Od autora: Artykuł został opublikowany po raz pierwszy na stronie Terapia Gestalt należy do humanistycznych obszarów psychoterapii i psychologii, w związku z czym podejście Gestalt nie jest zasadniczo technologiczne. Istnieje jednak pewien zestaw umiejętności, które uczestnicy programu szkoleniowego na terapeutę Gestalt muszą opanować w trakcie procesu szkoleniowego. Umiejętność pracy z prośbą klienta jest jedną z podstawowych i ważnych umiejętności, które psycholog lub psychoterapeuta opanowuje w ciągu pierwszego roku. szkolenia z terapii Gestalt, wraz z takimi umiejętnościami jak umiejętność tolerowania niepewności, praca z polaryzacjami, umiejętność pracy z mechanizmami przerywania kontaktu, umiejętność konstruowania i stosowania eksperymentu i wiele innych. praca z prośbą klienta składa się z kilku elementów: • Zdefiniowanie pierwotnego żądania („problem fasady”) – to jest to, co klient już od dawna wiedział o sobie i swojej sytuacji. Wiedza ta nie ma nic wspólnego z możliwościami rozwiązania sytuacji problemowej. Wiele z tego, co wiąże się z prawdziwymi trudnościami klienta, po prostu nie jest obecnych w wyrażaniu problemu fasady, ponieważ klient nie ma możliwości spojrzenia na sytuację z metapozycji. Klient wypracowuje sobie stereotyp postrzegania sytuacji, w której nie ma możliwości jej rozwiązania i tak naprawdę to właśnie to doprowadziło go do wizyty u specjalisty. Na przykład klient mówi, że ma niską samoocenę lub że ma depresję. Niewiele to mówi o rzeczywistych trudnościach klienta. Jednak ten etap (a praca nad problemem fasadowym może trwać kilka spotkań) jest bardzo ważny zarówno dla klienta, jak i terapeuty. W tym czasie klient uważnie przygląda się terapeucie, a terapeuta patrzy na klienta. Podczas tych kilku spotkań mogą ustalić poziom zaufania niezbędny do stworzenia działającego sojuszu terapeutycznego, aby móc pracować nad prawdziwą prośbą klienta. A następnie fasadowe żądanie zostaje przeformułowane na prawdziwe, np. „jak mogę doświadczyć odrzucenia”, „jak mogę odrzucić siebie”, „jak mogę nawiązać bliskie relacje z innymi ludźmi” itp. • Wyjaśnienie tła - z czym wiąże się sytuacja problemowa w życiu klienta, jak długo ona istnieje, kto jeszcze jest w nią zaangażowany, czy klient próbował ją wcześniej rozwiązać i w jaki sposób, co skłoniło go do szukania pomocy właśnie teraz, itp. • Cechy sytuacji problemowej kontakt klienta z terapeutą w aktualnej sytuacji związanej z opisywanym problemem. Jakie mechanizmy regulacji granicy kontaktu wykorzystuje najczęściej klient w interakcji z terapeutą? Jak można je powiązać z jego trudnościami w problematycznej sytuacji? Przykładowo, klient mówi psychoterapeucie, że czuje się samotny, nawet w towarzystwie ludzi wydaje mu się, że nie jest zauważany i rozumiany. Jednocześnie nie patrzy na psychoterapeutę, unikając na wszelkie możliwe sposoby kontaktu wzrokowego, a mówi cichym, monotonnym głosem. Psychoterapeuta stawia hipotezę, że w ten sam sposób izoluje się od kontaktów życiowych z innymi ludźmi, nie zauważając ich i czyniąc siebie nieciekawym. Psychoterapeuta zwraca na to uwagę i okazuje się, że motywacją osoby do unikania kontaktu i izolowania się jest chęć uniknięcia naturalnego podniecenia i zawstydzenia, które pojawia się, gdy dochodzi do kontaktu dwóch osób. • Wyjaśnienie, w jaki sposób klient wyjaśnia swoje trudności w kontaktach samego siebie. Czy widzi powód w innych ludziach? Albo w wydarzeniach z wczesnego dzieciństwa? W niekorzystnej sytuacji? Czy zakłada swój udział w tworzeniu sytuacji problematycznej? Jaka jest jego rola? Czy on siebie obwinia? Czy w ogóle patrzy na tę sytuację przez pryzmat cudzej winy? itp. • Wyjaśnienie znaczenia słów, których używa klient, aby uniknąć efektu nieporozumienia. Co dokładnie klient ma na myśli przez to czy tamto słowo? I doprecyzowanie odbiorców uczuć i pragnień. Klient np. twierdzi, że brakuje mu wsparcia ze strony bliskich. Bardzo ważne jest, aby wyjaśnić, od kogo dokładnie brakuje wsparcia i co dokładnie klient ma na myśli przez to słowo