Terapia wstydu jest jednym z głównych celów zwiększania poczucia własnej wartości i poprawy ogólnego stanu psychicznego jednostki. Jest w tej pracy szereg cech, które omówię poniżej. Czym jest wstyd? To uczucie jest jedną z podstawowych emocji społecznych, które mogą powstać jedynie w interakcji z innymi ludźmi. Wstyd to wewnętrzne poczucie, że czyjeś działania lub myśli są nie do przyjęcia. Społeczny charakter tego uczucia wynika z faktu, że do jego wystąpienia potrzeba świadków (prawdziwych lub rzekomych). Jedną z najpełniejszych definicji podał Robert Lee, doktor psychologii, profesor Uniwersytetu Yale, dziekan Wydziału Nauk. Psychiatrii na University of Pennsylvania School of Medicine pod kierunkiem Aarona Becka. Uznając wstyd za część naszego całkowitego doświadczenia, podkreślił jego funkcję jako „wejścia w siebie”. Nazwał także jego oznaki: nieśmiałość, zawstydzenie, niska samoocena, poczucie wstydu, hańby, rozczarowanie sobą. Jakie korzyści przynosi wstyd? Należy rozumieć, że początkowo to uczucie ma wyłącznie pozytywną funkcję: pozwala człowiekowi aby uniknąć lub bronić się przed sytuacjami, które mogą być niebezpieczne. Dzięki wstydowi człowiek może kontrolować swoje zachowanie tak, aby pozostać razem z innymi ludźmi, czyli bezpiecznie. Nieprawidłowy rozwój tego uczucia w dzieciństwie najczęściej prowadzi do tego, że staje się ono toksyczne i destrukcyjne. To właśnie z tym problemem ludzie zwracają się po pomoc do terapeuty. Przemienianie zakłopotania we wstyd Robert Lee zauważył, że zakłopotanie pojawia się, gdy człowiek zdaje sobie sprawę, że „świat go obserwuje i postrzega”. Oznacza to, że podczas odkrywania innej osoby pojawia się normalne uczucie zawstydzenia. Ale kiedy zawstydzenie zmusza cię do wycofania się z komunikacji, zamienia się we wstyd. Zatem wstyd niszczy możliwość dialogu poprzez samozaparcie. Zadaniem terapeuty jest sprowokowanie komunikacji, aby doświadczyć zawstydzenia, utrwalić je i nauczyć się nim posługiwać zamiast wstydu. Co sprawia, że ​​wstyd jest chroniczny? bodziec do przejścia wstydu w fazę chroniczną. Wstyd jest odwrotem, ale z chęcią zbliżenia się, przez co proces komunikacji nie jest w pełni realizowany. Zadanie terapeuty: do końca zachęcić klienta do wyrażenia siebie, pomóc mu uświadomić sobie, że jego wyrażanie siebie jest ważne dla innych. Czym różnią się wstyd i poczucie winy? Chociaż wstyd i poczucie winy są bardzo podobne, w istocie są całkowicie przeciwne. Wstyd wiąże się z poczuciem „jestem zły”, natomiast poczucie winy to doświadczenie „moje działanie jest złe”. Jeśli to pierwsze ma charakter chroniczny, wówczas dość łatwo jest zatrzymać poczucie winy – po prostu przeproś lub napraw swój błąd. Zadanie terapeuty: skoro poczucie winy jest skończone, po wspólnej analizie z klientem sytuacji wstydu możesz spróbować przekształcić wstyd. Jak pracować ze wstydem Amerykański lekarz psychologii, praktykujący Psycholog kliniczny i psychoterapeuta Ronald Potter-Efron w swojej pracy „Wstyd, wina i alkoholizm” identyfikuje pięć etapów pracy ze wstydem: Zaufanie: tworzenie bezpiecznego środowiska dla osoby ujawnienie wstydu Akceptacja: wstępna zgoda na bycie z klientem i zaakceptowanie jego wstydu jako faktu. Badania: znajdź źródła wstydu, aby zrozumieć, że tkwią one w postawach innych ludzi, a nie w nim. Zachęta: wątpienie ważność zachowań innych ludzi, które wywołały wstyd. Wsparcie: kształtowanie zdrowej dumy poprzez wspieranie zdrowej części osobowości. Cechy terapii wstydem. Małe przypomnienie, które pomoże. Bardziej skuteczne będzie dla ciebie wykonanie tej techniki: bądź wrażliwy partner; używaj słów o wspólnych doświadczeniach; uznawaj przejawy wstydu za cenne dla klienta; pamiętaj, że wstyd jest sygnałem braku wsparcia ze strony klienta; rozpoznaj pozytywne znaczenie wstydu, aby nie leczyć go, ale mu pomóc przetrwać. Terapia sztuką w walce z chronicznym wstydem Jednym z najprostszych i najskuteczniejszych jest ćwiczenie „Maska”. Klient musi najpierw narysować własną maskę lub obraz, aby inni mogli go zobaczyć. Następnie rysuje tego, kto jest pod maską.💥 W lipcu