W ciągu ostatnich 3 miesięcy kilku klientów zwróciło się do mnie z podobnymi prośbami: strach przed komunikacją, ograniczenie, nieśmiałość, samotność.... Kiedy mała Vitya próbowała przytulić swoją mamę, ta napięła się i próbowała szybko uwolnić się z uścisku i wyjść. Potem stwierdził, że jest obrzydliwy, nie chcą go, nie jest godny akceptacji. W przyszłości Vitya nie nawiązała bliskich związków. Przypominałam sobie: „Nie zbliżaj się do innych, nie otwieraj się. W przeciwnym razie ponownie zostaniesz odrzucony i zraniony”. Podczas sesji okazało się, że matka Vitiny bała się bliskości z jakąkolwiek osobą (jej własna traumatyczna historia). Vitya zobaczył, że nie chodzi o niego. On sam w sobie nie jest obrzydliwy. Chciał po prostu uzyskać od tej osoby uczucie. który nie umie dawać i przyjmować. • Vitya wmawiał sobie, że jest obrzydliwy i zastraszał się odrzuceniem i bólem. • Zaczęło się od wczesnego dzieciństwa, kiedy bezskutecznie próbował uzyskać bliskość od swojej matki. • Zamienił otaczających go ludzi w swoją matkę, która rzekomo go odrzuciła. Zastanówmy się, czym jest strach przed komunikacją. Sztywność, nieśmiałość, strach w komunikacji – sami te stany tworzymy. Kiedy zawstydzamy, zastraszamy, zabraniamy się pokazywać, obwiniamy siebie. Przykład ograniczającego komunikatu do siebie: „Nie otwieraj się. Jeśli odkryją, kim naprawdę jesteś, będą rozczarowani i odrzuceni. Jest to wynikiem tego, jak postrzegamy innych. Potrafię „zamienić” ludzi naprzeciw mnie w bardzo fajnych ludzi, a siebie w małą i nieistotną postać. Albo mogę zamienić ich w ludzi z przeszłości, którzy mnie odrzucili lub upokorzyli. A potem boję się, że znowu przegram. Robimy to nieświadomie. Dlaczego dana osoba nagle zaczyna się zawstydzać lub zastraszać? W przeszłości wierzyłam, że zasługuję na odrzucenie, upokorzenie, wyśmiewanie i że nie jestem potrzebna taka, jaka jestem. Uważałem, że to było złe, „złej jakości”, „nieodpowiednie”. I każdy ma swoją historię, jak to się stało (jak uważał, że było gorzej, nie tak, niepotrzebnie): przeżył traumatyczne wydarzenia, był ofiarą przemocy moralnej lub fizycznej, często słyszał krytykę skierowaną pod swój adresem lub przeżył doświadczenie odrzucenia. Teraz, w wieku dorosłym, człowiek stara się chronić siebie i zapobiegać bólowi i upokorzeniu, które można uzyskać, jeśli ryzykuje otwarciem i zbliżeniem się. Jak uwolnić się od ograniczeń i lęku przed komunikacją? Musisz zdać sobie sprawę: 1. Obserwuj, jak się ograniczasz podczas komunikacji: straszysz, zawstydzasz, obwiniasz. 2. W jakim wieku i po jakich wydarzeniach nauczyłeś się to sobie robić? 3. Jakie cechy ludzi z przeszłości przypisujesz otaczającym Cię osobom? Kiedy dowiesz się, po jakiej sytuacji zacząłeś mieć problemy z komunikacją, możesz przejrzeć i przerobić to wydarzenie. Kiedy znajdujemy się w traumatycznej sytuacji, możemy dojść do błędnych wniosków na temat siebie i świata. A potem zbuduj swoje życie na błędnych przekonaniach. Dlatego już dziś musimy wrócić do sytuacji z przeszłości, aby podjąć nowe decyzje. Co zrobić? W niektórych przypadkach wystarczy przejść szkolenie poprawiające umiejętności komunikacyjne lub wykonać samodzielne ćwiczenia z książek na temat rozwijania pewności siebie. Jeśli sam przez dłuższy czas nie możesz sobie z tym poradzić, polecam współpracę z psychologiem lub psychoterapeutą . Polecam, bo sama przez to przechodziłam. Efekt książek i samodzielnej pracy jest niewielki w porównaniu z terapią. Potrzeba drugiej osoby, aby przestać patrzeć na świat i siebie poprzez iluzję traumy. Napisz do mnie o swoim problemie, a ja odpowiem co możesz zrobić sam i w czym psychoterapia może Ci pomóc.