Dojście do wniosku, że role ogólne (dziecko, rodzic, ba-de, brat/siostra, córka/syn, wnuczka/wnuk itp.) bardzo różnią się od ogólnych ról wolumetrycznych podobnych z nazwy stany świadomości pomogły mi w przełamaniu moich własnych zniekształceń. Zdolność umysłu do bardzo szybkiego „digitalizacji” Bytu. Dla mnie zupełnie niezauważalne. I jak długo. Tak więc przez lata nie zauważyłem tej zamiany. Widziałem, że wiele praktyk i technik ujawniania informacji, które były dość skuteczne w przypadku innych osób, nie działało w moim przypadku, ale myślałem, że nadal znalazłem coś niewłaściwego. Nie przyszła świadomość, że ta „cyfryzacja” to świetny sposób na dysocjację, sposób na niespotkanie prawdziwego Ja i tych samych relacji z innymi ludźmi. I to było niemal odkrycie, że w Genesis było tak wiele materiałów zdigitalizowanych… i to nie tylko mojego autorstwa. To proste. Jeśli nie ma rozwiniętych, urzeczywistnionych stanów ogólnych jako aspektów Bycia, rozpoczyna się mentalna konstrukcja odpowiednich ról ogólnych. Wtedy ten mentalny schemat brzmi jak rozkaz dla naszej istoty i teraz psychika ożywia go swoimi uczuciami i emocjami, a teraz ciało zaczyna napełniać ją doznaniami. Pojawia się cały zespół myśli, uczuć i wrażeń o dużym stopniu podobieństwa do rzeczywistych stanów Bytu. W rezultacie nie żyjemy Życiem, ale bardzo podobnym substytutem. Ogromna część psychologii, poprzez wiele podejść, nie pracuje ze stanami życia, ale z rolami. Pomagają zrozumieć role, zbadać ich treść, skorygować tę treść i koordynować role między sobą zarówno w jednej osobie, jak i w relacjach międzyludzkich. I jest zupełnie niezauważalne, że to wszystko dzieje się u surogatki. Równowaga wszystkiego ze wszystkim uzyskanym w ten sposób jest sztuczna i załamuje się przy najmniejszej zmianie stanu człowieka jako systemu i relacji człowieka ze światem jako systemem. Pole przodków w swojej ogromnej części składa się z konstrukcji i ożywienia role, urodzone dzieci bardzo szybko porzucają swoje życiowe doznania i reakcje i zaczynają odgrywać role, służąc jako sztuczna równowaga ogólnego systemu. A to, że dzieci wprowadzają do systemu rodzinnego żywe, trójwymiarowe stany, potencjalnie zdolne do rozwinięcia się w całości i przy rezonansie innych członków rodziny, mogą go faktycznie uzdrowić, ożywić od Pierwotnego, przywracając naturalną równowagę - nie każdy z członków rodziny jest już tego świadomy i ma niemal niezachwianą pewność, że wszystko z nim w porządku. Że są dobrymi dziećmi, synami i córkami, rodzicami, wspaniałymi dziadkami itp. W rzeczywistości okazuje się, że nawet stan początkowy dziecka jest słabo rozwinięty, wszystko inne jest substytutem. W tym przypadku babcia jest po prostu nieszczęśliwą starszą dziewczyną, a dziadek jest starym chłopcem zmęczonym życiem. Wydaje się jasne, że jeśli ktoś ma dziecko, to jest rodzicem, a jeśli ma wnuki, to nim jest babcia/dziadek. Jak rozpoznać, że jest słowo, ale nie ma treści? Ale każdy stan ogólny ma pewne cechy, które odróżniają je od siebie, a przejawem tych cech jest wiarygodne potwierdzenie życia tych aspektów Bycia. Celem różnych systemowych podejść do psychokorekcji jest przywrócenie pola gatunkowego klienta. Ale tego po prostu nie da się osiągnąć za pomocą surogatów stanów, poprzez role rodzajowe. Można wykonać spektakl, który nada wszystkim uczestnikom nowe znaczenia, który dokładniej ustali sztuczną równowagę, ale nie przywróci pierwotnej integralności. Bardziej skuteczne będzie uczciwe uświadomienie sobie, co z ogólnej wielowymiarowości stanów zostało wypracowane i co nie ma. I rozwiń z Pierwotnego Źródła w swoim sercu to, co nie zostało rozwinięte, przestając przyjmować zastępcze role, nawet te bardzo doskonałe. Rozumiem, że wygląda to trochę dziwnie, np. moje badania „czym jest siostra według stanu”, „czym jest córka według stanu”, kiedy mam 32-letnią siostrę i 37-letnią córkę , czym jest małżeństwo według stanu, skoro jestem żonaty od 18 lat itp. Ale już nie wydaję się być, nie odgrywać roli, ale Być. Tego szczerze życzę wszystkim klientom i wszystkim współpracownikom.