Opór psychiczny to wewnętrzne siły człowieka, które chronią organizm przed wszelkimi zmianami i zmianami, które powstają w momencie, gdy jednostka nie ma wewnętrznego wsparcia, aby poradzić sobie z sytuacją i nie jest gotowa na podjęcie ryzyka. Po zerwaniu kontaktu osoba postrzega sytuację jako niebezpieczną, zagrażającą jego Ja oraz temu, co uważa za wartościowe i znaczące. W procesie oporu leżą mechanizmy ochronne - powtarzanie tych samych reakcji obronnych, których człowiek używa w życiu. Każdy ma swój ulubiony sposób ochrony przed negatywnymi doświadczeniami. Broniąc się możemy wykazywać pobudzenie ruchowe, zachowania agresywne, apatię, formy stereotypowe (powtarzanie czynności monotonnych), regresję (powrót do form zachowań charakterystycznych dla wcześniejszego wieku). Ochrona jest porównywalna ze zdrową osobowością i twórczą adaptacją, ponieważ może wyeliminować dyskomfort psychiczny. Nieutworzenie tarczy w napiętym środowisku może mieć krytyczne konsekwencje. Ludzie postępują mądrze, odgradzając się od zagrożeń, aby gromadzić zasoby i zbierać siły na nowy skok w życiu. Jednocześnie, jeśli wszędzie stosuje się ochronę, bez uwzględnienia rzeczywistej sytuacji, zaczyna ona stanowić podstawę zachowania, staje się sztywna i zakłóca rozwój. Tam, gdzie kończą się ulepszenia, zaczynają się patologiczne przemiany i destrukcja osobowości. Jak trafnie ujął to P. Lauster, za psychoprotekcją kryje się widmo nerwicy lub psychozy. Mechanizmy oporu i obrony działają głównie na poziomie nieświadomości. Głównym kierunkiem pracy z tymi zjawiskami jest ciągła świadomość ich obecności w sobie. Aby to zrobić, możesz spróbować doprowadzić je do poziomu świadomości. Zdając sobie sprawę z naszych wewnętrznych protestów, rozumiemy motywy naszych działań. Dobrze jest prowadzić dziennik, który będzie zbiorem wypartych informacji i posłuży później jako materiał do pracy. Zapisując przepływ myśli, uczuć, skojarzeń, zrezygnuj z kontroli nad nimi, nie bój się ich i nie oceniaj ich (dobrze czy źle), bądź ze sobą szczery. Za oporem zwykle kryje się niepokój (strach, wstyd, poczucie winy). Uświadomienie sobie własnego strachu i bólu oznacza refleksję i pokonanie. I zawsze pamiętaj, że radość następuje po bólu. Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk artykułu lub fragmentu możliwy jest wyłącznie z linkiem do tej strony i wskazaniem autora. Irina Kustova, 2021 Zapisz się na konsultację: Viber, WhatsApp +79113412182 VK: http://vk.com/id120051869 FB: FB_LINK Instagram*: Kustova9264.* Instagram należy do Meta, która jest uznawana w Rosji za organizację ekstremistyczną.