W procesie pracy z traumą uzyskujemy dostęp do tłumionych emocji, dlatego ważne jest zapewnienie sobie bezpiecznej i komfortowej przestrzeni. A więc algorytm pracy z traumą Zrozumieć i zaakceptować traumę. Często trauma nie jest rozpoznawana, człowiek nie uważa swoich negatywnych doświadczeń z dzieciństwa za coś strasznego. Stopniowo osoby, które doświadczyły przemocy, rozwijają na nią tolerancję. Nie uznają traumy za przyczynę swojego fizycznego i psychicznego cierpienia. Kiedy trauma zostanie rozpoznana, znika złudzenie, że „wszystko jest normalne”. Możemy rozpoznać wyrządzone nam szkody. Wiele osób boi się doświadczać ból, strach, znowu przerażenie, nie chcą stawić czoła swojej traumie. Jednak gdy ból jest tłumiony, staje się jeszcze silniejszy, staje się natrętny. Droga do siebie wiedzie przez rozpoznanie bólu i wyrządzonych szkód, dlatego ważne jest, aby się przed nim nie zamykać. Ból wyjaśnia, co się wydarzyło i rozjaśnia przeszłość. Jest silny, ale krótkotrwały. Praca z kontuzjowaną częścią. Ważne jest, aby zbudować nowy, pełen zaufania kontakt z kontuzjowaną częścią. Aby to zrobić, konieczna jest praca z mechanizmami ochronnymi, takimi jak zaprzeczanie, tłumienie, tłumienie niechcianych emocji i uczuć. Ważne jest, aby polegać na zdrowych częściach, być przygotowanym na silne, afektywne emocje, zyskać odwagę, wolę, zaufanie ( łącznie z terapeutą). Kontakt ze zdrową częścią. Mamy wystarczającą siłę woli, zdrowe instynkty i zasoby, aby stawić czoła traumatycznej części. A teraz człowiek ma zasoby swojej zdrowej części do pracy z traumą. Jak wygląda praca ze zdrową częścią psychiki? Rozwijanie percepcji cielesnej. Podczas traumy przejmujemy uczucia innych ludzi, nakładają się one na nasze. i przestajemy czuć swoje ciało. Niektórzy ludzie szybko popadają w poczucie traumy i oddzielają uczucia własnego ciała. Trudno im zaufać sobie i innym, dlatego nie mogą w pełni i otwarcie wyrażać swoich uczuć. Praca z ciałem zaczyna się od praktyk cielesnych: medytacji, jogi, tańca, sportu. Ważne jest, aby poprzez kontakt z własnymi uczuciami i emocjami odzyskać zdrowe poczucie własnego ciała. W wyniku traumy człowiek rozwija poczucie, że istnieje siła większa od niego samego. To złudzenie, błąd w dziecięcym postrzeganiu. Doświadczenie bezsilności nabyte we wczesnym dzieciństwie prowadzi do poczucia wyuczonej bezradności, niemożności wpływu na swoje życie. Często skutkuje to formą protestu dziecka, także przeciwko sobie. Ważne jest, aby rozwijać własną wolę poprzez zdrowe granice osobiste, własne świadome wybory, osobistą odpowiedzialność. Rozwijać poczucie niezależności. Dzieci z zaburzoną przywiązaniem potrzebują ciągłej obecności rodziców lub ich zastępców. Kiedy dorosną, również wymagają uwagi, potwierdzenia własnej ważności. Mylą potrzebę drugiego człowieka z miłością. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że poczucie niezależności to nie to samo, co poczucie opuszczenia, opuszczenia. Nie jest tak ważne, aby być ciągle blisko kogoś, ważne jest, aby być kontakt i bliskość z drugim człowiekiem. Możemy się na kimś oprzeć, poprosić o pomoc, a następnie pójść własną drogą, nie opierając się na kimś innym. Oto ogólne zalecenia dotyczące pracy z traumą. Ważne! Samodzielna praca z traumatycznym doświadczeniem może prowadzić do retraumatyzacji; konieczna jest praca ze specjalistą. Podczas sesji psychoterapii psychoanalitycznej pracujemy z traumatycznymi doświadczeniami oraz wypartymi uczuciami i afektami. Terapia psychoanalityczna to delikatne narzędzie na drodze do integralności i stabilności psychicznej. Zapisy na konsultacje są otwarte.