We współczesnym świecie kosmopolityzmu mobilność geograficzna ludności rośnie tak szybko, że nikogo nie dziwi mieszkanie za granicą. Dla niektórych wyjazd za granicę to po prostu kolejne wakacje z rodziną, nauka lub długa podróż służbowa. Dla innych marzeniem życia jest podróżowanie, poznawanie historii, zwyczajów i kultury innych narodów, a może jest to przymusowa emigracja. Nie ulega wątpliwości, że podróże pozytywnie wpływają na rozwój i kształtowanie osobowości. Znajdując się w innym społeczeństwie, człowiek, jako istota biologiczna, zmuszony jest do ciągłego socjalizacji, dzięki wpływom tych grup, w których się znajduje. Musi poruszać się w nowym środowisku, ujawniając wcześniej „uśpione” cechy charakteru, zdobywając nowe umiejętności i zdolności, trenując procesy umysłowe, takie jak percepcja, uwaga, pamięć, myślenie. Spotykając i poznając różnych ludzi, podróżnik najczęściej z sukcesem wchodzi z nimi w interakcję: łatwo znajduje wspólny język, spędza dużo czasu z nowymi przyjaciółmi, adoptuje i dzieli się doświadczeniami życiowymi, uczy się, nawiązuje przyjaźnie, a nawet zakochuje się. Wszystko to dzieje się dzięki temu, że człowiek nie jest wciśnięty w ramy nawykowych i stereotypowych zachowań, lecz jak „czysta tablica” na nowo odkrywa swój potencjał i prezentuje się w nowym świetle. W psychologii zjawisko to nazywa się „efektem przypadkowego towarzysza podróży”, gdy chcesz opowiedzieć o swoim życiu zupełnie nieznajomemu, nie spodziewając się w zamian oceny i niezrozumienia. Ale miecz ma dwa końce, a każda podróż, zwłaszcza długa , ma „pułapki” kamienie psychologiczne. Przyjrzyjmy się im. Przyjeżdżając do innego kraju, człowiek musi przyzwyczaić się do nowego sposobu życia, rytmu, a zwłaszcza postrzegania czasu. Na przykład południowcy mają tendencję do delektowania się i zwlekania w najgorętszych porach dnia, leniwie popijając herbatę w kawiarniach lub na tarasach. W tym samym czasie mieszkaniec północy, przyzwyczajony do oszczędzania czasu, zaczyna denerwować się obecnością takiej „sjesty”, spokojnej i pustej rozrywki. Po euforii pierwszego wrażenia rozpoczyna się trzeźwa ocena rzeczywistej sytuacji. Człowiek zaczyna porównywać, co jest tu lepsze, a co gorsze, niż w swoim rodzinnym kraju. To niewdzięczne zadanie prowadzi również do irytacji i kumulacji czynników wywołujących stres. Tracąc czujność i powierzając swoje najskrytsze tajemnice nowym znajomym, osłabiamy naszą psychologiczną obronę i stajemy się zakładnikami nowo wybitego „Padre”. Rodzi to niepokój i chęć zakończenia związku. Jak wspomniano powyżej, człowiek jest istotą biologiczną i jako organizm potrzebuje przystosowania nie tylko do społeczeństwa, ale także do pożywienia i klimatu. Na przykład turysta jest bardzo zainteresowany nową kuchnią i początkowo stara się docenić wszystkie kulinarne rozkosze, czasami ryzykując swoje zdrowie. Z niewytłumaczalnym uporem zaczyna poddawać się wszelkim możliwym zabiegom, od nieszkodliwych wizyt w salonach spa po masaże i innowacje lokalnej medycyny. Wszystko to może spowodować nieodwracalne szkody dla zdrowia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Zdaniem wielu psychologów dłuższy pobyt za granicą jest stresujący i szokujący, porównywalny na przykład do utraty bliskiej osoby. W rezultacie mogą pojawić się pewne zaburzenia psychiczne, dlatego w nowym środowisku iw nowym społeczeństwie osoba zaczyna myśleć i zachowywać się inaczej, co powoduje nieporozumienia i irytację wśród pozostałych członków rodziny oraz stwarza sytuacje konfliktowe z bliskimi kilka zasad, które pomogą Ci szybciej zaaklimatyzować się w obcym kraju i zdobyć pozytywne doświadczenia z podróży zagranicznych: 1. Przed wyjazdem postaraj się dowiedzieć jak najwięcej o kulturze danego kraju. Dzięki tej wiedzy będziesz nie tylko właścicielem dobrych manier i mile widzianym gościem. Ale uchronią Cię także przed pewnymi oczekiwaniami i rozczarowaniami.2. Nie trać czujności, bądź wybredny w kwestii tego, kogo spotykasz. Słuchaj więcej niż mówisz!3. Żyj tu i teraz! Nie porównuj czasu, który jest tutaj i który jest w domu. Nie licz cudzego!