Od autora: Wypalenie zawodowe następuje w wyniku wewnętrznego nagromadzenia negatywnych emocji, bez towarzyszącego im „wyładowania” czy „wyzwolenia”. Prowadzi to do wyczerpania się zasobów emocjonalnych, energetycznych i osobistych człowieka. Zespół wypalenia zawodowego rozwija się stopniowo. Jak rozpoznać stres 1. Fizjologiczne oznaki stresu: ból szyi, pleców, skurcze mięśni, pokrzywka, gęsia skórka, wysypka, swędzenie, ból w klatce piersiowej, szybkie bicie serca; zwiększone ciśnienie krwi; zaciskanie szczęk, zgrzytanie zębami; częste alergie; suchość w ustach, trudności w połykaniu; zmęczenie, letarg, osłabienie; utrata popędu płciowego; biegunka lub zaparcie; zgaga, ból brzucha; ból i cierpienie; odbijanie i wzdęcia; częste przeziębienia, osłabienie somatyczne; drżenie nóg, ramion lub warg, nerwowe tiki; 2. Emocjonalne oznaki stresu: częste napady płaczu, niepokój, poczucie winy, depresja i poczucie nieszczęścia, drażliwość lub zły humor, złość, frustracja, wrogość, nagłe ataki paniki; , częste wahania nastroju; uczucie przytłoczenia; myśli samobójcze; niepokój, nadmierna reakcja na drobne problemy; 3. Behawioralne oznaki stresu: kłamstwo lub usprawiedliwianie się w trudnych sytuacjach; zmniejszona produktywność; zaniedbywanie pracy i innych obowiązków; nadopiekuńczość lub podejrzliwość; picie alkoholu, palenie papierosów, hazard i bełkotliwe gry komputerowe; zakupy impulsywne; problemy z komunikacją; zbyt dużo lub zbyt mało snu; zbyt dużo jedzenia lub niewystarczająca izolacja od innych ludzi; 4. Intelektualne oznaki stresu: problemy z zapamiętywaniem nowych informacji, niska koncentracja, dezorganizacja, ciągłe zmartwienia, niepokój lub gonitwy myśli, brak ekscytacji, trudności w podejmowaniu decyzji, niespokojne sny; Oznaki silnego stresu z reguły polegają na obfitości objawów na wszystkich poziomach, a także na ich wysokim stopniu nasilenia. Stosując się do szeregu zaleceń, można nie tylko zapobiec wystąpieniu syndromu wypalenia zawodowego, ale także osiągnąć zmniejszenie jego dotkliwości: - identyfikacja i oddzielenie celów krótkoterminowych i długoterminowych; - stosować „przerwy na żądanie” niezbędne dla zapewnienia dobrego samopoczucia psychicznego i fizycznego (odpoczynek od pracy); - opanować umiejętności samoregulacji (relaks, wyznaczanie celów i pozytywna mowa wewnętrzna pomagają redukować poziom stresu prowadzącego do wypalenia zawodowego); - angażować się w rozwój zawodowy i samodoskonalenie (jednym ze sposobów ochrony przed wypaleniem zawodowym jest wymiana informacji zawodowych, która daje poczucie szerszego świata (zaawansowane szkolenia, seminaria, konferencje); - oderwanie się od niepotrzebnych rywalizacja (są sytuacje, których nie da się uniknąć, ale nadmierna chęć wygranej wywołuje niepokój, wpędza człowieka w agresję, co przyczynia się do pojawienia się syndromu wypalenia emocjonalnego); - angażuj się w komunikację emocjonalną (kiedy osoba analizuje swoje uczucia i dzieli się nimi z innymi, prawdopodobieństwo wypalenia jest znacznie zmniejszone lub proces ten nie jest tak wyraźny); - utrzymuj dobrą formę fizyczną (nie zapominaj, że istnieje ścisły związek między stanem ciała i umysłu: złe odżywianie, nadużywanie alkohol, tytoń, utrata masy ciała lub otyłość pogłębiają objawy wypalenia zawodowego – staraj się kalkulować i świadomie rozkładać swoje obciążenia); - nauczyć się przełączać z jednego rodzaju aktywności na inny; - łatwiej radzić sobie z konfliktami w pracy;-