Diagnoza ADHD wskazuje, że wszystko, co spotyka dziecko, ma poważne przyczyny i konsekwencje. Dziecko nie jest w stanie samodzielnie uporać się ze swoimi trudnościami w komunikacji, zachowaniu i rozwoju. Ważne jest, aby mieć świadomość, że dziecko potrzebuje wszechstronnej pomocy, zarówno ze strony specjalistów i rodziców. W poprzednim artykule wspomniałam, że badania wykazały, że diagnoza ta nie zawsze jest stawiana prawidłowo. Jeśli jednak zauważysz u swojego dziecka następujące objawy: jest rozproszone, nie może utrzymać uwagi podczas zabawy i komunikacji, zachowanie impulsywne nie jest możliwe samodzielnie się uspokaja, łatwo się męczy, jest w ciągłym ruchu i nie może sam się zatrzymać. Wtedy Wy, Rodzice, możecie celowo, życzliwie i konsekwentnie rozwijać uwagę swojego dziecka. Reżim odpoczynku i czuwania, wykonalne obciążenie i wzmocnienie przydatnych działań pomogą Ci samodzielnie skorygować te objawy u dziecka. ADHD jest chorobą uważaną za dziedziczną. Jeśli w rodzinie były już dzieci chore na tę chorobę, istnieje ryzyko, że w następnym pokoleniu wystąpi ona ponownie. Może to ułatwić złe odżywianie i infekcje wirusowe w czasie ciąży oraz uzależnienie matki od różnych leków. Jeśli we wczesnym wieku wystąpił toksyczny wpływ na dziecko lub uszkodzenie mózgu, możliwe jest również prawdopodobieństwo ADHD. Genetyczne przyczyny ADHD są wynikiem połączenia zaburzeń pracy różnych genów, z których wiele wpływa transport dopaminy System genów transportujących dopaminę i odpowiedzialnych za wzmocnienie Neurony dopaminy są aktywowane w oczekiwaniu na nagrodę i biorą udział w hamowaniu niewzmocnionych bodźców. Werbalne i niewerbalne wzmacnianie przydatnych nawyków nie wystąpić w wyniku tego zaburzenia. Wniosek. Dziecko nie jest odpowiedzialne za swoją diagnozę. Nie ma sensu oczekiwać od niego, że on sam nauczy się postępować dobrze, a nie źle, zachowywać spokój i wykonywać polecenia na pierwszą prośbę osoby dorosłej. Drodzy rodzice! Uzyskaj anonimowe porady i pomoc, być może online lub w formie konsultacji demonstracyjnych. cykl artykułów na ten temat tutaj. W artykule wykorzystano materiały i badania z programu edukacyjnego „Dziecko: instrukcja obsługi”. Autorka Elena Iwanowna Nikołajewa, doktor nauk biologicznych, profesor Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. A. I. Herzen, autor ponad 300 prac naukowych, w tym podręczników „Psychofizjologia” i „Psychologia rodziny”, książek „Psychologia twórczości dziecięcej” i „Dziecko leworęczne: diagnoza, profilaktyka, korekta”. © Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk artykułu lub fragmentu jest możliwy wyłącznie z linkiem do tej strony i podaniem źródła. Moja książka „Od poczęcia do dorosłości” opowiada o dzieciach w przystępny dla rodziców sposób. Cena jest taka jaką ustalisz!