog Cassirer proponuje nazwać osobę nie myślącym zwierzęciem, jak to już stało się tradycyjne, ale zwierzęciem symbolicznym, co oznacza koncepcję, że zwierzę, w przeciwieństwie do osoby, nie ma wewnętrznego świata ani wyobraźni. W odpowiedzi na rzeczywistość pełną tajemnic i niebezpieczeństw człowiek zdaje się zamykać w sobie, w swoim wewnętrznym wszechświecie i tam żyć swoimi myślami i pomysłami. Ale zwierzę nie może tego zrobić; zawsze jest skupione tylko na zewnętrznym i bardzo realnym świecie „tu i teraz”. Temat mitu jest najważniejszym z jednoczących, a jednocześnie iluzorycznych elementów każdej kultury. Filozof zwraca szczególną uwagę na mity ideologiczne czasów nowożytnych, które ze ściśle antropologicznego punktu widzenia nie różnią się od mitów świata starożytnego czy ludów pierwotnych. Mitologia we współczesnym świecie istnieje w postaci ideologii. Mitologia i ideologia to nic innego jak synonimy. Tylko pierwszy karmi świadomość zbiorową, a co za tym idzie, kulturę ludów prymitywnych i starożytnych. Drugie jest dla naszych, wysoko wykształconych, a raczej zatopionych w abstrakcjach, współczesnych. Ale nie jesteśmy mądrzejsi ani lepsi od naszych przodków i tych plemion, które nadal żyją w zespoleniu z naturą. Jak mądrzejszy od dzikusa jest cywilizowany człowiek, który w imię ucieleśnienia kanonów ideologicznych (czytaj mit) jest gotowy zniszczyć ten żywy, piękny świat w atomowej apokalipsie?! I fakt, że większość ludzi we współczesnym społeczeństwie utraciła tę wiarę umiejętność tworzenia osobistych mitów uczyniła z nich marionetki w rękach „łapaczy umysłów i dusz” – technologów społecznych z sekt religijnych, polityki, reklamy, PR, konsultingu marek, specjalistów od „strategii zarządzania”, programistów NL. Stworzyli i tworzą wiele struktur reklamowych, wizerunkowych, politycznych, religijnych, których teksty i obrazy traktowane są jako mity. Spieszymy Cię ostrzec: większość tych form reklamowych i wizerunkowych to nie mity. To tylko gry wirtualnych fantazji, które na wszelkie możliwe sposoby są formułowane „jako mit”. Dążymy do osiągnięcia trudnego celu – powrotu rzeczywistości, którą „technologia gier społeczeństwa” tak bezlitośnie odrywa od mitów. Zbyt wiele traci ta część ludzkości, która wykluczyła mity ze swojej codzienności i ma do nich wyraźnie negatywny stosunek. Wróćmy do definicji mitu, która pozwala każdemu zyskać inny sposób poznania siebie, swojego Mitu to przede wszystkim „poprzez pracę duszy” (Melitinsky E.M.) rozwija się idealna idea, która następnie zostaje wcielona w rzeczywistość realną aż do fizyczności (Losev A.F.). Poprzez tworzenie przez człowieka własnego mitu (tworzenie mitów) powstający mit daje początek procesowi mitologizacji. To znaczy, gdy wyidealizowane wyobrażenie o tym, jak powinno wyglądać jego życie, jest maksymalnie połączone z jego idealnym ucieleśnieniem. Całość tych procesów koncentruje się na zdobyciu „rzeczywistości mitu” w dosłownym znaczeniu, na jego materialnym wcieleniu. . Miliardy tekstów, dźwięków, słów, znaków, liter krążą w informacyjnym i symbolicznym wszechświecie ludzkości, kontrolując gospodarkę, politykę i status społeczny obywateli. I każda osoba ma swój własny tekst ogólny. Na przykład zapisanie milionów indywidualnych kodów genetycznych. Ta sama informacja, wyrażona już nie w kodach, ale w symbolach, które można oznaczyć słowami, jest obecna w głębinach psychiki i czeka na wydobycie. Oznacza to, że osoba jest tekstem samoorganizującym się (Nalimov V.V.). Starożytna prawda mówi nam, że najważniejszą istotą każdego przedmiotu lub zjawiska jest jego nazwa. Imię jest objawioną nam esencją. Prawidłowe nazwanie czegoś oznacza jego zrozumienie. Prawidłowo nazwać oznacza podporządkować się, zarządzać. Oznacza to, że drogą „słowa jednoczącego” zyskujemymożliwość połączenia naszego „wewnętrznego wszechświata” ze światem zewnętrznym. Zatem mit