Zespół Downa Co roku rodzi się ponad 40 tysięcy dzieci z wadami wrodzonymi, z czego około 2 tysiące dzieci ma aberracje chromosomowe. Najczęstsza jest choroba Downa. Jak stwierdzono w słowniku encyklopedycznym, choroba ta jest jedną z postaci upośledzenia umysłowego, spowodowanego nieprawidłowością w zestawie chromosomów. Charakteryzuje się opóźnionym rozwojem psychicznym i fizycznym w połączeniu z zaburzeniem czynności gruczołów dokrewnych. Prawie każdy wie o istnieniu tej poważnej choroby. Czasami każde dziecko, które nie rozumie sytuacji w nauce i nieprawidłowo odpowie na pytanie, może zostać nazwane przez kolegów z klasy, a nawet nauczyciela, „poniżającym”. Bardzo wąskie grono specjalistów pracujących z tymi dziećmi wie, co właściwie kryje się za tą diagnozą. Prawie rok temu powstał nasz Ośrodek Rehabilitacji Społecznej Dzieci Niepełnosprawnych, w którym zapewniamy kompleksową pomoc medyczną, psychologiczną i pedagogiczną dzieciom z różnymi diagnozami. . Niestety rodzice dzieci niepełnosprawnych (a dokładniej dzieci z niepełnosprawnością rozwojową) mają wiele problemów. Postawiliśmy sobie za zadanie zapewnienie kompleksowej pomocy medycznej, psychologicznej i pedagogicznej dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej oraz ich rodzinom. Szczególną wagę przywiązujemy do wczesnej pomocy. Istnieją kompleksowe programy wczesnej stymulacji rozwoju dzieci specjalnych, taka pomoc przynosi bardzo dobre efekty. Dzieci nie tylko zwiększają swoje możliwości społeczne, ale także pomyślnie rozwijają się intelektualnie. Takie dzieci są zwykle klasyfikowane jako nieumiejętne, ale każde dziecko ma prawo do życia, opieki zdrowotnej, stymulacji rozwoju, edukacji i innych świadczeń socjalnych. W naszym ośrodku pracują specjaliści, którzy pracują z dziećmi niemal od chwili ich narodzin. Pracę nad stymulowaniem rozwoju należy rozpoczynać jak najwcześniej, już od momentu diagnozy. Im szybciej specjaliści zaczną pracować z dzieckiem, tym lepszy będzie wynik. Ponadto zajęcia z dziećmi ze znacznym stopniem niepełnosprawności będą znacznie skuteczniejsze, jeśli umieścimy je w środowisku pełnosprawnych rówieśników. Tam uczą się norm zachowania. Najtrudniej jest przyciągnąć do ośrodka rodziców i dzieci. Jest to ważne nie tylko ze względu na terminowe włączenie dziecka do pracy korekcyjnej, ale także do pracy psychokorekcyjnej z samymi rodzicami. Zazwyczaj rodzice, którzy nie wysyłają chorego dziecka do placówki państwowej, są w stanie stresu. Stres ten jest początkowo ostry, a następnie staje się chroniczny. Szczególnie trudnym etapem jest przystosowanie się rodziców i dziecka do życia. A dziecko matce i matka dziecku. Bardzo często zdarza się odrzucenie takiego dziecka przez matkę, ustępuje to po komunikacji z naszymi specjalistami.