Rozwód a dziecko Rozwód rodziców jest zawsze trudny dla dziecka, jednak jeśli małżonkowie nie widzą innego wyjścia i do rozwodu doszło, to bardzo ważne jest wsparcie dziecka w taka sytuacja. Mogą to zrobić nie tylko specjaliści, ale także sami rodzice, a także bliscy krewni. Aby zapobiec temu, aby rozwód spowodował głęboką traumę psychiczną u dziecka, rodzice muszą zapomnieć o wrogości, zranionych uczuciach i „opuścić” mamę i tatę dziecka. Co zrobić, gdy dziecko jest w trakcie rozwodu? Od razu powiem, że w przypadku przemocy w rodzinie lub innych form naruszenia prawa, gdy dziecku może grozić niebezpieczeństwo ze strony jednego z rodziców, nie ma mowy o rozmowach. zapomnieć o wszystkim i „wpuścić” takiego rodzica w życie dziecka. Porozmawiajmy o rozwodzie rodziców, kiedy z jakiegoś powodu dwoje ludzi po prostu nie może i nie chce być razem. Cokolwiek dzieje się między dorosłymi, kto kogo obraził, kto ma rację, a kto nie, wszystko to w żaden sposób nie wpływa na to, że dla dziecka mama i tata są nadal mamą i tatą, nawet jeśli nie są razem. Dziecko w wieku od roku do dwóch lat oczywiście nie będzie w stanie w pełni zrozumieć, co się dzieje, ale jeśli taty nagle nie będzie w pobliżu, zauważy to i będzie za nim tęsknić, jeśli będzie musiał się ruszyć, dziecko to zrobi też na to zareaguj. Dziecko rozumie więcej, niż myślą jego rodzice. Nie mówiąc już o dzieciach powyżej 2 roku życia Nawet jeśli rodzice nie przeklinają, to atmosfera wrogości czy niezadowolenia jest bardzo odczuwalna przez dzieci od urodzenia, „odczytują” ją intuicyjnie, na poziomie doznań, zwłaszcza tego, co czuje matka. . Dlatego zdenerwowana i płaczliwa matka nie może uspokoić dziecka, ono płacze w jej ramionach, czując jej niepokój lub strach. Dlatego jeśli rodzice, patrząc na dziecko, myślą „on nie rozumie” i nadal rozwiązują problemy, wówczas taka „niezdrowa” sytuacja psychologiczna może zaszkodzić zdrowiu dziecka. W sytuacji rozwodu bardzo ważne jest, aby tego nie robić zapomnieć o tym, co dziecko czuje i czego potrzebuje. A więc nastąpił rozwód, w życiu dziecka zaszły zmiany, teraz najprawdopodobniej widuje się z tatą w weekendy lub w inne dni, być może mieszka w innym miejscu, ma teraz nowych przyjaciół, a może nową placówkę opieki nad dziećmi . Nieważne, ile lat ma dziecko, rozwód jest dla niego trudną sytuacją. Należy pamiętać: nie należy przelewać na dziecko swojego negatywnego nastawienia do byłego partnera, takich zwrotów jak „jesteś głupi jak twój ojciec”. lub „jesteś tak samo głupi”, „nie jestem zdolna do niczego, jak twoja matka” jest po prostu nie do przyjęcia! To nie tylko poniża i obraża godność samego dziecka, ale także budzi w nim zwątpienie, poczucie bezwartościowości i zniekształcone postrzeganie mamy lub taty. To samo tyczy się zachowania innych bliskich dziecka. Nie powinnaś mówić dziecku o swoim negatywnym nastawieniu do byłego partnera; nie pozwalaj sobie na złe wypowiadanie się o swoim ojcu/matce w obecności dziecka lub bezpośrednio w jego obecności ogólny. Relacja „mężczyzna-kobieta” nie ma nic wspólnego z relacjami „matka-dziecko” i „ojciec-dziecko”. Twój związek jest tylko Twoim związkiem, dziecko przeżywa własne uczucia i ma swój własny stosunek do mamy i taty. To samo tyczy się dziadków i innych bliskich. Nie należy niepotrzebnie folgować zachciankom dziecka, robić wszystkiego, czego chce i dawać z siebie wszystko zapyta tylko dlatego, że jest „nieszczęśliwym dzieckiem rozwiedzionych rodziców”. Takim zachowaniem nie pomożesz dziecku w utrzymaniu, a jedynie uwydatnisz jego mniej niż najlepsze cechy. Dziecko ma prawo spotkać się z rodzicem, z którym nie mieszka, i zadzwonić do niego, nie zabraniaj mu tego. Pamiętaj, że dziecko potrzebuje komunikacji z obojgiem rodziców. Odpowiadaj na pytania dziecka bardzo szczerze (w zależności od jego wieku), ponieważ gdy będzie starsze, Twoje kłamstwa na temat przyczyn rozwodu mogą w przyszłości spowodować pogorszenie Waszych relacji : kochaj swoje dziecko, nie zapełniaj swojego serca urazą i nienawiścią, zostaw miejsce na miłość dla najdroższej osoby na świecie.