Od autora: Spróbuj siebie, a cały wszechświat spróbuje z tobą! Rozpoczynając ten materiał, chcę przypomnieć, czym jest rodzina i jaką jest fortecą. Rodzina to przede wszystkim współpraca i partnerstwo, na które składają się główni członkowie męża i żony, którzy od wielu lat ściśle ze sobą współdziałają. lat i mają wiele obowiązków. Rodzina to system relacji między małżonkami, między rodzicami i dziećmi, jako mała grupa, którą łączą stosunki małżeńskie i pokrewieństwa, wspólne życie i wzajemna odpowiedzialność moralna. Relacje rodzinne regulują normy moralne i prawne. U podstaw małżeństwa leży uznanie relacji między mężem i żoną, której towarzyszą narodziny dzieci i odpowiedzialność za zdrowie fizyczne i moralne członków rodziny. Jesteśmy odpowiedzialni za tych, których oswoiliśmy, a zatem jesteśmy odpowiedzialni nie tylko za swoje zdrowie fizyczne, ale chcę powtórzyć, szczególnie za zdrowie moralne, czyli psychiczne. I dlatego możesz kłócić się z kimkolwiek, czego dusza zapragnie, ale nie z mężem lub żoną! W życiu rodzinnym szczególnie ważne jest, aby zrozumieć, że najważniejsze jest utrzymanie pokoju i miłości, dlatego konieczne jest wybranie partnera! styl zachowania w sytuacji konfliktowej w taki sposób, aby spokój rodzinny nie został zakłócony, nawet jeśli oznaczałoby to poświęcenie własnych interesów. Konieczne jest oddzielenie głównego i wtórnego. Spokojnie omówcie główne kwestie i bądźcie w stanie ustąpić sobie w kwestiach drugorzędnych. Jeśli czegoś nie otrzymałeś, nie zadręczaj się ponurymi myślami, że nie dostaniesz tego, czego chcesz, ale wręcz przeciwnie, raduj się, zmieniając swoje podejście do sprawy, a potem szybko pociesz się we wspólnym życiu rodzinnym, zmartwieniach o dzieci i często pojawiają się bliscy - ogólnie rzecz biorąc, jest to normalna reakcja na stres, ale czasami może przybierać formy patologiczne. A wyleczyć tę patologię jedynie zaufaniem i wiarą w bliskich. Bardzo często rodzice martwią się, martwią się o swoje dzieci - nastolatki, żony - o swoich mężów (czy przestał mnie kochać? Czy jest mi wierny?) W takich przypadkach trzeba pamiętać, że jeśli się kogoś kocha, trzeba zaufaj mu, unikaj nadmiernej kontroli nad bliskimi i uczyń ich swoją własnością. Doświadczenia, zmartwienia, a zwłaszcza podejrzenia nie dodadzą ciepła waszemu związkowi Wiara, nadzieja, miłość - to właśnie pozwala osiągnąć jedność w małżeństwie i zbudować silną i przyjazną rodzinę, w której ludzie gromadzą się dla wspólnego celu - miłości i jedności. Każdy ma swoją rolę, a te role są piękne i niezwykle ważne. Dla mężczyzny jest to rola bycia mężem, głową rodziny, ojcem, przywódcą, obrońcą, a także patronem swojej żony. Dla kobiety - być żoną, asystentką męża, matką i nauczycielką dzieci. I dlatego mąż i żona muszą umieć panować nad sobą, swoimi emocjami, słowami i czynami i nie pozwolić, aby niszczycielskie siły wkroczyły do ​​ich twierdzy. Jeśli jednak nadal wierzysz, że Twój małżonek jest zły i stracił kontrolę nad swoimi emocjami, nie upadaj sam w ten sam stan. Po pokonaniu pierwszego oburzenia zadaj sobie pytania typu: „Z jakiego powodu on (ona) jest zirytowany i oburzony? Jakie cele on (ona) realizuje? Czy jego (jej) zachowanie jest związane z cechami jego (jej) charakteru, czy z jakichś innych powodów?” W ten sposób sam uchronisz się przed własnym gniewem i zmusisz swoją świadomość do racjonalnej pracy. Dla twojego przeciwnika ta metoda da ci możliwość złagodzenia stresu emocjonalnego, a ty odwrócisz uwagę od negatywnych informacji, które grożą ci usłyszeniem, a jednocześnie poszukasz przyczyny konfliktu, spróbuj zrozumieć, co motywuje twojego męża lub żonę. Bądź nieskory do mówienia i nieskory do gniewu. Pozbycie się irytacji i gniewnych myśli, powstrzymanie się od gniewnych słów jest o wiele łatwiejsze i lepsze niż zatrzymanie lawiny gniewu i wściekłości. W niektórych przypadkach przerwa również bardzo pomaga. Zwłaszcza, gdy oboje są zirytowani, lepiej w takich momentach powiedzieć: „Dlaczego nie możesz być taki poważny?!!!