Gdy tylko usłyszymy diagnozę niepłodności, rozumiemy, że osoba, która ją ma, nie będzie w stanie zajść w ciążę, urodzić i urodzić dziecka. W praktyce psychologicznej bardzo często spotykamy klientów z podobnym problemem i z reguły są to kobiety. Chociaż mężczyźni również borykają się z tym problemem, nie każdy jest w stanie zwrócić się o pomoc do psychologa. Rozpoczynając pracę z klientami, trzeba zrozumieć, że diagnoza jest odwracalna, to znaczy lekarze nie stwierdzili patologii w organizmie lub ich nie było. żadnych operacji usuwania narządów żeńskich, np. macicy (bez niej nie można urodzić dziecka). W poradni psychologicznej niepłodność traktowana jest jako objaw. Oznacza to, że ciało nam coś mówi. Na przykład „Nie” nie oznacza chęci posiadania dziecka, nawet jeśli kobieta pragnie tego psychicznie. Osoba nie słyszała swojego ciała przez bardzo długi czas, co w konsekwencji spowodowało taką diagnozę. Główne aspekty niepłodności psychicznej. Niepłodność psychiczna może być spowodowana następującymi czynnikami: - Historia rodziny w dużym stopniu wpływa na nasze zachowanie i styl życia. Dotyczy to nie tylko mamy i taty, ale także babć, prababć, a nawet dalszych krewnych. W którymś pokoleniu może dojść do sytuacji, która właśnie teraz dotyka młodą parę i uniemożliwia jej poczęcie dziecka. Może to być także historia samej pary. Na przykład matka dziewczynki, która teraz chce mieć dziecko, kiedyś dokonała aborcji, ale nie płakała za dzieckiem, nie odpuściła i te emocje wpływają. całej rodziny, uniemożliwiając narodziny nowego życia. Tutaj psycholog może pomóc swojemu klientowi wypuścić to dziecko zamiast matki, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby kobieta, która dokonała aborcji, zgodziła się przyjść do ciebie z córką. Równie ważnym czynnikiem wpływającym jest trauma związana bezpośrednio z porodem, np. śmierć bliskiej osoby w tym okresie. W takim przypadku psycholog musi pomóc kobiecie przetrwać to traumatyczne przeżycie, co doprowadzi do ujednolicenia sytuacji rodzinnej.2. Presja społeczna Bardzo często dziewczyna wychodzi za mąż, a jej krewni natychmiast „napadają” na nią z żądaniami wnuka, siostrzeńca, chrześniaka itp., Ale ona sama chce w życiu czegoś zupełnie innego. W naszym kraju jest to bardzo częste, gdy rodzice wywierają presję na młode kobiety, mówiąc: „O ile to możliwe, mieliśmy już dwójkę dzieci w twoim wieku” i tak dalej. Nawet para nie jest uważana za pełnoprawną rodzinę, jeśli nie ma dzieci. W takiej sytuacji kobieta sama nie będzie opierać się dziecku tak bardzo, jak presji, ale ten protest może być tak silny, że dziecko nie ma szans, dopóki wszystkie te konflikty nie zostaną rozwiązane. Psycholog musi popracować nad tym, czego kobieta nie potrafi zgodzić się ze statusem bezdzietności kobiety, z naruszeniem jej wolności, szacunku do niej itp. Kiedy problem da się rozwiązać, a kobieta czuje się usatysfakcjonowana, nie ma potrzeby pracować z problemem niepłodności , może minąć samoistnie. To samo dotyczy pracy z mężczyznami. 3. Relacja z partnerem Jeśli kobieta stara się o dziecko z mężem i kończy się to niepowodzeniem, psycholog powinien zwrócić uwagę na relacje w parze. Nie ma znaczenia, czy małżeństwo jest cywilne, czy oficjalne. Bardzo ważne jest zrozumienie bardziej niezbędnych, podstawowych rzeczy, które zapewniają pełne funkcjonowanie rodziny. Warto pamiętać, że żaden z małżonków nie jest winny tego czy innego problemu, nie ma też nikogo, kogo można winić za niepłodność. Nie jest tajemnicą, że partnera życiowego wybieramy nie bez powodu, dlatego nie powinniśmy go winić za to, że my wybraliśmy jego, a on wybrał nas. Odpowiedzialność między partnerami jest podzielona na pół. W tym przypadku psycholog musi ujawnić niezadowolenie ukryte w parze w związku, że tak powiem, „ciemne miejsca”, które dotykają obojga partnerów, ale nikt o nich nie mówi z jednego powodu. czy inne. Dobrze byłoby wiedzieć, ile dzieci chce mieć każdy z partnerów, kto powinien się nimi opiekować, gdy dorosną, kto będzie ponosić zobowiązania finansowe i wiele więcej. Im więcej chwil)