Opis podany za zgodą klienta. Imię i nazwisko zostało zmienione Statystyki medyczne mówią, że około jedna na pięć osób dorosłych cierpi na nawracające bóle pleców. Jest to jeden z najczęstszych powodów wizyt u lekarza. Jeśli odczuwasz jakikolwiek ból, oczywiście powinieneś najpierw skonsultować się z lekarzem. Ale zdarza się, że ból pleców ma podłoże psychologiczne. Podczas naszej pracy Elena (43 l.) stwierdziła, że ​​często dokucza jej ból pleców. Ból może pojawiać się w różnych częściach pleców (ale najczęściej jest to górna część pleców). Czasami ból jest tak silny, że trzeba podać środki przeciwbólowe. Kiedy poprosiłam Elenę, aby wyobraziła sobie obraz tego bólu, powiedziała, że ​​czuła się tak, jakby jakaś kamienna osoba pchała ją w plecy. Jego dłonie spoczywają na łopatkach Eleny, co sprawia, że ​​czuje silne napięcie w plecach. Mówiąc to, Elena nawet pochyliła się i wciągnęła głowę w ramiona. Poprosiłem o wyobrażenie sobie obrazu tego kamiennego mężczyzny siedzącego naprzeciwko na krześle (w terapii emocjonalno-obrazowej - technika oddzielenia się od obrazu). Był to człowiek w całości wykonany z kamienia. Przyglądając mu się bliżej, Elena nagle zdała sobie sprawę, że wygląda jak... jej mąż. Zasugerowałem, aby Elena porozmawiała z obrazem i zapytała, dlaczego popycha ją w plecy (technika „rozmawiaj z obrazem”). Okazało się, że obraz „popycha ją we właściwym kierunku”. Aby Elena zawsze wiedziała, co robić, gdzie iść. Zdjęcie nie chciało też, żeby Elena czuła się „zbyt wolna”. Elena powiedziała, że ​​jej mąż jest bardzo dobrą i godną zaufania osobą. Ale stara się ją kontrolować we wszystkim, bardzo często ją krytykuje, wytyka błędy i chce, żeby wszystko było zrobione po jego myśli. Mój mąż też nie lubi, gdy na przykład Elena wychodzi z przyjaciółmi, chce gdzieś wyjść lub gdzieś wyjechać. Elena przypomniała sobie, że często zdarzało się, że po kłótni na takie tematy Elena odczuwała ostry ból pleców. I w takiej sytuacji z jakiegoś powodu mój mąż zawsze się śmiał i mówił, że powinien zostać w domu, a nie „gdziekolwiek się włóczyć”. W takich momentach Elena zamykała się w sobie i czuła się bardzo winna. Zasugerowałem, żeby Elena powiedziała obrazowi, że nie będzie go kontrolować, powstrzymywać, ograniczać, krytykować (metoda paradoksalnego rozwiązania). Pozwala mu być wolnym, zrelaksowanym i podejmować własne decyzje. Ona pozwala mu robić, co chce. Obraz kamiennego człowieka zdawał się rozsypywać w pył i rozpuszczać. W tym momencie Elena poczuła, że ​​mięśnie jej pleców rozluźniają się, a napięcie opuszcza jej ciało. Powiedziała, że ​​nigdy nie doświadczyła takiej lekkości w plecach, ból natychmiast ustąpił. Trzy miesiące później Elena potwierdziła, że ​​ból pleców znacznie się zmniejszył. Jeśli ból się pojawił, był niewielki i szybko ustępował. Elena nie czuła żadnego napięcia w plecach. A najciekawsze jest to, że zmieniły się moje relacje z mężem. Elena zaczęła spokojniej reagować na zakazy i krytykę męża, przestała czuć się winna za swoje pragnienia i samodzielnie podejmowała decyzje. A jej mąż, co dziwne, zaczął jej bardziej słuchać.