Czym współcześni mężczyźni, mamy na myśli mężczyzn w średnim wieku, różnią się od mężczyzn z przeszłości i dlaczego się zmienili? Oczywiście jedną z głównych przyczyn była zmiana warunków społecznych i życiowych: zmiana roli kobiet w społeczeństwie i rodzinie doprowadziła do zmiany roli mężczyzn, jest to tendencja w całym świecie zorientowanym na Zachód; Wydaje nam się jednak, że na samoświadomość współczesnych mężczyzn wpływa inna dynamika i ta dynamika znajduje się w centrum rozważań niniejszego artykułu. Jeśli mówimy o historii kształtowania się typu współczesnego człowieka w naszym społeczeństwie, warto zacząć od początku ubiegłego wieku. Dziadkowie i pradziadkowie współczesnych ludzi to pokolenie ludzi, którzy przeszli przez kolektywizację, represje i donosy, Wielką Wojnę Ojczyźnianą, dzieło odbudowy kraju po wojnie, niektórzy z nich wykazali cuda bohaterstwa, nie do pomyślenia w czasie pokoju, inni osiągnęli granicę podłości i zdrady. Oboje za bardzo cierpieli, ale wierzyli, że ich dzieci będą żyły szczęśliwie, że poniesione przez nich poświęcenia zapewnią im szczęśliwe życie. Początkowo wydawało się to nie tylko możliwe, ale i logiczne, w wyniku czego w latach sześćdziesiątych nastąpił wzrost kultury, pojawiło się poczucie wolności i odnowy. Jednak, jak się okazało, trudno żyć sensownie , spełnienia życia, gdy nie ma możliwości prześcignąć pokolenia swoich ojców, gdy trzeba po prostu być szczęśliwym i zbierać owoce pracy innych pokoleń. Pokolenie lat siedemdziesiątych (urodzone po wojnie) stanęło przed tym problemem; ich życie było przeniknięte poczuciem pustki i niejasnej straty, uczucia te wyraźnie można odczytać w filmach tamtych lat (filmy Georgy’ego Danelii [/url). ] „Afonya”, „Jesienny maraton” , „Stacja Białoruska” Andrieja Smirnowa, Roman Balayan, już na początku lat 80., „Loty we śnie i w rzeczywistości”). Temat ten zaczął być słyszalny już w latach 60., na przykład w filmie Marleny Chutsiewa „Placówka Iljicza” z 1965 roku. Wielu z tego pokolenia, nawet tych utalentowanych i odnoszących sukcesy, zaczęło pić lub brać narkotyki zmieniające umysł, próbując zagłuszyć wewnętrzną pustkę i niezadowolenie, podczas gdy ich żony były zmuszone stać się silnymi i aktywnymi Bruno Bettelheimem, psychologiem przeżył obozy koncentracyjne, tak pisze o tym zjawisku: „...teraz, gdy już możemy swobodnie cieszyć się życiem, coraz bardziej uderza nas rozczarowanie, że tak długo i z pasją poszukiwana wolność i wygoda nie dają celu i sensu do naszego życia. Mając wszystko, o czym poprzednie pokolenia mogły tylko marzyć, z przerażeniem zdajemy sobie sprawę, że tracimy sens życia. Mamy wolności - bardziej niż kiedykolwiek, ale bardziej niż kiedykolwiek dążymy do samorealizacji, która nam wymyka się, a gdy odnajdziemy pełnię, stajemy się niespokojni. „Ich dzieci to pokolenie współczesnych ludzi. , znaleźli się w równowadze trudniejsza sytuacja. Z jednej strony są spadkobiercami swoich dziadków, dla których szczęścia cierpieli, z drugiej strony w spadku otrzymali wewnętrzną pustkę swoich ojców, tych, z którymi w jakiś sposób się utożsamiali, ale jest jeszcze inna, równie ważna strona – ich mocną stroną są matki, które przejęły na siebie główny ciężar w rodzinie, swoją przymusową siłą jeszcze bardziej podważają autorytet swoich mężów. Proponujemy nadać temu pokoleniu pojęcie „pokolenia zdezorientowanych” mężczyzn. Wielu z nich, którzy nie powielali doświadczeń życiowych swoich ojców, jakby próbując zrekompensować pozbawione wewnętrznego sensu życie poprzedniego pokolenia, aktywnie poszukuje sensu we własnej egzystencji. Należą do nich próby odnalezienia duchowości w praktykach mistycznych i chęć zarobienia dużych pieniędzy oraz zorganizowania własnego biznesu, a także poszukiwania twórcze i próba odnalezienia tymczasowego sensu w związkach miłosnych. Ale wszystkie te wysiłki, podejmowane bez poczucia wsparcia, jakie zapewnia wewnętrzna autorytatywna postać ojca, jeśli nie zawiodą, nie przynoszą głębokiej satysfakcji. Z punktu widzenia jungowskiej psychologii analitycznej możliwe jest rozwiązanie tego problemu.