Za dawnych dobrych czasów, kiedy ruch Timura miał ogromne znaczenie w Związku Radzieckim, my, dzieci, pomagaliśmy samotnym ludziom rozwiązywać problemy życiowe: nosiliśmy wodę, rąbaliśmy drewno na opał, sprzątaliśmy ich domy, robiliśmy zakupy spożywcze, pomagając w ten sposób przetrwać słabszym. Ale pewnego dnia, grając w grę wojenną w nowych wiejskich budynkach, jedna z dziewcząt o imieniu Galya pokłóciła się z Yaną. Aby jeszcze bardziej urazić tego ostatniego, Galya powiedziała na oczach wszystkich, że Yana i jej matka są brudne. Oczywiście takie stwierdzenie obraziło dziewczynę. Yana zaczęła przychodzić do naszej firmy i coraz rzadziej się z nami komunikować. Niektóre dziewczyny, w tym ja, czasami obwiniały Galię za to, że Yana przestała się z nami bawić. Było nam dziecinnie żal naszego przyjaciela. Któregoś dnia Galya powiedziała nam, że jutro Yany nie będzie przez cały dzień w domu, jej mama była w pracy do siódmej wieczorem i mieliśmy okazję przekonać się na własne oczy, że ich dom był brudny. Ponieważ jesteśmy pionierami Timura, a naród radziecki musi wszędzie walczyć z brudem, zapobiegając epidemiom, rodzina Yany potrzebuje w tym pomocy, aby posprzątać dom. Docierając tam okrężną drogą, przez ogródki warzywne, w obawie, że zostaniemy zdemaskowani, podeszliśmy do domu Yany. Galya chciała otworzyć dom, ale klucza nie było. Podjęto wspólną decyzję: ostrożnie usunąć szybę z ramy w przedpokoju i tym samym dostać się do wnętrza domu. Chłopcy z łatwością poradzili sobie z tą pracą, a my, dzieci, bez większego wysiłku weszliśmy do domu Yany. Upewniwszy się, że dom jest brudny (ku wielkiej radości Galii), dziewczyny zaczęły sprzątać dom, a chłopcy uporządkowali płot. O 16:00 ustawiliśmy się w kolejce na czystej działce i uroczyście zgłosiliśmy Gali, że prace nad wyeliminowaniem drobnoustrojów chorobotwórczych w domu i na podwórku Yany zostały pomyślnie zakończone. Pochwały Galiny skierowane były do ​​dzieci, które sprawnie i szybko wykonały swoją pracę. Po przywróceniu odsłoniętej ramy na miejsce, zadowoleni z wykonanej pracy, przeżyliśmy emocjonalny zachwyt. Młodzi Timuryci z poczuciem spełnienia przenieśli się nad rzekę, śpiewając pionierskie pieśni. Zebrawszy suche drewno, rozpalili takie ognisko, że niektórzy wieśniacy okazali dużą troskę o swoje drewniane budynki. Do późnego wieczora, podbudowane przemówieniami Galiny, gorąco dyskutowaliśmy o pomocy Timura. Rozeszli się już o godzinie dwunastej w nocy, zadowoleni ze swoich „dobrych” uczynków. A kilka dni później dowiedzieliśmy się, że Yana była w szpitalu bita przez matkę. Jak to mogło się stać? Dlaczego nie widzieliśmy prawdziwego problemu w tej rodzinie? Dlaczego tak łatwo wszedłeś do cudzego domu i wtargnąłeś w czyjeś życie? Pamiętam, że bardzo dręczyła mnie myśl o tym, co się stało. Długo szukałem odpowiedzi na pytanie: „Kto jest winien?” w tej sytuacji. Odpowiedź znalazłem dużo później... Techniki manipulacji to cała warstwa w takiej nauce jak psychotechnika komunikacji. Nasze dzieci są utalentowanymi manipulatorami w sytuacjach życiowych. Łatwo i sprytnie manipulują nie tylko rodzicami, ale także rówieśnikami. Pewnego dnia matka przyprowadziła na przyjęcie swojego jedynego pogrążonego w smutku jedenastoletniego syna. Od razu przy mnie postawił jej warunki: „Rozmawiam z psychologiem i po rozmowie kupujesz mi konsolę do komputera”. Matka zaczęła odchodzić od stanu syna i zadała mi pytanie. Dziecko ostro przerwało naszą rozmowę i zażądało spełnienia jego warunków. Musiałam delikatnie wtrącić się w rozmowę matki z synem, przenosząc manipulatora na inny temat. W codziennym życiu często spotykamy się z manipulacją kodem. Są to media, różnego rodzaju reklamy, zwłaszcza zagraniczne bajki dla dzieci, gry internetowe. Pięknie nami manipulują także podczas wyborów. Kandydaci na posłów celowo „ładowują” teksty wyborcze sugestywnymi informacjami. Liderzy firm są specjalnie przeszkoleni w sztuce manipulacji, aby mogli następnie zastosować te techniki na swoich podwładnych. Jeśli mówimy o manipulacji psychologicznej jako zjawisku!