Od autora: W artykule opisano przypadki wpływu braci i sióstr po aborcji i urodzonych martwo na występowanie u klientek objawów „niepłodności psychicznej”. Uwaga – obecność jednej przyczyny niepłodności nie neguje obecności innych przyczyn. Klient nr 1. Mieszkają z mężem od 10 lat, nie zaszli w ciążę, mąż jeszcze przed ślubem z klientką dokonywał aborcji dzieci innych kobiet. W rodzinie rodzicielskiej Klientki urodziła się martwa dziewczynka, potem 3 aborcje, a na koniec Klientka się urodziła. Klientkę łączy powiązana relacja ze swoją martwo urodzoną siostrą. Klient czuje się wobec niej winny. „Czy mam prawo być szczęśliwy, jeśli moja siostra nie miała szansy na przeżycie choćby jednego dnia. Nie miała możliwości dorosnąć ani wyjść za mąż, ale ja mam to wszystko. Aby poczuć z nią więź, nie będę mieć dzieci – ja też cierpię, co oznacza, że ​​w tej chwili czuję, że należę do rodziny”. Musisz oddzielić swój los od losu swojej siostry i uznać swoje prawo do życia i prokreacji, a także poczucie winy przed dwójką abortowanych dzieci swojej matki i postawę „Żyję zamiast ciebie”. Należy zapewnić każdemu dziecku właściwe miejsce w systemie rodzinnym i zająć jego własne miejsce – miejsce czwartego dziecka swoich rodziców. Klientka nr 2. Na konsultację przyszła z mężem. Mieszkają z mężem od 16 lat, nie zaszli w ciążę. W rodzinie rodzicielskiej męża jest martwe dziecko, po nim i jego siostrze, po którym matka nadal opłakuje. Mąż ma w rodzinie sytuację, gdy po nim urodziło się martwe dziecko. Wspomina, że ​​jako dziecko po tym wydarzeniu mama długo dochodziła do siebie, a on i jego starsza siostra, która miała 6 i 9 lat, musieli odpowiadać na pytania sąsiadów o to, kto im się urodził - brat czy siostra? W sumie od ponad 20 lat on i jego siostra znoszą ten ból razem z matką, dzieląc się z nią odpowiedzialnością za to wydarzenie. Dusza dziecka zawsze stara się pomóc matce - często poprzez chorobę, niepowodzenie i inne objawy, myśląc, że dzięki temu mama poczuje się lepiej. I w ten sposób dziecko okazuje lojalność wobec matki i jej rodziny. Zwrot permisywny: „Mamo, moja siostra i ja od dzieciństwa widzieliśmy, jak jest Ci ciężko i na znak przynależności do naszej rodziny niosłem to zamiast Ciebie. Czy mam prawo mieć dzieci, podczas gdy ty nadal cierpisz z powodu swojego martwego brata? Ale ja jestem mały, a ty jesteś duży. Jestem tylko Twoim synem i jeśli też nie będę miał dzieci, tylko podwoję Twój ból. Ani tobie, ani mnie nie będzie łatwiej. Pobłogosław mnie o szczęśliwe życie rodzinne i narodziny zdrowych i szczęśliwych dzieci».