To uczucia trudne do zniesienia... Każdy rodzic czasami z tego powodu cierpi. Wstyd to coś, co spotyka Cię, gdy Twoje dziecko po raz pierwszy rzuci piaskiem w oczy innemu dziecku lub wyleje herbatę na czyjś telefon, gdy nie patrzysz. Był niegrzeczny, wdawał się w bójkę, rozpieszczany lub kradł, dostawał złe oceny. Kiedy wstyd miesza się z paniką, potępieniem i złością pokrzywdzonego lub nauczyciela – zazwyczaj strażnika. Obfitość wstydu rodzicielskiego jest wynikiem psychologicznej edukacji Ciebie jako matki lub ojca w połączeniu z innymi doświadczeniami z dzieciństwa. Kiedy byliśmy mali, często byliśmy zawstydzeni. Teraz dziecko jest jak przedłużenie Ciebie. Pierwszym krokiem do pozbycia się toksycznego wstydu jest uświadomienie sobie swoich uczuć i zaakceptowanie dziecka jako jednostki. Czasami nie da się wszystkiego wytłumaczyć, zrobić tego dobrze, zapanować nad tym. Nie jesteś idealny, ponieważ jesteś żywą osobą. Poczucie winy często wiąże się z Twoim dzieckiem lub dziećmi. Doznałaś kontuzji, krzyczałaś, puścili Cię... Poszłam na spacer bez niego, bo już miałam dość długiego krzyczenia sama, a on poprosił, żebym poszła z tobą. Ale i tak odszedłeś, bo to już nie jest możliwe. I wiesz, że jest fajnie dla niego i taty razem, ale robak wciąż się zaostrza. Obfite poczucie winy jest oznaką wyczerpania emocjonalnego. Aby pozbyć się tej błotnistej mazi potrzebne jest wsparcie i regularna wentylacja zmysłów. I być może inna organizacja życia z dzieckiem. Ponieważ rodzicielstwo to ogromna odpowiedzialność. Jeśli bierzesz na siebie za dużo, to zamiast zdrowej odpowiedzialności za to, na co masz władzę i wpływ, toniesz w poczuciu winy za wszystko na raz. A wtedy prawdopodobnie stłumisz te doświadczenia, „zamrożysz się”, będziesz udawać, że wszystko jest w porządku, a oni wszyscy są głupcami, i że wszystko jest w porządku (właściwie nie). „Wszyscy sobie radzą” – mówisz sobie! Tylko ci „wszyscy” mają swoją ilość zasobów, a ty masz inną ilość. A może też są głęboko zamrożone?... Każdy musi doświadczyć wstydu i poczucia winy. I oczywiście psycholog nie ma magicznego zaklęcia. Ale jest uwaga na twoje doświadczenia i umiejętność spojrzenia za wszystkimi twoimi „powinienem, muszę, nie mogę sobie z tym poradzić”..