Poczucie własnej wartości - czy można je podnieść i czy warto to robić? Poczucie własnej wartości to pewne wyobrażenie o tym, jak siebie oceniam, jak bardzo cenię, kocham, szanuję i zaufaj sobie! Osoba o zdrowej samoocenie, jest bardziej skupiona na sobie, swoich uczuciach i doznaniach, ufa sobie, nie polega na opiniach innych, potrafi zapewnić sobie wsparcie. Samoocena nazywana jest także zdrową narcyzm! Najczęściej, gdy mówimy o wewnętrznej ocenie siebie, mówimy o pewnym wewnętrznym głosie, który mówi nam, czy teraz jest ok, czy nie). Z reguły jest to wewnętrzna postać rodzicielska (głos znaczącej osoby dorosłej) rodzic, nauczyciel itp. Najczęściej znamy ten głos, który wie lepiej od nas, jak lepiej. Ta postać jest dość surowa, autorytarna, bardzo krytyczna, czasami przeradza się w wewnętrznego prześladowcę, który niezależnie od tego, co zrobisz,! niezależnie od tego, jak bardzo się starasz, czego w życiu nie osiągnąłeś, zawsze nie jesteś zadowolony z siebie i wyniku! I tutaj mogą pojawić się takie frazy, jak na przykład: Ja też znalazłem mądrego faceta. Nikt tak nie robi! Jeśli nie wiesz jak, nie próbuj! Jesteś bezwartościowy, nie wtrącaj się i nie wtrącaj! Ręce wyrastają Ci znikąd! Mówiłam Ci, że nic się nie uda! No cóż, itd. To jest taka wewnętrzna walka z samym sobą, taka guma, którą się człowiek żuje całą dobę, albo bieganie w kółko, które nie działa. To nie koniec! Jest uczucie rozczarowania, beznadziei, bezsilności, beznadziei! To jest właściwa droga do depresji! I wydaje się, że wtedy jest tylko jedno wyjście, chowaj głowę w piasek i słuchaj tak dobrze Ci znanego głosu, który wie lepiej, co jest najlepsze i jak powinno być! mówimy o zdrowej (adekwatnej) samoocenie, gdzie nie chodzi tylko i wyłącznie o jakieś sukcesy i osiągnięcia, ale w zasadzie o Ciebie jako jednostkę! Twoje poglądy na życie, Twoje pomysły, fantazje i marzenia, uczucia i refleksje, sensacje! To wszystko jest poprawne, prawdziwe, wartościowe i ważne! Nie da się tego ocenić, to twoja subiektywna rzeczywistość, twoja rzeczywistość i twoje uczucia. Dlaczego więc nie można podnieść poczucia własnej wartości, w sensie, o którym się zwykle mówi A to dlatego, że jest to wewnętrzny proces Twojej psychiki i na terapii pracujemy z tym wewnętrznym konfliktem i rozwiązujemy go! Jeśli samoocena zostanie sztucznie podniesiona (wypaczona), podciągnięta do warunkowej normy, naciągnąłeś ją jak sprężynę (chwal za pewne osiągnięcia, skup się na ocenach zewnętrznych i pochwałach, a nie na własnych uczuciach, to prędzej czy później ta wiosna wystrzeli, a ty popadniesz z powrotem w dewaluację, krytykę i samobiczowanie! Jeśli samoocena zależy od opinii innych, to bardzo kruchy lód i tutaj łatwo o porażkę! W terapii klient i ja szukamy także wsparcia wewnętrznego, a nie zewnętrznego, na czym będzie polegał klient podczas wyjazdu! w życie, z gabinetu psychologa Poszukamy równowagi pomiędzy krytyką a miłością do siebie, to umiejętność, której trzeba się nauczyć! A to doświadczenie, które zdobywa się na terapii, pomaga dostrzec i zaakceptować swoją prawdę poczucie własnej wartości!