Relacje międzyludzkie są tak skonstruowane, że czasami nie mogą obyć się bez wzajemnych roszczeń, nieporozumień, sporów, urazów, a nawet konfliktów. Różnimy się indywidualnym zestawem cech osobistych, wewnętrznych oczekiwań, emocji i wrażeń. Przebaczenie w wyniku konfliktu między ludźmi jest kluczową kwestią zarówno interpersonalną, jak i intrapersonalną. Dlaczego to się dzieje? A czy warto narzucać sobie przebaczenie? Należy zaznaczyć, że przebaczenie z definicji jest nienarzuconym elementem komunikacji, który po pewnym czasie może pojawić się w odpowiedzi na obrazę lub nieporozumienie spowodowane przez drugą osobę. Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że przebaczenie przynosi korzyści związkowi, sprawcy i obrażonemu tylko wtedy, gdy jest prawdziwe i niewymuszone. Przypomnij sobie tylko swoje dzieciństwo. Matka, zbesztana dziecko, prosi o wybaczenie, a jeśli dziecko „dąsi się”, matka oburza się: „jak bardzo możesz się obrazić?”, „noszą wodę dla obrażonych”… Lub w okresie dojrzewania , przyjacielowi radzi się przebaczyć młodemu mężczyźnie, który korespondował z innym w nocy, w końcu „nie wydarzyło się nic strasznego, nie załamuj się, przebacz mi”. ktoś, kto zrobił lub powiedział coś nieprzyjemnego, jest bardzo cenne, gdy dana osoba doświadczy jakiejkolwiek emocji i nie uniknie jej, w końcu przebaczenie często staje się właśnie zaprzeczeniem negatywnej obrazy, stłumieniem swoich prawdziwych emocji, a zatem ma skutek. charakter neurotyczny. Zatem „zniekształcone nieprzebaczenie” nie tylko nie przynosi korzyści związkowi i samej osobie, ale także wyrządza realną krzywdę temu wszystkiemu. Neurotyczne przebaczenie nie jest drogą do siebie i swoich emocji, jest to iluzja odpuszczenia skarg i żalów. negatywne. Elementy przebaczenia, które ma cechy neurotyczne: „Myślę, że przebaczyłem”: właściwie nie przebaczyłem, jestem zraniony i urażony, ale nie mogę tego znieść, przeżyję tę krzywdę „Przebaczyłem ci, ale pod warunkiem”. : zdrowe przebaczenie poważnej zdrady dopuszcza jeden warunek „chyba, że ​​zrobisz to ponownie” (pamiętaj, że prawo do przebaczenia przysługuje tylko Tobie, co oznacza, że ​​masz prawo nie przebaczyć i nie kontynuować kontaktu ze sprawcą jeśli jest to Twoja świadoma decyzja i w przeciwnym razie nie możesz wejść). Jednak inne sytuacje, w których osoba stawia ultimatum, manipulując komunikacją i przebaczeniem, są jedynie próbą przerobienia drugiej osoby, uczynienia jej wygodną dla siebie. „Nie żywię urazy, ale teraz jesteś mi coś winien”: my każdy może popełniać błędy i popełniać błędy, ale nie warto podnosić relacji do rangi „ja jestem dla ciebie, a ty jesteś dla mnie”. Jeśli czujesz, że nie jesteś gotowy na wznowienie komunikacji lub zaistniała sytuacja zatruwa Twoje życie, przeżyj to, „pogódź się z tym”, ale nie pozwól, aby przebaczenie stało się jakimś przywilejem w komunikowaniu się z Tobą. Taka potrzeba może wskazywać, że znajdujesz się w dziecinnej sytuacji, w której nie ma miejsca na samokrytykę i introspekcję, refleksję „Zawsze mam rację i poczułem się urażony”: kontynuując temat dziecięcej pozycji, niechęci zrozumienie działań przeciwnika lub zaakceptowanie faktu własnych błędów są wyraźnymi oznakami stanu neurotycznego. Oczywiście możesz się czymś obrazić, ale spróbuj spojrzeć na sytuację z różnych punktów widzenia. Zaakceptowanie (lub przynajmniej rozważenie) przeciwnego stanowiska nie oznacza, że ​​nie dbasz o siebie i nie bronisz swoich granic, wręcz przeciwnie, oznacza, że ​​potrafisz konstruktywnie spojrzeć na sytuację „Nie mogę sobie wybaczyć”. : niektóre czyny lub Czasami nie możemy wybaczyć sobie słów. Jest to złożony proces wymagający pomocy kompetentnego specjalisty. W rezultacie samobiczowanie może mieć wpływ zarówno na samopoczucie, jak i stan emocjonalny. Pamiętaj, że przebaczenie jest prawem. Twoje niezbywalne prawo, a nie obowiązek. Jednocześnie sytuacje, w których pojawia się uraza i nieporozumienie, wymagają wnikliwej analizy działań i słów każdej ze stron. W każdym razie kryzysy, sytuacje konfliktowe, które wymagają.