Wybierając sport, bierze się pod uwagę wiele cech człowieka, ja chcę skupić się na tej najważniejszej – temperamencie. Nieprawidłowo dobrany sport dla układu nerwowego człowieka może odegrać w nim decydującą rolę. W sporcie temperament objawia się szczególnie wyraźnie, dlatego należy podejść do tego dokładnie. Wybierając sportowców do elitarnych sportów, pierwsi w kolejce są ludzie optymistyczni, ponieważ mają silny, zwinny układ nerwowy. Innymi słowy, sportowcy o stabilnym typie aktywności nerwowej Ci sportowcy wybierają sporty aktywne, w których wykazują się aktywnością i odwagą. Są pewni siebie i skuteczni. Na zawodach wykazują stabilne wyniki. Przed startem tacy sportowcy są najczęściej w stanie „gotowości bojowej”. Dla sportowców o tym typie temperamentu odpowiednie są prawie wszystkie aktywne sporty, zarówno zespołowe, jak i indywidualne: piłka nożna, hokej, koszykówka, boks, judo, zapasy, itp. Choleryk jest typem temperamentu silnie emocjonalnego. Jest to właściciel jeszcze większej bezwładności. O takich ludziach mówią: „Zaczęło się od pół obrotu”. Cechuje je szybka reakcja, pobudliwość i agresja. Mają tendencję do robienia wszystkiego bardzo szybko, więc monotonne i długie tempo treningu wytrzymałościowego nie jest dla nich. Z takim temperamentem pracuję najczęściej, bo oni jak nikt inny potrzebują metod odreagowania stresu, żeby przystąpić do zawodów w „gotowości bojowej”. Jak pokazuje praktyka, mogą wypalić się jeszcze przed startem Odpowiednie są wszystkie sporty tempowe: boks, MMA, kickboxing, hokej, piłka nożna. Wszystko, co wymaga szybkiej reakcji. Nawiasem mówiąc, chcę powiedzieć, że choleryk raczej nie będzie uprawiał podnoszenia ciężarów, trójboju siłowego, biegania długodystansowego, pływania, jazdy na rowerze czy szachów. Wszystkie te sporty są odpowiednie dla osoby flegmatycznej. Ten typ temperamentu jest podobny do ruchu czołgu. Powoli, ale celowo. Długoterminowy trening techniki jest dla nich odpowiedni i będą to robić z przyjemnością. Jeśli choleryk pluje i wychodzi, osoba flegmatyczna wyostrzy technikę, aż okaże się idealna. Jak mówią, mają dużo wytrzymałości. Zatem dochodzimy do ludzi melancholijnych. To ludzie, którzy mają wiele obaw i wątpliwości. Zwykle mają niską samoocenę. Osoby melancholijne nigdy nie wybiorą sportów zespołowych ani sztuk walki. Odpowiednie są dla nich łyżwiarstwo figurowe, pływanie i gimnastyka. Z reguły jako psycholog sportu dużo częściej pracuję z osobami melancholijnymi i pomagam im osiągać sukcesy w wybranym przez siebie sporcie. Wniosek: Wszystkim rodzicom radzę poddać się badaniu temperamentu przed zapisaniem dziecka do sekcji sportowej, gdyż jest to tzw obowiązkowy element indywidualnego podejścia i wyboru rodzaju sportu. Bez oceny ruchomości układu nerwowego nie da się osiągnąć wzajemnego zrozumienia pomiędzy zawodnikiem a trenerem i prawidłowo zbudować metody pracy.