R-ZAZWIŚĆ U DZIECI, MOŻLIWE BŁĘDY RODZICÓW I DUŻO WIĘCEJ Zawiść i zazdrość to uczucia, których mogą doświadczyć nawet najmłodsze dzieci. Te uczucia mogą prowadzić do niezdrowej rywalizacji. I najczęściej pojawienie się takich uczuć u dzieci następuje z powodu pewnych zachowań rodziców. W ostatnim artykule zbadaliśmy cechy poczucia zazdrości, a dziś proponujemy porozmawiać bardziej szczegółowo o poczuciu zazdrości, o możliwych błędach wychowawczych, jakie mogą popełnić rodzice, o oznakach zazdrości i sposobach radzenia sobie z nimi . Opowie Ci o tym psycholog rodzinny Marina Gritsay. Oznaki zazdrości Najpierw wyjaśnijmy, jak zazdrość może objawiać się u dzieci. Najczęściej to uczucie pojawia się w odniesieniu do młodszych braci lub sióstr. A więc: Dziecko jest ciągle niegrzeczne, w ogóle nie jest posłuszne, ale nie mówi źle o innym rodzeństwie (bracie/siostrze) lub innym dziecku, z którym ma kontakt. Dziecko ma słaby apetyt, pod warunkiem, że wcześniej dobrze się odżywiało dziecko może prosić o mleko z piersi, choć okres karmienia piersią ma już za sobą. Dziecko wykazuje zachowania regresywne, „wpada w dzieciństwo” (libacje, nie potrafi samodzielnie się ubierać i zakładać butów, raczkuje na czworakach, przyciąga uwagę). dla siebie na wszelkie możliwe sposoby itp.) Starsze dziecko prosi o powrót dziecka do szpitala położniczego, powoduje u niego ból, zabiera zabawki Przewlekłe choroby dziecka stają się bardziej aktywne, a matka musi się nim opiekować. Obniżony nastrój i obserwuje się nagłe zmiany. Oczywiście nie są to wszystkie sposoby, w jakie może objawiać się zazdrość, a każdy rodzic może dodać do tej listy indywidualną cechę manifestacji tego uczucia u swojego dziecka. Na przykład starsze dziecko może nawet napluć wraz z dzieckiem do kołyski. Fałszywe uczucia Uczucia, które może okazywać każda osoba, dorosła lub dziecko, mogą być prawdziwe lub fałszywe. Na przykład zazdrość odnosi się do fałszywych uczuć. Co to znaczy? Prawdziwe uczucia, czyli autentyczne, to te uczucia, które są prawdziwą przyczyną zachowania tu i teraz. Kiedy dziecko doświadcza prawdziwych uczuć, najczęściej bardzo szybko się uspokaja i nie powtarza/nie wchodzi w sytuacje, które te uczucia wywołały, gdyż uczucie zostaje przeżyte, a konflikt rozwiązany. W przypadku, gdy konflikt nie zostanie rozwiązany, sytuacje wywołujące te uczucia powtarzają się raz po raz, co oznacza, że ​​​​dziecko w tej chwili najprawdopodobniej doświadcza fałszywych uczuć, czyli rakiety (od angielskiego szumu - szumu, wymuszenia). Rakietowe uczucia chwytają dziecko, gdy z pewnych powodów nie może doświadczyć swoich prawdziwych uczuć. Te pewne okoliczności to zakazy ze strony rodziców (matek, ojców, dziadków, starszych braci i sióstr, nauczycieli itp.) w zakresie okazywania pewnych uczuć. (Następnym razem o fałszywych uczuciach porozmawiamy więcej w innym artykule „Chłopcy nie płaczą, dziewczyny nie gryzą”). Zazdrość jest zawsze uczuciem, które „nie pozwala” wybuchnąć prawdziwym uczuciom. Zazdrość, która ogarnęła dziecko, zachowuje w ten sposób prawdziwe uczucia złości, smutku, urazy, strachu przed porzuceniem itp. Ponieważ ściąganie haraczy oznacza wymuszenie, zazdrość z kolei wymusza w zamian coś, czego dziecko nie może legalnie (tj. bezpośrednio od postacie rodzicielskie) – uznanie, uwaga, miłość. Ale ponieważ uczucie rakiety nie jest pytaniem bezpośrednio, to jeśli rodzice nie rozpoznali tej rakiety i tego, co naprawdę czuje dziecko w tej chwili, wówczas sytuacja konfliktowa będzie się powtarzać i od czasu do czasu pogarszać. Dlatego głównym zadaniem pomagania i wspierania dziecka, gdy doświadcza zazdrości, jest odzwierciedlenie jego prawdziwych, prawdziwych uczuć. Możliwe błędy w wychowaniu Jakie inne błędy w wychowaniu, poza powstrzymywaniem prawdziwych uczuć, mogą popełnić rodzice?.