„Żyj tak, jak czujesz” „Żyj tak, jak czujesz!” Mówiłem sobie jako dziecko. Nie pamiętam, dlaczego tak zdecydowałem… W pamięci wychodzę przed dom mojej babci i myślę o tym. Ważne jest, aby człowiek mógł czuć. Mamy całą gamę uczuć. Od najbardziej pozytywnych do najbardziej negatywnych. Uczucia pomagają rozpoznać siebie i osobę obok ciebie. Definiują niebezpieczne lub bezpieczne, lubię/nie lubię, moje/nie moje... Myślę, że każdy może dodać coś do tej listy. Żyjąc po swojemu, spotykamy się z różnymi uczuciami. Niektóre uczucia są przyjemne i powodują zachwyt, radość, ciepło i miłość. Inne uczucia nie są przyjemne; powodują złość i irytację. Nie krzycz! Nie lubię, kiedy krzyczysz! Nie złość się, nie lubię, kiedy się złościsz! Bądź cierpliwy! Musisz wytrzymać! Nie płacz! Nikt nie powinien widzieć Twoich łez! Te słowa często słyszy dziecko już w dzieciństwie. Dorastając, to dziecko, stając się dorosłym, podejmuje wewnętrzną decyzję: „Zabronię sobie złościć się, płakać, krzyczeć! Będę dobry!” I podejmując tę ​​decyzję, jako dorosły, zabronił sobie tych działań i uczuć: wstydu, strachu, urazy, złości, wściekłości, a wraz z nimi swojej bezbronności (płacz też jest zły). I to jest efekt. Uczucia nie zniknęły. Należą do tego właśnie „zestawu podstawowego”… i człowiek topi w sobie zakazane uczucia, nie pozwalając im się ujawnić. A teraz jest bezsenność, ciśnienie, bóle głowy, pojawiają się choroby... (i oczywiście znajdą się argumenty o dziedziczności) Dobrze, jeśli osoba w takiej sytuacji trafi do gabinetu psychoterapeuty. I rozpocznie swoją podróż, rozwijając „plątaninę zakazów”. Jest szansa na odkrycie swoich uczuć i emocji. Co było zakazane i dlaczego? Kiedyś te zakazy mogły pomóc przetrwać. A psychika zapisała to jako sposób na przetrwanie. Ale czas minął i ta metoda nie jest już potrzebna, ale nadal jest. To właśnie można znaleźć w psychoterapii. Pomyśl o tym sam – czego sobie zabraniasz? Czym lub czym nie powinieneś być? Strona internetowa, Elena Ovchinnikova - psycholog, http://psychologelenaovchinnikova.tilda.ws