jest osobistą mapą osoby, zakodowaną osobistymi znakami i znakami. Jego i jedyne jego, osobiste, intymne trasy podróży po labiryntach jego „ja”, planu ucieleśniającego wewnętrzny ideał w materiale zewnętrznym. Zadania, które muszą rozwiązać współcześni twórcy mitów: Zadanie pierwsze: zmiana opinii publicznej na temat mit. Czyli pokazać i udowodnić na przykładach, że mit nie prowadzi do bezpodstawnych złudzeń, ale jest wzorem ucieleśnienia ideału, marzenia, źródłem celów w opracowaniu strategii życiowej jednostki, a nawet całego przedsiębiorstwa. Oto konkretne możliwości ich wdrożenia w rzeczywistość. A wtedy każda osoba będzie mogła stać się Bohaterem i Panem własnego życia i losu. Drugie zadanie: przeprowadzić badania i opisać model „intrapersonalnego wektora siły życiowej”, jaki posiada każdy człowiek. A. Maslow określił to jako sumę motywacji, K. Jung – proces urzeczywistniania archetypów, 3. Freud – zaspokojenie silnego pragnienia. Trzecie zadanie: przywrócenie i rozwinięcie zdolności człowieka do twórczego współdziałania, odnajdywanie harmonii w sobie i ze światem. Głębokie i całościowe postrzeganie własnych procesów mentalnych, lepsze zrozumienie wewnętrznego świata innych ludzi, natury. Zadanie czwarte: odnalezienie „mitu rodzimego”, a nie narzuconego. Poprzez podróż w głąb swojej psychiki dotrzyj, odnajdź w obrębie własnej rozległej psychiki swoje „rodzime terytorium” i tam poczuj swoją duchową oś, wchodząc w głąb drzewa genealogicznego. Czasami znalezienie odpowiedzi na pytania „Kim jestem?” zajmuje całe życie. Skąd jestem? Gdzie ja idę? Co mnie czeka po drodze? Czego chcę? Co się stanie, gdy osiągnę wszystko? Co się stanie, gdy nie będzie nic? Jaki będzie sens, ze wszystkich znaczeń?” Ale efektywność jego życia i satysfakcja z niego zależą od świadomości człowieka o sobie i swojej drodze życiowej. Na szkoleniach tematycznych dotyczących tworzenia mitów osobistych i korporacyjnych proponuje się udzielenie odpowiedzi na te pytania w zmienionym stanie świadomości, wydobywając obrazy z własnej nieświadomości. Następnie nazywając je słowami, ułóż Tekst ogólny – Mit. Jednocześnie, poprzez zwrócenie się do nieświadomości, skraca się: a) „czas podróży” do odpowiedzi, czas na świadome myślenie, b) zdolność do oszukiwania samego siebie, która jest wrodzona współczesnemu człowiekowi. Zakodowanie mitu w formie poetyckiej to powstanie „samoprogramującej się” formy tekstu (rytm jako metoda transowego efektu tekstu, rym jako elektromagnetyczne wibracje z naciskiem na koniec wersu, wewnętrzna logika i napięcie, obrazowość jako możliwość bezpośredniego skojarzenia) wpływ). Oznacza to nadanie treści formy zdolnej do silnego działania wewnętrznego i zewnętrznego. Odtworzenie własnego, a nie cudzego programu życiowego narzuconego przez kogoś. Ma to ogromne znaczenie z punktu widzenia niezależności, ochrony w życiu (skoro człowiek ma swój własny mit, to po co mu cudzy?). Trudniej go oszukać, wpłynąć, zmanipulować, narzucić mu coś, a przy tym jednocześnie nie trzeba go dodatkowo zmuszać do podążania wybranymi ścieżkami. Jeśli przyjmiemy te informacje za podstawę, wychodząc z założenia, że ​​należą one do osoby (na przykład dyrektora generalnego), która określa misję, strategię, cele, kulturę organizacyjną tej firmy, to możemy jedynie „przetłumaczyć” ( rozłożyć) go z formy figuratywnej na racjonalną. A następnie sformalizuj te informacje w formie dokumentów do omówienia z podwładnymi. Można w oparciu o mity menadżerów pierwszego stopnia stworzyć zbiorowy (korporacyjny) mit na temat organizacji, który wówczas posłuży jako źródło wydobycia informacji o misji, strategii, celach, wartościach i kulturze organizacyjnej . I wreszcie strategią trudniejszą do wdrożenia, a jednocześnie bardziej naturalną dla firmy, jest wybranie do szkolenia grupy, w skład której wchodzą przedstawiciele wszystkich poziomów i kwalifikacji!